Καταρχάς ένα αυτονόητο: η διαβούλευση για να έχει νόημα πρέπει να γίνεται με τους άμεσα εμπλεκόμενους και κατά τη διάρκεια της μορφοποίησης ενός νομοσχεδίου.
Επειδή όπως κι αν έχει η ζήτηση από την πλευρά των υποψηφίων για τα Α.Ε.Ι. για σπουδές ψυχολογίας αυξάνεται (γιατί άραγε;;), η ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αποτελεί θετική εξέλιξη. Να επισημανθεί ότι κάτι τέτοιο πρέπει να συνοδεύεται από την ενίσχυση των σχετικών υλικών και ανθρώπινων υποδομών (διδάσκοντες), όπως και από ορθολογικότερη κατανομή των υποψηφίων στα διάφορα ΑΕΙ της χώρας.
Γιατί όμως η διατήρηση του Τομέα Ψυχολογίας στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων; Και μόνο η αναφορά στην επιστήμη της Ψυχολογίας στον τίτλο του Τμήματος θα συνεχίσει να προσελκύει έναν μεγάλο αριθμό υποψηφίων για τα Α.Ε.Ι. οι οποίοι δεν θα επιτυγχάνουν να εισαχθούν σε Τμήματα Ψυχολογίας. Είναι γνωστό σε όλους τους εμπλεκόμενους (υπήρξα Δ.Ε.Π. στο Τμήμα Φ.Π.Ψ. Ιωαννίνων και στη συνέχεια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου) ότι: (α) το μεγαλύτερο ποσοστό των φοιτητών αυτών θα επιλέγουν στο Γ’ Έτος σπουδών την ειδίκευση στην Ψυχολογία, (β) θα αποφοιτούν όμως με πτυχίο που δεν θα τους αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο αυτό (αλλά θα είναι φιλόλογοι), (γ) κάποιοι από αυτούς θα δοκιμάζονται στις κατατακτήριες εξετάσεις στα Τμήματα Ψυχολογίας και (δ) πολλοί θα πηγαίνουν έξω για να ολοκληρώσουν τις προπτυχιακές τους σπουδές.
Αυτά τα προβλήματα εξαλείφονται οριστικά αν ακολουθηθεί και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων η λύση που ακολουθήθηκε προ ετών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πρόσφατα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών: μετεξέλιξη του Τομέα Ψυχολογίας του Τμήματος Φ.Π.Ψ. σε Τμήμα Ψυχολογίας.
Καταρχάς ένα αυτονόητο: η διαβούλευση για να έχει νόημα πρέπει να γίνεται με τους άμεσα εμπλεκόμενους και κατά τη διάρκεια της μορφοποίησης ενός νομοσχεδίου. Επειδή όπως κι αν έχει η ζήτηση από την πλευρά των υποψηφίων για τα Α.Ε.Ι. για σπουδές ψυχολογίας αυξάνεται (γιατί άραγε;;), η ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αποτελεί θετική εξέλιξη. Να επισημανθεί ότι κάτι τέτοιο πρέπει να συνοδεύεται από την ενίσχυση των σχετικών υλικών και ανθρώπινων υποδομών (διδάσκοντες), όπως και από ορθολογικότερη κατανομή των υποψηφίων στα διάφορα ΑΕΙ της χώρας. Γιατί όμως η διατήρηση του Τομέα Ψυχολογίας στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων; Και μόνο η αναφορά στην επιστήμη της Ψυχολογίας στον τίτλο του Τμήματος θα συνεχίσει να προσελκύει έναν μεγάλο αριθμό υποψηφίων για τα Α.Ε.Ι. οι οποίοι δεν θα επιτυγχάνουν να εισαχθούν σε Τμήματα Ψυχολογίας. Είναι γνωστό σε όλους τους εμπλεκόμενους (υπήρξα Δ.Ε.Π. στο Τμήμα Φ.Π.Ψ. Ιωαννίνων και στη συνέχεια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου) ότι: (α) το μεγαλύτερο ποσοστό των φοιτητών αυτών θα επιλέγουν στο Γ’ Έτος σπουδών την ειδίκευση στην Ψυχολογία, (β) θα αποφοιτούν όμως με πτυχίο που δεν θα τους αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο αυτό (αλλά θα είναι φιλόλογοι), (γ) κάποιοι από αυτούς θα δοκιμάζονται στις κατατακτήριες εξετάσεις στα Τμήματα Ψυχολογίας και (δ) πολλοί θα πηγαίνουν έξω για να ολοκληρώσουν τις προπτυχιακές τους σπουδές. Αυτά τα προβλήματα εξαλείφονται οριστικά αν ακολουθηθεί και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων η λύση που ακολουθήθηκε προ ετών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πρόσφατα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών: μετεξέλιξη του Τομέα Ψυχολογίας του Τμήματος Φ.Π.Ψ. σε Τμήμα Ψυχολογίας.