Αρχική Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξειςΆρθρο 19 – Μεταβατικές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Χάρη Αλεξάκη | 26 Μαρτίου 2018, 12:48
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Με βρίσκει πολύ σύμφωνη το σχόλιο της Βαρβάρας Χρόνη απόσπασμα του οποίου αντιγράφω εδώ: "Οι Υπεύθυνοι Σχολικών Δραστηριοτήτων (Αγωγή Υγείας, Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Πολιτιστικά Θέματα) τα 8 τελευταία χρόνια υπηρετούν το θεσμό των Προγραμμάτων συγχωνευμένοι (!) δουλεύοντας για τρια τουλάχιστον άτομα, χωρίς γραμματειακή υποστήριξη, με… επ΄αόριστον παράταση θητείας, έχοντας διοικητικό, επιστημονικό, οργανωτικό ρόλο χωρίς επίδομα, αδιαφορώντας για ωράρια, γραφειοκρατικά κωλύματα, τραυματικές αναπροσαρμογές στο θεσμικό πλαίσιο, ασυνεννοησία και άγνοια των υπαλλήλων του Υπουργείου, απαξίωση, υποβάθμιση και τελικά μια πολεμική τακτική εκ μέρους των ιθυνόντων για ακύρωση του θεσμού στην πράξη και επανανοηματοδότησή του. Άλλοι προσπάθησαν να μετατρέψουν τα προγράμματα σε μαθήματα, άλλοι να τα υποβαθμίσουν σε δράσεις – πυροτεχνήματα, άλλοι να αρκεστούν σε εκ των άνωθεν έτοιμες προς χρήση «συνταγές» με την ιδιότητα του ειδικού και του «φωστήρα», άλλοι να τα καπηλευτούν και να δείξουν έργο με τη δουλειά των εκπαιδευτικών, άλλοι… και πόσοι άλλοι τσάκιζαν, αδιαφορούσαν κι έκαναν πως δεν υπήρχαν οι αρμοδιότητες των Υπευθύνων βαφτίζοντας αυτή την τακτική, στην καλύτερη των περιπτώσεων, «συνεργασία». Οσοι αντιλαμβάνονται την ουσία του θεσμού των Προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων (Αγωγή Υγείας, Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Πολιτιστικά Θέματα) ξέρουν ότι αποτέλεσε τη μοναδική όαση για εκπαιδευτικούς και μαθητές, το χώρο αναπνοής τους, το χώρο μέσα στον οποίο ελεύθερα μπορούσαν να ξεδιπλώσουν τη δημιουργικότητά τους, τα ενδιαφέροντά τους, τις μοναδικές ικανότητές τους μέσα σε μια ρευστή πραγματικότητα που συν-διαμόρφωναν οι ίδιοι για τους ίδιους. Άλλωστε είναι ο μοναδικός θεσμός στην εκπαίδευση που προέκυψε μέσα από εμάς τους ίδιους. Ποιος «φωστήρας» μπορεί να γνωρίζει εκ προοιμίου τη μοναδική δυναμική της καθεμίας μαθητικής ομάδας, τις ξεχωριστές ανάγκες, ενδιαφέροντα και προβληματισμούς; Με τον τρόπο που φαίνεται πως θα λειτουργήσουν οι νέες δομές τα Προγράμματα Σχολικών Δραστηριοτήτων (Αγωγή Υγείας, Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Πολιτιστικά Θέματα) ουσιαστικά καταργούνται ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, οδηγούνται προς εξαφάνιση, αφού είναι ανθρωπίνως αδύνατο τα ΚΠΕ-ΚΕΑ να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ξεχωριστές ανάγκες τους, με νέες επαυξημένες αρμοδιότητες, απομακρυσμένα από τη βάση και υπακούωντας σε κεντρικές, εκ των άνωθεν εντολές, δομημένα σε μια αυστηρά ιεραρχική, κάθετη δομή οργάνωσης με δοσμένους ρόλους στη λήψη αποφάσεων και σχέσεις λογοδοσίας μεταξύ τους". Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και πολλοί τη φοβήθηκαν. Χάρη Αλεξάκη του Γεωργίου, πρώην Υπεύθυνη Γραφείου Πολιτιστικών Θδεμάτων Δ΄Δ/νσης Δ/θμιας Εκπ/σης Αθήνας