Δεν μπορεί κανείς παρά να καλωσορίσει την ίδρυση ενός Τμήματος Ψυχολογίας στο Π.Ι., δεδομένης της αυξημένης ζήτησης που υπάρχει εδώ και χρόνια για σπουδές στον συγκεκριμένο επιστημονικό χώρο. Αλλά παράλληλα αδυνατεί να κατανοήσει πώς ένας ορθολογικός σχεδιασμός μπορεί να συνοδεύεται από την ταυτόχρονη υπονόμευσή του με μια απολύτως ανορθολογική κίνηση: τη διατήρηση του Τομέα Ψυχολογίας στο Τμήμα ΦΠΨ.
Μια τέτοια αναχρονιστική διατήρηση, από τη μια, δεν βοηθά με κανένα τρόπο στην ενδυνάμωση του νέου τμήματος Ψυχολογίας που θα έπρεπε να αποτελεί μέγιστη προτεραιότητα ενός ορθά μελετημένου σχεδιασμού και, από την άλλη, δεν εξυπηρετεί καμία απολύτως ακαδημαϊκή αναγκαιότητα στο παλιό Τμήμα (ΦΠΨ), σκοπός του οποίου είναι η κατάρτιση φιλολόγων. Είναι προφανές ότι η διατήρηση της Ψυχολογίας στον τίτλο και στο πρόγραμμα σπουδών (δηλ. η διατήρηση ενός Τομέα Ψυχολογίας) στο Τμήμα ΦΠΨ λειτουργεί ως πόλος έλξης φοιτητών που βρίσκουν ελκυστικό το συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, αλλά που δυστυχώς παγιδεύονται σε ένα τμήμα που δεν τους παρέχει τα απαραίτητα επιστημονικά και επαγγελματικά εφόδια στο πεδίο αυτό. Η διεπιστημονικότητα, την οποία θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί για να δικαιολογήσει τη διατήρηση ενός τέτοιου τμήματος στις μέρες μας, δεν είναι φυσικά ικανός λόγος, αφού αυτή μπορεί να επιτευχθεί με επιλεγόμενα μαθήματα από άλλα τμήματα, συμπεριλαμβανομένου του υπό ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας.
Τα Τμήματα ΦΠΨ είχαν λόγο ύπαρξης δεκαετίες πριν, όταν, λόγω έλλειψης Τμημάτων Ψυχολογίας, οι απόφοιτοί του που επέλεγαν την κατεύθυνση της Ψυχολογίας μπορούσαν να αποκτήσουν επαγγελματικά δικαιώματα ψυχολόγου. Σήμερα, όπως εξάλλου έχει αποδείξει και η ιστορία των υπόλοιπων Τμημάτων ΦΠΨ της χώρας, δεν μπορούν να σταθούν σε έναν άκρως ανταγωνιστικό επιστημονικό και επαγγελματικό στίβο.
Δεν μπορεί κανείς παρά να καλωσορίσει την ίδρυση ενός Τμήματος Ψυχολογίας στο Π.Ι., δεδομένης της αυξημένης ζήτησης που υπάρχει εδώ και χρόνια για σπουδές στον συγκεκριμένο επιστημονικό χώρο. Αλλά παράλληλα αδυνατεί να κατανοήσει πώς ένας ορθολογικός σχεδιασμός μπορεί να συνοδεύεται από την ταυτόχρονη υπονόμευσή του με μια απολύτως ανορθολογική κίνηση: τη διατήρηση του Τομέα Ψυχολογίας στο Τμήμα ΦΠΨ. Μια τέτοια αναχρονιστική διατήρηση, από τη μια, δεν βοηθά με κανένα τρόπο στην ενδυνάμωση του νέου τμήματος Ψυχολογίας που θα έπρεπε να αποτελεί μέγιστη προτεραιότητα ενός ορθά μελετημένου σχεδιασμού και, από την άλλη, δεν εξυπηρετεί καμία απολύτως ακαδημαϊκή αναγκαιότητα στο παλιό Τμήμα (ΦΠΨ), σκοπός του οποίου είναι η κατάρτιση φιλολόγων. Είναι προφανές ότι η διατήρηση της Ψυχολογίας στον τίτλο και στο πρόγραμμα σπουδών (δηλ. η διατήρηση ενός Τομέα Ψυχολογίας) στο Τμήμα ΦΠΨ λειτουργεί ως πόλος έλξης φοιτητών που βρίσκουν ελκυστικό το συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, αλλά που δυστυχώς παγιδεύονται σε ένα τμήμα που δεν τους παρέχει τα απαραίτητα επιστημονικά και επαγγελματικά εφόδια στο πεδίο αυτό. Η διεπιστημονικότητα, την οποία θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί για να δικαιολογήσει τη διατήρηση ενός τέτοιου τμήματος στις μέρες μας, δεν είναι φυσικά ικανός λόγος, αφού αυτή μπορεί να επιτευχθεί με επιλεγόμενα μαθήματα από άλλα τμήματα, συμπεριλαμβανομένου του υπό ίδρυση Τμήματος Ψυχολογίας. Τα Τμήματα ΦΠΨ είχαν λόγο ύπαρξης δεκαετίες πριν, όταν, λόγω έλλειψης Τμημάτων Ψυχολογίας, οι απόφοιτοί του που επέλεγαν την κατεύθυνση της Ψυχολογίας μπορούσαν να αποκτήσουν επαγγελματικά δικαιώματα ψυχολόγου. Σήμερα, όπως εξάλλου έχει αποδείξει και η ιστορία των υπόλοιπων Τμημάτων ΦΠΨ της χώρας, δεν μπορούν να σταθούν σε έναν άκρως ανταγωνιστικό επιστημονικό και επαγγελματικό στίβο.