κύριε Υπουργέ
Παράκληση όλων των διοικητικών υπαλλήλων είναι στο νομοσχέδιο να δηλώνεται ρητά ότι οι ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Ο ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΘΕΤΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ, (εκτός και αν ο ίδιος ο υπάλληλος το ζητήσει με αίτησή του).
Σχεδόν όλοι οι διοικητικοί υπάλληλοι του Ιδρύματος έχουν ως τόπο μόνιμης κατοικίας την πόλη που εργάζονται (πολλοί από αυτούς για πάνω από 20 χρόνια), εκεί έχουν τις οικογένειές τους, εκεί μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Η καθημερινή μετακίνηση ενός υπαλλήλου από την μία πόλη της Ηπείρου σε άλλη, λόγω των μεγάλων αποστάσεων μεταξύ αυτών και των επικίνδυνων διαδρομών (ιδιαίτερα τον χειμώνα τα ατυχήματα είναι σύνηθες φαινόμενο), είναι μια εξοντωτική για τον υπάλληλο, ιδιαίτερα κοστοβόρα και επικίνδυνη διαδικασία.
Συνεπώς αν δεν υπάρξει πρόβλεψη για παραμονή του υπαλλήλου στην πόλη που εργάζεται αυτή τη στιγμή, χωρίς να έχει δικαίωμα η υπηρεσία να τον μεταθέσει σε άλλη πόλη, οι διοικητικοί υπάλληλοι οδηγούνται ουσιαστικά σε παραίτηση αφού αφ' ενός με απλή αριθμητική οικονομικά δεν θα τους συμφέρει πλέον να εργάζονται, αφ' ετέρου η αναστάτωση που προκαλείται στην οικογενειακή τους ζωή θα είναι τεράστια (υπολογίστε επιπλέον ότι πολλοί από τους υπαλλήλους αυτούς είναι μητέρες με ανήλικα παιδιά).
Φανταστείτε λοιπόν ότι χωρίς την παραπάνω εξασφάλιση του νομοσχεδίου, οι υπάλληλοι ακόμη και αν δεν μετατεθούν άμεσα, θα ζουν μόνιμα στην ανασφάλεια και το άγχος μιας ξαφνικής, καταστροφικής για αυτούς και τις οικογένειές τους μετάθεσης, γενόμενοι ικέτες στα πολιτικά γραφεία και όμηροι πολιτικών υποσχέσεων.
Δημιουργείτε δηλαδή κ. Υπουργέ μείζον κοινωνικό πρόβλημα, χωρίς προφανώς να είναι αυτός ο στόχος του νομοσχεδίου σας.
κύριε Υπουργέ Παράκληση όλων των διοικητικών υπαλλήλων είναι στο νομοσχέδιο να δηλώνεται ρητά ότι οι ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Ο ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΘΕΤΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ, (εκτός και αν ο ίδιος ο υπάλληλος το ζητήσει με αίτησή του). Σχεδόν όλοι οι διοικητικοί υπάλληλοι του Ιδρύματος έχουν ως τόπο μόνιμης κατοικίας την πόλη που εργάζονται (πολλοί από αυτούς για πάνω από 20 χρόνια), εκεί έχουν τις οικογένειές τους, εκεί μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Η καθημερινή μετακίνηση ενός υπαλλήλου από την μία πόλη της Ηπείρου σε άλλη, λόγω των μεγάλων αποστάσεων μεταξύ αυτών και των επικίνδυνων διαδρομών (ιδιαίτερα τον χειμώνα τα ατυχήματα είναι σύνηθες φαινόμενο), είναι μια εξοντωτική για τον υπάλληλο, ιδιαίτερα κοστοβόρα και επικίνδυνη διαδικασία. Συνεπώς αν δεν υπάρξει πρόβλεψη για παραμονή του υπαλλήλου στην πόλη που εργάζεται αυτή τη στιγμή, χωρίς να έχει δικαίωμα η υπηρεσία να τον μεταθέσει σε άλλη πόλη, οι διοικητικοί υπάλληλοι οδηγούνται ουσιαστικά σε παραίτηση αφού αφ' ενός με απλή αριθμητική οικονομικά δεν θα τους συμφέρει πλέον να εργάζονται, αφ' ετέρου η αναστάτωση που προκαλείται στην οικογενειακή τους ζωή θα είναι τεράστια (υπολογίστε επιπλέον ότι πολλοί από τους υπαλλήλους αυτούς είναι μητέρες με ανήλικα παιδιά). Φανταστείτε λοιπόν ότι χωρίς την παραπάνω εξασφάλιση του νομοσχεδίου, οι υπάλληλοι ακόμη και αν δεν μετατεθούν άμεσα, θα ζουν μόνιμα στην ανασφάλεια και το άγχος μιας ξαφνικής, καταστροφικής για αυτούς και τις οικογένειές τους μετάθεσης, γενόμενοι ικέτες στα πολιτικά γραφεία και όμηροι πολιτικών υποσχέσεων. Δημιουργείτε δηλαδή κ. Υπουργέ μείζον κοινωνικό πρόβλημα, χωρίς προφανώς να είναι αυτός ο στόχος του νομοσχεδίου σας.