Αρχική Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξειςΆρθρο 03 – Περιφερειακές υπηρεσίες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και ΘρησκευμάτωνΣχόλιο του χρήστη Νίκος Γιαγκούλης | 26 Μαρτίου 2018, 10:24
Οι παρατηρήσεις μου κινούνται γύρω από τους εξής άξονες: • Αποτελεσματικότητα των Κ.Ε.Α ώστε να ανταποκριθούν στις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης • Ρεαλιστική αποτελεσματικότητα του Συντονιστή του νέου κέντρου • Ανταπόκριση του στην απαιτούμενη ειδίκευση των νέων παιδαγωγικών τάσεων και εξελίξεων στην εκπαίδευση Όπως φαίνεται από το προσχέδιο, όλες οι σχολικές δραστηριότητες και οι δράσεις αεϊφόρου ανάπτυξης ενσωματώνονται στα Κ.Ε.Α. Πιστεύω οτι η συρρίκνωση του αριθμού του προσωπικού σε σχέση με τώρα θα αποτελέσει ένα μεγάλο πρόβλημα από μόνο του. Επίσης, η ειδίκευση που υπήρχε με τις δραστηριότητες σε πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια καθώς και (στις μεγάλες πόλεις) σε περιβαλλοντικά κλπ, τώρα θα εκλείψει και ίσως να μην λειτουργήσει αποτελεσματικά. Θα έλεγε κανείς οτι με τον συγκεντρωτικό αυτό τρόπο, γίνεται καλύτερος συντονισμός ενεργειών και δράσεων ανάμεσα στις βαθμίδες αλλά και μεταξύ των σχολικών μονάδων όπως αυτό προκύπτει και από την σύνδεσή τους με τα ΠΕΚΕΣ. Όμως ταυτόχρονα, με αυτές τις συγκεντρωτικές ενέργειες αντί να αναβαθμίζονται και να γίνονται πιο πληθωρικές ώστε να καλύπτουν μεγαλύτερη γκάμα αναγκών, υποβαθμίζονται σε σοβαρό βαθμό. Επιπλέον, έχω σοβαρές αμφιβολίες οτι ο Συντονιστής θα είναι όσο αποτελεσματικός και αποδοτικός στη διοίκηση, καθώς όλες αυτές οι αρμοδιότητες που θεωρητικά θα φτάσουν στον ίδιο για να τις διαχειριστεί αποτελούν πολύ μεγάλο βάρος ευθύνης για ένα πρόσωπο. Η γραφειοκρατία από μόνη της είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας πολύ δε περισσότερο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει όλα τα πεδία της εκπαίδευσης σε κάθε τύπο σχολείου. Εδώ υπάρχει η υπόθεση οτι οι διοικητές αλλά και το ολιγομελές προσωπικό ενός νέου οργανισμού μπορούν ξαφνικά να γίνουν διπλάσια παραγωγικοί με λιγότερους πόρους από οτι πριν. Αυτό λοιπόν είναι μια υπόθεση που αμφισβητείται εύκολα για τη δημόσια διοίκηση, γιατί δεν υπάρχει η αντίστοιχη εκπαίδευση ούτε και φυσικά η προηγούμενη εμπειρία, πολύ περισσότερο στο Υπουργείο Παιδείας. Παρόλαυτα, ενώ είναι σίγουρο οτι θα δημιουργηθούν προβλήματα εκ γενετής του θεσμού, για να έχει κάποιες προϋποθέσεις να πετύχει, θα πρέπει ληφθούν σοβαρά υπόψιν τα παρακάτω: να συν-υπολογιστούν μεταξύ άλλων σοβαρές ικανότητες διοίκησης, πτυχία σε διοίκηση οργανισμών και προϋπηρεσία ενώ ταυτόχρονα θεωρείται δεδομένο οτι θα πρέπει να υπάρχει σοβαρή εξοικείωση και γνώση των Νέων Τεχνολογιών (πχ Επιμόρφωση Β', πτυχία πληροφορικής). Από την άλλη, υπάρχουν νέες τάσεις παιδαγωγικής στρατηγικής και πρακτικής όπως η δια-θεματική προσέγγιση,κοινότητα μάθησης, Βιωματική Μάθηση, εκπαίδευση στα Μέσα Ενημέρωσης και άλλα. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις απαιτούν πολύ έμπειρους και αρκετά ειδικούς στα θέματα αυτά. Θα πρέπει να εξασφαλιστούν λοιπόν μια πληθώρα σημαντικών γνώσεων και κυρίως δεξιοτήτων/ικανοτήτων, που ξεπερνά την ειδικότητα και να υπολογιστούν σοβαρά στην επιλογή του προσωπικού, οι προηγούμενες εμπειρίες του σε ένα ευρύτερο επίπεδο, δηλ. εντός και εκτός της τάξης και της δημόσιας διοίκησης. Για παράδειγμα, η ενασχόληση σε θέματα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όπως το Μαθητικό Ραδιόφωνο, οι συνεργασίες με φορείς για αυτά τα θέματα (δημόσιους και ιδιωτικούς),τα ευρωπαϊκά προγράμματα που διαχειρίστηκε, αποτελούν οπωσδήποτε κριτήρια (με υψηλή βαθμολογία) στην επιλογή του προσωπικού στα Κ.Ε.Α. Υπάρχει προηγούμενη εμπειρία σε Περιβαλλοντικά Θέματα μέσω των Κ.Π.Ε. όμως δεν ισχύει το ίδιο και για όλα τα υπόλοιπα θέματα. Για παράδειγμα η ειδίκευση σε θέματα όπως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν. Πολύ δε περισσότερο επειδή η νέα έμφαση της Ε.Ε. βρίσκεται στην ανάδειξη του ρόλου τους στην εκπαίδευση για τη δημιουργία πολιτών με κριτική άποψη, με δυνατότητα φιλτραρίσματος των αυθεντικών και ψεύτικων ειδήσεων και πληροφορίας. Έτσι λοιπόν, πιστεύω οτι τα νέα Κ.Ε.Α. θα μπορούσαν να έχουν και μια εξειδίκευση.Για παράδειγμα, τουλάχιστον ένα μέλος του προσωπικού να είναι εξειδικευμένο σε θέματα όπως αυτό των ΜΜΕ και σε συνεργασία και με άλλους ειδικούς φορείς –πχ. την Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση του Υπουργείου Παιδείας. Έτσι, θα μπορούσαν να συνεισφέρουν ως εξειδικευμένα κέντρα, όχι μόνο για την περιφέρειά τους αλλά και ευρύτερα.