Αρχική Αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξειςΆρθρο 09 – Στελέχωση των Κ.Ε.Σ.Υ.Σχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Χηνάς | 26 Μαρτίου 2018, 13:24
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Συνταξιούχος Ψυχολόγος ΠΕ 23 Γιατί χρειάζονται ψυχολόγοι στην εκπαίδευση; Το σχέδιο νόμου έχει θετικά στοιχεία και με βάση τις δηλώσεις των εκπροσώπων του Υπουργείου έχει καλές προθέσεις για τομή στη οργάνωση της εκπαίδευσης, εκδημοκρατισμό, διασφάλιση του εκπαιδευτικού προσανατολισμού στη εκπαίδευση όλων των παιδιών. Όμως σε σχέση με τη ψυχολογία και τον ρόλο του ψυχολόγου, περιορίζομαι σ ε αυτό στις παρατηρήσεις μου για να μην επαναλάβω όσα άλλοι έχουν αναδείξει, διαπιστώνεται ότι το σχέδιο νόμου δεν ξεφεύγει από μια παραδοσιακή και διαχρονικά αρνητική στάση κι ακόμη μια φορά ότι δεν λαμβάνεται υπόψη η χρησιμότητα των υπηρεσιών του. Το ίδιο συνέβη στον διάλογο για την Παιδεία ( πχ χτένισμα προτάσεων που αφορούν στην «ψυχολογική συμβουλευτική» και αντικατάσταση σε πρόταση για «συμβουλευτική) και με άλλα νομοθετήματα του Υπουργείου: πχ στον νέο οργανισμό της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου καταργήθηκε η αναφορά σε αρμοδιότητα των Κεντρικών Διευθύνσεων Αθμιας και Βθμιας Εκπαίδευσης σε θέματα «Ψυχολογικής παιδαγωγικής Συμβουλευτικής» (ΠΔ 147/1976) αντί τη στελέχωσή τους με ειδικό Ψυχολόγο και σε αντίθεση με διεθνείς εξελίξεις που νομοθετούν σχολική ψυχολογική υπηρεσία στο Υπουργείο. Επίσης στην προσχολική αγωγή δεν προβλέφθηκε οργανικά ο ρόλος του σχολικής ψυχολογικής υποστήριξης Σημειώνω ότι σε άλλες χώρες, πέραν της υποστήριξης στο σχολικό εκπαιδευτικό έργο, χρησιμοποιείται η υποστήριξη του ψυχολόγου για διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του διαλόγου και στο σχεδιασμό των αλλαγών, για την ψυχολογία της οργάνωσης η οποία α) αποτελεσματικά χρησιμοποιεί τον πλούτο του ανθρώπινου δυναμικού, χωρίς να το καθηλώνει και να το εξουθενώνει, β) βελτιώνει τις συνθήκες εργασίας του και την ποιότητα ανταπόκρισης στις ανάγκες των παιδιών , γ) επιτυγχάνει τη επίτευξη των στόχων εκπαίδευσης. Στο σχέδιο για το έργο των ΚΕΣΥ και των Ε.Δ.Ε.Α.Υ., όπου τοποθετούνται Ψυχολόγοι, χρησιμοποιείται ο όρος «ψυχοκοινωνική στήριξη» , «ψυχοκοινωνική υγεία» ( σαν να είναι ο ψυχολόγος εργαζόμενος σε κοινωνικές υπηρεσίες!) και ο όρος «παροχή ψυχολογική υποστήριξη» μόνο δυο φορές για τη συνεργασία του με εξωσχολικές κοινωνικές ή ιατρικές υπηρεσίες της περιοχής τους που «παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη». Το έργο του Ψυχολόγου, διεθνής πρωτοτυπία, περιορίζεται σε «ψυχοκοινωνικό» , όπως αυτό που έκαναν παράτυπα οι μη ψυχολόγοι στους ΣΣΝ και στον ΣΕΠ !. Ο διακριτός ρόλος του Ψυχολόγου, με επιστημονική- επαγγελματική ευθύνη, στην «Διαγνωστική» ( για την ανάπτυξη και την μάθηση) και Ψυχοεκπαιδευτική αξιολόγηση και στην παρέμβαση καταργείται με τροποποίηση της κειμένης νομοθεσίας. Επίσης, νομοθετικά εξαφανίζεται η αναγκαιότητα γνωμάτευσης για την παροχή ειδικών υπηρεσιών ΕΑΕ και για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και διαχέεται στο έργο της ?»εκπαιδευτικής αξιολόγησης» από τους διδακτικούς κλάδους . Ο ψυχολόγος οργανωτικά και διοικητικά δεν θα μπορεί να ασκεί το επάγγελμα του ως ψυχολόγος , θα τον εποπτεύει ή στο σχολείο στη απουσία του θα τον αντικαθιστά ένας εκπαιδευτικός ή και ο σύλλογος διδασκόντων, θα έχει συντονιστή το διευθυντή (με διευθυντικό δικαίωμα στις αποφάσεις) , θα έχει σύνδεσμο επικοινωνίας με το ΚΕΣΥ ένα εκπαιδευτικό .. και άλλοι θα καθορίζουν, όπως εκείνοι κρίνουν, τις ανάγκες και τις προτεραιότητες για ψυχολογική υποστήριξη. Άρα, ουσιαστικά δεν θα είναι συντελεστής στο εκπαιδευτικό έργο και στην διεπιστημονική προσέγγιση . Οι ΕΔΕΑΥ στρεβλώνονται από τον αρχικό σχεδιασμό, γίνονται από όργανο ενδυνάμωσης τους σχολείου και μετατροπής του σε σχολείο για όλους σε μια προέκταση του ΚΕΣΥ στο σχολείο, με εκτελεστικό ρόλο, και από την άλλη στο σχολείο θα έχουν εκτελεστικό ρόλο των αποφάσεων του συλλόγου διδασκόντων, θα έχουν συντονιστή στο έργο τους και στις «αποφάσεις» τους το Διευθυντή του σχολείου ( με διευθυντικό δικαίωμα). Καταργείται ο ρόλος του ψυχολόγου που τον εξουσιοδοτεί η άδεια άσκησης επαγγέλματος και με βάση τα διεθνή πρότυπα στην εκπαίδευση. Η συνένωση των αρμοδιοτήτων ΣΕΠ, ΣΣΝ και Ψυχολόγων των ΚΕΔΔΥ είναι αναγκαία και είχαν επισημανθεί οι αλληλεπικαλύψεις από τ ο 2000 και με ερωτήσεις στην Βουλή. Το βασικό κοινό είναι ότι εφάρμοζαν την ψυχολογία χωρίς όλες οι σχετικές οργανικές θέσεις να στελεχώνονται από ψυχολόγο. Όμως , κινδυνεύουν να μην συσσωρεύσουν τα θετικά αλλά, μέσα από ένα οργανωτικό αχταρμά και εννοιολογικές ασάφειες, να πολλαπλασιαστούν τα αρνητικά και οι μέχρι σήμερα διαπιστωμένες αδυναμίες. Οι περίπου 80 θέσεις ψυχολόγου στους ΣΣΝ μάλλον καταργούνται! Δεν προβλέπεται να μεταφερθούν στα ΚΕΣΥ και να καλυφθούν με μετάταξη των εκπαιδευτικών που έχουν άδεια ψυχολόγου και ενδιαφέρονται να κάνουν μετάταξη (όχι απόσπαση) στον κλάδο του Ψυχολόγου. Ο ψυχολόγος δεν αποσαφηνίζεται στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προσανατολισμού, και σύμφωνα με τον νόμο των Ψυχολόγων για την άσκηση του επαγγέλματός του στον τομέα της εκπαίδευσης, ότι όποια και αν είναι τα προσόντα του και οι σπουδές πριν τη πρόσληψή, ως ψυχολόγος στην εκπαίδευση προσφέρει υπηρεσίες που διεθνώς ονομάζονται υπηρεσίες «Σχολικού ψυχολόγου» και όχι υπηρεσίες με βάση τα ενδιαφέροντα του κατά τις σπουδές και τις εμπειρίες του πριν τη πρόσληψη σε άλλους τομείς εργασίας. Έτσι στην διαβούλευση παρατηρούμε σχόλια που από τη μια επισημαίνουν κίνδυνο να χαθεί η παιδαγωγική προσέγγιση αν δεν ελέγχεται και εποπτεύεται ο ψυχολόγος από το διδακτικό προσωπικό αντί να συνεργάζεται μαζί του και από τη άλλη προτάσεις που συνταυτίζουν το έργο του με αυτό του ψυχολόγου των υπηρεσιών υγείας. Με αποτέλεσμα να προβάλλεται εύλογο ερώτημα, γιατί σε αυτή την περίπτωση, σε εποχή οικονομικής κρίσης, να ιδρυθούν νέες υπηρεσίες στην εκπαίδευση , με αναχρονιστικά δυσλειτουργικά πρόστυπα, όπως αυτές πιο πάνω, σ ε βάρος της ποιότητας και του οφέλους των παιδιών, αντί να αυξηθούν οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας; Περισσότερα: αναρτήσεις στο https://www.facebook.com/groups/eschopse/ α) Διεθνής Επιτροπή με θέμα «Η Ψυχολογία στην Υπηρεσία του Σχολείου» και Αρχές Οργάνωσης της Σχολικής Ψυχολογικής Υπηρεσίας (Unesco) και β) Η Σύσταση των Υπουργών Εκπαίδευσης για την Ανάπτυξη των Ψυχολογικών Υπηρεσιών στην Εκπαίδευση IBE