Έχω την εντύπωση ότι βρισκόμαστε για μία ακόμη φορά μπροστά σε ανακοίνωση τετελεσμένων με μια επίφαση διαδικτυακής δημοκρατίας. Η ουσιαστική διαβούλευση πρέπει να γίνεται με τους άμεσα εμπλεκόμενους ΠΡΙΝ από τη δημιουργία ενός νομοσχεδίου. Ο εκ των υστέρων σχολιασμός είναι μάλλον προσχηματικός. Επίσης, ως πολίτης και ως μέλος ΔΕΠ, θα περίμενα να συνοδεύεται η ανακοίνωση μιας τόσο θεμελιακής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, όπως η απορρόφηση ενός ολόκληρου ΤΕΙ από ένα ΑΕΙ, από αναλογιστικές μελέτες που θα τεκμηριώνουν την επιστημονική σκοπιμότητα, τις οικονομικές επιπτώσεις και την κοινωνική συνάφεια του εγχειρήματος - χωρίς αυτά τα στοιχεία, οι πολιτικές αποφάσεις εκφράζουν είτε ιδεολογικές μεροληψίες (στην καλύτερη περίπτωση), είτε προσωπικά-συντεχνιακά συμφέροντα (στη χειρότερη).
Η απόφαση για ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας στο ΠΙ, για την οποία μπορώ να εκφέρω γνώμη, είναι καταρχήν θετική εξέλιξη καθώς αφορά στην καλλιέργεια ενός γνωστικού αντικειμένου με σημαντική ζήτηση και κοινωνική συνάφεια. Βεβαίως, η αύξηση των Τμημάτων Ψυχολογίας στην Ελλάδα πρέπει να συνοδεύεται από αντίστοιχη υποστήριξη σε επίπεδο προσωπικού και υποδομών, καθώς και σε πιο ορθολογική κατανομή του αριθμού των εισακτέων πανελλαδικά - επομένως, αναμένω με ανυπομονησία τα επόμενα βήματα του Υπουργείου προς αυτή την κατεύθυνση.
Δυστυχώς, η ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη μετεξέλιξη του υφιστάμενου Τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας σε Τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής, όπως πετυχημένα έγινε στο ΑΠΘ πριν από δύο και πλέον δεκαετίες. Η συνύπαρξη του ίδιου επιστημονικού κλάδου σε δύο διαφορετικά Τμήματα του ίδιου ΑΕΙ συνιστά πολλαπλή πρόκληση. Δημιουργεί σύγχυση για την ταυτότητα των αποφοίτων (η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλους φοιτητές που σπουδάζουν τρία επιστημονικά πεδία και αποφοιτούν με επαγγελματικά προσόντα για ένα τέταρτο), καθώς και για τον ίδιο τον επιστημονικό κλάδο (τι είναι η Ψυχολογία; ανθρωπιστική ή κοινωνική επιστήμη;). Το Υπουργείο Παιδείας έχει ευθύνη καθώς παραπλανεί κατ' εξακολούθηση γενιές μαθητών με την απατηλή προοπτική ότι η φοίτησή τους στο ΦΠΨ θα τους ανοίξει τον δρόμο για να γίνουν ψυχολόγοι. Αυτό μπορεί να είχε κάποιο νόημα πριν 40 χρόνια, όταν δεν υπήρχαν Τμήματα Ψυχολογίας στη χώρα, αλλά πλέον συνιστά αναχρονισμό. Αναρωτιέται κανείς ποιους πραγματικούς ακαδημαϊκούς σκοπούς θα υπηρετεί ο Τομέας Ψυχολογίας του ΦΠΨ όταν πλέον υπάρχει αυτόνομο Τμήμα Ψυχολογίας; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται καν να είναι κανείς ειδικός για να απαντήσει αυτή την ερώτηση...
Έχω την εντύπωση ότι βρισκόμαστε για μία ακόμη φορά μπροστά σε ανακοίνωση τετελεσμένων με μια επίφαση διαδικτυακής δημοκρατίας. Η ουσιαστική διαβούλευση πρέπει να γίνεται με τους άμεσα εμπλεκόμενους ΠΡΙΝ από τη δημιουργία ενός νομοσχεδίου. Ο εκ των υστέρων σχολιασμός είναι μάλλον προσχηματικός. Επίσης, ως πολίτης και ως μέλος ΔΕΠ, θα περίμενα να συνοδεύεται η ανακοίνωση μιας τόσο θεμελιακής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, όπως η απορρόφηση ενός ολόκληρου ΤΕΙ από ένα ΑΕΙ, από αναλογιστικές μελέτες που θα τεκμηριώνουν την επιστημονική σκοπιμότητα, τις οικονομικές επιπτώσεις και την κοινωνική συνάφεια του εγχειρήματος - χωρίς αυτά τα στοιχεία, οι πολιτικές αποφάσεις εκφράζουν είτε ιδεολογικές μεροληψίες (στην καλύτερη περίπτωση), είτε προσωπικά-συντεχνιακά συμφέροντα (στη χειρότερη). Η απόφαση για ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας στο ΠΙ, για την οποία μπορώ να εκφέρω γνώμη, είναι καταρχήν θετική εξέλιξη καθώς αφορά στην καλλιέργεια ενός γνωστικού αντικειμένου με σημαντική ζήτηση και κοινωνική συνάφεια. Βεβαίως, η αύξηση των Τμημάτων Ψυχολογίας στην Ελλάδα πρέπει να συνοδεύεται από αντίστοιχη υποστήριξη σε επίπεδο προσωπικού και υποδομών, καθώς και σε πιο ορθολογική κατανομή του αριθμού των εισακτέων πανελλαδικά - επομένως, αναμένω με ανυπομονησία τα επόμενα βήματα του Υπουργείου προς αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς, η ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη μετεξέλιξη του υφιστάμενου Τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας σε Τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής, όπως πετυχημένα έγινε στο ΑΠΘ πριν από δύο και πλέον δεκαετίες. Η συνύπαρξη του ίδιου επιστημονικού κλάδου σε δύο διαφορετικά Τμήματα του ίδιου ΑΕΙ συνιστά πολλαπλή πρόκληση. Δημιουργεί σύγχυση για την ταυτότητα των αποφοίτων (η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλους φοιτητές που σπουδάζουν τρία επιστημονικά πεδία και αποφοιτούν με επαγγελματικά προσόντα για ένα τέταρτο), καθώς και για τον ίδιο τον επιστημονικό κλάδο (τι είναι η Ψυχολογία; ανθρωπιστική ή κοινωνική επιστήμη;). Το Υπουργείο Παιδείας έχει ευθύνη καθώς παραπλανεί κατ' εξακολούθηση γενιές μαθητών με την απατηλή προοπτική ότι η φοίτησή τους στο ΦΠΨ θα τους ανοίξει τον δρόμο για να γίνουν ψυχολόγοι. Αυτό μπορεί να είχε κάποιο νόημα πριν 40 χρόνια, όταν δεν υπήρχαν Τμήματα Ψυχολογίας στη χώρα, αλλά πλέον συνιστά αναχρονισμό. Αναρωτιέται κανείς ποιους πραγματικούς ακαδημαϊκούς σκοπούς θα υπηρετεί ο Τομέας Ψυχολογίας του ΦΠΨ όταν πλέον υπάρχει αυτόνομο Τμήμα Ψυχολογίας; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται καν να είναι κανείς ειδικός για να απαντήσει αυτή την ερώτηση...