Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρέας-συνταξιούχος' | 26 Μαρτίου 2018, 11:39

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η κοινωνία νομίζει ότι οι εκπαιδευτικοί δε θέλουν την αξιολόγηση, ενώ παραβλέπεται ότι είναι οι μόνοι που αξιολογούνται συνεχώς και μέσα και έξω από την τάξη. Στο σύλλογο των εκπαιδευτικών, όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για κάποια θέση. Ακόμα και ένα παιδάκι του Δημοτικού αν ρωτήσεις για τον καλύτερο συμμαθητή του, θα σου απαντήσει. Πρώτος είναι ο Γιώργος, δεύτερη η Κατερίνα και τρίτος εγώ! Δοκιμάστηκε και η επιλογή των στελεχών από όλους τους συμμέτοχους της εκπαιδευτικής διαδικασίας, κυρίως εκπαιδευτικούς, αλλά απέτυχε (και συνταγματικά). Εξάλλου, για την κρίση της επιλογής δεν είναι όλοι ειδικοί, να εκφέρουν γνώμη (δηλ. γνώση αντικειμενική), ανεξάρτητα από την υποκειμενική άποψή τους. Για την απολογιστική κρίση, όμως, στο τέλος κάθε χρονιάς, όλοι οι συμμέτοχοι (ακόμη και γονείς, ή μαθητές), μπορούν να αξιολογήσουν και μπορούν, με κάποιο ποσοστό να προτείνουν την απομάκρυνση των αποτυχόντων στελεχών. Να δρουν, δηλαδή, έστω θεραπευτικά, αφού δεν μπορούν προληπτικά, για επιστημονικούς, κυρίως, λόγους, πράξη που μπορεί να γίνει από την επιτροπή επιλογής στελεχών. Μάθηση είναι η ανατροπή και αντικατάσταση μιας προηγούμενης σχετικής εμπειρίας. Επιτέλους διδαχτήκαμε ότι το πρόβλημα της επιλεκτικής αξιολόγησης παραμένει αιώνιο. Μία είναι η επαναστατική λύση, τελικά: Να καταργηθούν όλα τα κριτήρια, εκτός από τα προαπαιτούμενα και ενιαία για κάθε θέση άρθρο. Δεν μπορεί να έχει την ίδια βαρύτητα το διδακτορικό π.χ. και για τον διοικητικό και για τον συντονιστή! Τα κριτήρια εγκυρότητας, γενικά, δεν εξασφαλίζουν αντικειμενική αξιοπιστία, γιατί εμπεριέχουν πάντα εύλογες αδικίες (πόσο μάλλον, όταν τσουβαλιάζονται αβασάνιστα τα ίδια κριτήρια, για όλες τις θέσεις). Είναι κατάντια να τα μοριοδοτούμε με το σταγονόμετρο και να πάψουν να μας ταλανίζουν μια ζωή και να μηδενίζουν και την αξία της αξιολόγησης, που είναι σύμφυτη με όλες τις μορφές της εκπαίδευσης. Δεν έχουν ουσιαστική σημασία οι χαρτούρες, οι τίτλοι και τα τυπικά προσόντα, αλλά η πιστοποίησή τους ότι μπορείς να τα εξασκήσεις στην πράξη και φυσικά θα υπάρχουν τα προαπαιτούμενα τυπικά προσόντα, κάθε φορά (ελάχιστη προϋπηρεσία κλπ). Θα υπάρχει μόνον η συνέντευξη, ενώπιον επιλεγμένων επιστημονικών κριτών, που ορίζονται, έστω στην αρχή από τα κόμματα, μετά από κλήρωση της τελευταίας «στιγμής», οι οποίοι θα αξιολογούν αιτιολογημένα (με ασφαλιστική δικλείδα όχι τη μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους κλπ). Τα ίδια κριτήρια, αν θα ισχύσουν, να επεκταθούν σε όλες τις «στεγανές» δομές (ΙΕΚ, ΣΔΕ κλπ).