Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρέας-συνταξιούχος' | 26 Μαρτίου 2018, 11:34

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι συνταξιούχος, από το 2005, με 37 έτη υπηρεσίας και τελευταία δεν ασχολούμαι ενεργά με εκπαιδευτικά θέματα και λόγω ηλικίας, αλλά παρατηρώ (από ελάχιστους της διαβούλευσης, που επαναλαμβάνονται σε πολλά άρθρα) μία εμπάθεια για το θεσμό του σχολικού συμβούλου, που είχε καταργήσει τον παλαιό επιθεωρητή, που τον ζήσαμε σε άλλες εποχές. Τώρα, προσπαθούμε να επαναφέρουμε (θα δείξει, βέβαια) τον παλαιό επόπτη, που αυτό διαφαίνεται μόνο και μόνο από τον όρο συντονιστής, μια γενική έννοια, που δεν προσήκει στο ρόλο της θέσης που προσδοκούμε, γιατί ανατρέχει περισσότερο σε διοικητικά καθήκοντα. Γνωρίζω πολλούς διακεκριμένους σχολικούς συμβούλους, που προσέφεραν πολλά στην εκπαίδευση, με κατάθεση ψυχής, από το 1982 και εντεύθεν, που άφησαν παρακαταθήκη, με συγγραφή των διδακτικών βιβλίων, άρθρων και ομιλιών, με έρευνες και μελέτες, με οργάνωση σεμιναρίων, δειγματικών διδασκαλιών και είναι ιεροσυλία να αφορίζουμε… και να γενικεύουμε, χωρίς επιχειρήματα. Ήταν η αφρόκρεμα της εκπαίδευσης, με πάμπολλα τυπικά προσόντα, αλλά επειδή δεν είχαν «συναλλαγές» με την εξουσία, που θέλει άλλου είδους εξυπηρετήσεις, μάλλον σιγά-σιγά «πετάχτηκαν» έξω από το σύστημα. Μαζί, με το νόμο 1304/82, θεσπίστηκαν και οι θέσεις των διοικητικών προϊσταμένων, με ένα κλιμάκιο λιγότερο (κι αυτό ίσως να ήταν σημείο αιχμής, που υπόβοσκε, ως απωθημένο), με λιγότερα τυπικά χαρτιά, αλλά που υπηρετήθηκαν από αξιόλογους κι επιτυχημένους εκπαιδευτικούς, με μοναδικά διοικητικά χαρίσματα (που δεν διέθεταν οι σ.σ.), επειδή σχεδόν όλοι ήταν συνδικαλιστές και μάλιστα σε ανώτερες θέσεις (πρόεδροι Ο.Λ.Μ.Ε., Ο.Λ.Τ.Ε., Δ.Ο.Ε. κλπ) και ήξεραν από διοίκηση και τον τρόπο να πιέζουν και να διεκδικούν τα «δικαιώματά» τους. Και τα κατάφεραν!! Σήμερα, διαβλέπω να ξεχωρίζουν διοικητικά βέβαια, αλλά και οικονομικά κι αυτό πρέπει να εξηγηθεί και να ερευνηθεί, κατά πόσο προτιμούμε το «βούρδουλα», από την ισότιμη σχέση, που καθένα έχει την αξία του και πρέπει να βρίσκουμε τη χρυσή τομή, κάθε φορά.