Δεν εκτιμώ ότι μία διαβούλευση 15 ημερών θα λύσει προβλήματα ετών και θα διασφαλίσει τη μη ύπαρξη αντίστοιχων στο μέλλον.
Μεγάλο μέρος της διαβούλευσης -κατά την άποψή μου ατυχώς- έχει «αφιερωθεί» στον «στιγματισμό» των αποφοίτων του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, οι οποίοι – όπως αναφέρεται, έχουν: «επαγγελματικά προσόντα στο ¼» ενώ η σχολή, παράγει: «μπερδεμένους αποφοίτους» «ημιψυχολόγους» «φιλόλογους με ανεπαρκή κατάρτιση» και προσελκύει: «μεγάλο αριθμό υποψηφίων που δεν επιτυγχάνουν να ενταχθούν σε Τμήμα Ψυχολογίας» (σ.σ. επομένως είναι αποτυχημένοι;). Το πόσο βαθιά αποδομημένη (και εκ των έσω) είναι η λειτουργία του συγκεκριμένου Τμήματος καταδεικνύεται με:
Α. τη μη αντίδραση στους σχολιασμούς των ιδίων των Καθηγητών του Τμήματος (παλαιότερων και τωρινών).
Β. το γεγονός ότι κανείς δεν ασχολήθηκε με το αν οι παραπάνω σχολιασμοί βρίσκονται στα όρια ή όχι της παραβίασης του 4ου ή του 5ου όρου της Διαβούλευσης που προτρέπει τους συμμετέχοντες : «Βεβαιωθείτε ότι το περιεχόμενο που υποβάλλετε δεν προσβάλλει δικαιώματα άλλων προσώπων» &«να αποφεύγετε προσωπικές αντιπαραθέσεις με άλλους συμμετέχοντες».
Γ. Τη μη αναφορά από κανέναν «ειδικό» για την ύπαρξη Πανεπιστημιακών Τμημάτων στη Δυτική Ευρώπη που πράγματι συνδυάζουν και τα 3 (και άλλα γνωστικά αντικείμενα) ή το συνδυασμό των 3ών αντικειμένων σε σύγχρονες καταρτίσεις και επαγγελματικές προοπτικές (π.χ. Εκπαίδευση Ενηλίκων κ.α.)
Δ. Τον πρωτοποριακό ρόλο που διαδραμάτισε η Σχολή τουλάχιστον τη δεκαετία του 80
Με μόνα θύματα τους αποφοίτους & φοιτητές του Τμήματος - τα δεινά των οποίων αναφέρθηκαν κατά κόρον στη διαβούλευση- το «φαινόμενο» που δημιουργήθηκε είναι χρήσιμο, για τη νέα προσπάθεια ώστε, οι διαμορφωτές πολιτικής και το (νέο) Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων :
1) Να σέβεται και να υπερασπίζει το έργο που παράγει και να μην αφήνει «έρμαια» τους Αποφοίτους και Φοιτητές του. Ιδιαίτερα όταν οι απόφοιτοι είχαν και έχουν εισαχθεί σε αυτό, με τον μοναδικό –πιθανά- αδιάβλητο διαγωνισμό στην Ελλάδα: τις Πανελλαδικές Εξετάσεις
2) Να αξιολογεί τις δεξιότητες, γνώσεις και στάσεις που προσφέρει στους Αποφοίτους του και να είναι σε επαφή στη διαδρομή της ζωής τους, ώστε να παράγει μετρήσιμα αποτελέσματα σχετικά με το πού και εάν είναι χρήσιμοι (τεκμηριωμένα). Κατ αυτό τον –ελάχιστο- τρόπο θα επικοινωνεί με την Κοινωνία και τις ανάγκες που διαμορφώνονται, έγκαιρα
3) Να μην οργανωθεί στη βάση κρίσεων «της αυθεντίας» -κατά το δοκούν- και στο πλαίσιο των απαιτήσεων οποιουδήποτε Συλλόγου αλλά στη βάση επιστημονικών δεδομένων: α. δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό να σας ζητήσω να φανταστείτε την πιθανότητα να υπήρχε Σύλλογος Αποφοίτων του Τμήματος Φ.Π.Ψ. : τουλάχιστον η ύπαρξη τόσων πολλών και άκομψων χαρακτηρισμών δεν θα υπήρχε β) στ αλήθεια εκτιμάει κανείς ότι οι Ψυχολόγοι του νέου Τμήματος που προβλέπεται να δημιουργηθεί, θα ενσωματωθούν στην αγορά εργασίας και δε θα παραχθούν νέοι «άνεργοι με πτυχία» τη στιγμή που λειτουργούν ήδη άλλα 4 Πανεπιστημιακά Τμήματα Ψυχολογίας;
Σας ευχαριστώ
Δεν εκτιμώ ότι μία διαβούλευση 15 ημερών θα λύσει προβλήματα ετών και θα διασφαλίσει τη μη ύπαρξη αντίστοιχων στο μέλλον. Μεγάλο μέρος της διαβούλευσης -κατά την άποψή μου ατυχώς- έχει «αφιερωθεί» στον «στιγματισμό» των αποφοίτων του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, οι οποίοι – όπως αναφέρεται, έχουν: «επαγγελματικά προσόντα στο ¼» ενώ η σχολή, παράγει: «μπερδεμένους αποφοίτους» «ημιψυχολόγους» «φιλόλογους με ανεπαρκή κατάρτιση» και προσελκύει: «μεγάλο αριθμό υποψηφίων που δεν επιτυγχάνουν να ενταχθούν σε Τμήμα Ψυχολογίας» (σ.σ. επομένως είναι αποτυχημένοι;). Το πόσο βαθιά αποδομημένη (και εκ των έσω) είναι η λειτουργία του συγκεκριμένου Τμήματος καταδεικνύεται με: Α. τη μη αντίδραση στους σχολιασμούς των ιδίων των Καθηγητών του Τμήματος (παλαιότερων και τωρινών). Β. το γεγονός ότι κανείς δεν ασχολήθηκε με το αν οι παραπάνω σχολιασμοί βρίσκονται στα όρια ή όχι της παραβίασης του 4ου ή του 5ου όρου της Διαβούλευσης που προτρέπει τους συμμετέχοντες : «Βεβαιωθείτε ότι το περιεχόμενο που υποβάλλετε δεν προσβάλλει δικαιώματα άλλων προσώπων» &«να αποφεύγετε προσωπικές αντιπαραθέσεις με άλλους συμμετέχοντες». Γ. Τη μη αναφορά από κανέναν «ειδικό» για την ύπαρξη Πανεπιστημιακών Τμημάτων στη Δυτική Ευρώπη που πράγματι συνδυάζουν και τα 3 (και άλλα γνωστικά αντικείμενα) ή το συνδυασμό των 3ών αντικειμένων σε σύγχρονες καταρτίσεις και επαγγελματικές προοπτικές (π.χ. Εκπαίδευση Ενηλίκων κ.α.) Δ. Τον πρωτοποριακό ρόλο που διαδραμάτισε η Σχολή τουλάχιστον τη δεκαετία του 80 Με μόνα θύματα τους αποφοίτους & φοιτητές του Τμήματος - τα δεινά των οποίων αναφέρθηκαν κατά κόρον στη διαβούλευση- το «φαινόμενο» που δημιουργήθηκε είναι χρήσιμο, για τη νέα προσπάθεια ώστε, οι διαμορφωτές πολιτικής και το (νέο) Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων : 1) Να σέβεται και να υπερασπίζει το έργο που παράγει και να μην αφήνει «έρμαια» τους Αποφοίτους και Φοιτητές του. Ιδιαίτερα όταν οι απόφοιτοι είχαν και έχουν εισαχθεί σε αυτό, με τον μοναδικό –πιθανά- αδιάβλητο διαγωνισμό στην Ελλάδα: τις Πανελλαδικές Εξετάσεις 2) Να αξιολογεί τις δεξιότητες, γνώσεις και στάσεις που προσφέρει στους Αποφοίτους του και να είναι σε επαφή στη διαδρομή της ζωής τους, ώστε να παράγει μετρήσιμα αποτελέσματα σχετικά με το πού και εάν είναι χρήσιμοι (τεκμηριωμένα). Κατ αυτό τον –ελάχιστο- τρόπο θα επικοινωνεί με την Κοινωνία και τις ανάγκες που διαμορφώνονται, έγκαιρα 3) Να μην οργανωθεί στη βάση κρίσεων «της αυθεντίας» -κατά το δοκούν- και στο πλαίσιο των απαιτήσεων οποιουδήποτε Συλλόγου αλλά στη βάση επιστημονικών δεδομένων: α. δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό να σας ζητήσω να φανταστείτε την πιθανότητα να υπήρχε Σύλλογος Αποφοίτων του Τμήματος Φ.Π.Ψ. : τουλάχιστον η ύπαρξη τόσων πολλών και άκομψων χαρακτηρισμών δεν θα υπήρχε β) στ αλήθεια εκτιμάει κανείς ότι οι Ψυχολόγοι του νέου Τμήματος που προβλέπεται να δημιουργηθεί, θα ενσωματωθούν στην αγορά εργασίας και δε θα παραχθούν νέοι «άνεργοι με πτυχία» τη στιγμή που λειτουργούν ήδη άλλα 4 Πανεπιστημιακά Τμήματα Ψυχολογίας; Σας ευχαριστώ