Τουλάχιστον αστείο το γεγονός ότι το υπουργείο προχωρά στην ίδρυση ενός νέου τμήματος ειδικής αγωγής μετά από την πλήρη υποτίμηση του κλάδου εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής (71,61) μετά την ψήφιση της εξίσωσης του μεταπτυχιακού με το βασικό πτυχίο. Φυσικά και είναι θετικό το βήμα αυτό καθώς θα πρόκειται για τετράχρονες σπουδές με πλήρη προγράμματα σπουδών και όχι για μια διετή (στην καλύτερη των περιπτώσεων) και εξ αποστάσεως επιμόρφωση. Όμως θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαριστούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων του τμήματος αυτού ώστε να μην είναι απλά ακόμη λίγοι άνεργοι όπου το βασικό πτυχίο τους θα εξισώνεται με ένα μεταπτυχιακό. Όσον αφορά το αν η ειδική αγωγή πρέπει να είναι κομμάτι της γενικής και όχι ξέχωρες σπουδές, όποιος έχει εργαστεί στο ελληνικό δημόσιο σχολείο καταλαβαίνει ότι τα τέσσερα χρόνια σπουδών παιδαγωγικής και αναλυτικών προγραμμάτων και μια απλή κατεύθυνση του ενός έτους, όπως πολλοί υποστηρίζουν ότι θα ήταν το σωστό, δεν φτάνουν στο ελάχιστο ώστε να καταρτιστεί πλήρως κάποιος για να βοηθήσει τους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή άλλου είδους αναπηρίες. Άλλωστε συχνά ο τρόπος που λειτουργεί στο ελληνικό δημόσιο σχολείο η γενική εκπαίδευση οδηγεί τους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ακόμη περισσότερο στο αίσθημα της συνεχούς αποτυχίας.
Τουλάχιστον αστείο το γεγονός ότι το υπουργείο προχωρά στην ίδρυση ενός νέου τμήματος ειδικής αγωγής μετά από την πλήρη υποτίμηση του κλάδου εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής (71,61) μετά την ψήφιση της εξίσωσης του μεταπτυχιακού με το βασικό πτυχίο. Φυσικά και είναι θετικό το βήμα αυτό καθώς θα πρόκειται για τετράχρονες σπουδές με πλήρη προγράμματα σπουδών και όχι για μια διετή (στην καλύτερη των περιπτώσεων) και εξ αποστάσεως επιμόρφωση. Όμως θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαριστούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων του τμήματος αυτού ώστε να μην είναι απλά ακόμη λίγοι άνεργοι όπου το βασικό πτυχίο τους θα εξισώνεται με ένα μεταπτυχιακό. Όσον αφορά το αν η ειδική αγωγή πρέπει να είναι κομμάτι της γενικής και όχι ξέχωρες σπουδές, όποιος έχει εργαστεί στο ελληνικό δημόσιο σχολείο καταλαβαίνει ότι τα τέσσερα χρόνια σπουδών παιδαγωγικής και αναλυτικών προγραμμάτων και μια απλή κατεύθυνση του ενός έτους, όπως πολλοί υποστηρίζουν ότι θα ήταν το σωστό, δεν φτάνουν στο ελάχιστο ώστε να καταρτιστεί πλήρως κάποιος για να βοηθήσει τους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή άλλου είδους αναπηρίες. Άλλωστε συχνά ο τρόπος που λειτουργεί στο ελληνικό δημόσιο σχολείο η γενική εκπαίδευση οδηγεί τους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ακόμη περισσότερο στο αίσθημα της συνεχούς αποτυχίας.