Το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αποκορύφωση της προχειρότητας, του λαϊκισμού και του σχεδιασμού χάρτινων πύργων στον χώρο της παιδείας. Ο Υπουργός Παιδείας σε ένα κρεσέντο παροχολογίας (παράλληλα με τη συγχώνευση των ΑΤΕΙ με τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, για λόγους δήθεν εξοικονόμησης πόρων), ιδρύει την μια σχολή πίσω από την άλλη, κλείνοντας το μάτι στα τοπικά μικροσυμφέροντα. Παράλληλα, οι περισσότεροι Πρυτάνεις, σε σύμπνοια με το γενικότερο πνεύμα του Υπουργείου και αποβλέποντας στην επέκταση των χωρικών τους αρμοδιοτήτων, με ότι επακόλουθο σημαίνει αυτή, συνηγορούν στην κατάργηση της ανώτατης τεχνολογικής εκπαίδευσης, στην πανεπιστημιοποίηση των ΑΤΕΙ με μεταφορά μελών ΔΕΠ από τις καταργούμενες – συγχωνευόμενες σχολές, στις νεοϊδρυόμενες.
Σε όλο αυτό το θλιβερό πλαίσιο, ουδεμία μελέτη και κανένας σχεδιασμός περί της αναγκαιότητας ίδρυσης των προτεινόμενων νέων σχολών, ούτε προφανώς για την αναγκαιότητα κατάργησης της Ανώτατης Τεχνολογικής Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, δεν έχει προηγηθεί. Ενώ ο πολυαναφερόμενος «διάλογος για την Παιδεία» έχει πλέον μετατραπεί στο μακροσκελέστατο ανέκδοτο.
Με μεγάλη έκπληξη πληροφορούμαστε ότι το Υπουργείο, σε συνεννόηση με Πρυτάνεις ΑΕΙ και Προέδρους ΑΤΕΙ, σχεδιάζει μεταξύ άλλων, την ίδρυση 2 νέων Σχολών Χημικής Μηχανικής στην Κοζάνη και στα Χανιά, στη θέση άλλων σχολών ή τμημάτων που καταργούνται!
Είναι προφανές ότι ο «σχεδιασμός» αυτός δεν γίνεται για την εξοικονόμηση πόρων, ή έστω τον εξορθολογισμό των εκπαιδευτικών αναγκών της χώρας. Πως άλλωστε μπορεί αυτή η ελληνική αγορά να καταφέρει να απορροφήσει 100-200 επιπλέον διπλωματούχους Χημικούς Μηχανικούς, όταν τα ποσοστά ανεργίας και ετεροαπασχόλησης έχουν ξεπεράσει το 25%, ενώ τα τελευταία χρόνια η πλειοψηφία των νέων διπλωματούχων μηχανικών μεταναστεύει στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά και εργασία;
Πως μπορεί να επιτευχθεί, ορθολογισμός στην αξιοποίηση των πόρων για την παιδεία, όταν ιδρύονται νέες σχολές που απαιτούν εξειδικευμένο εργαστηριακό εξοπλισμό, μεγάλες κτιριακές και λοιπές υλικοτεχνικές υποδομές και υψηλότατες ετήσιες λειτουργικές δαπάνες (όπως των Χημικών Μηχανικών, των Μηχανολόγων Μηχανικών κ.α.);
Πως μπορεί να μιλούμε για ορθολογικό σχεδιασμό και προοδευτικές πολιτικές όταν ο κ, Γαβρόγλου υπόσχεται από 2 Πανεπιστημιακές Σχολές σε κάθε πόλη που κάνει στάση, δίχως να λαμβάνει υπόψη του τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, τις ιδιαιτερότητες και τις αναπτυξιακές προοπτικές της κάθε περιοχής;
Ιδρύουμε λοιπόν Χημικούς Μηχανικούς στα Χανιά και στη Δυτική Μακεδονία μιας και ο κ, Γαβρόγλου πιθανότατα έχει ανακαλύψει άγνωστες πτυχές της Χημικής Μηχανικής με τον Τουρισμό και πιθανώς την καλλιέργεια κρόκου Κοζάνης (μιας και τη ΔΕΗ έχουν βάλει πλώρη να την πτωχεύσουν).
Αντί, λοιπόν η ηγεσία του Υπουργείου να επιλέξει την ευρεία αξιολόγηση του προσωπικού, των υποδομών και των εκπαιδευτικών αντικειμένων που παρέχονται στη χώρα μας και την ενίσχυση της αριστείας, αντί να χαράσσει και να υλοποιεί μια προοδευτική στρατηγική που θα οδηγεί στην ενίσχυση της ποιότητας των σπουδών, και στην αντιμετώπιση του brain drain μέσω της έρευνας και της ανταγωνιστικότητας, επιλέγει να δρα με τις πλέον παλαιοκομματικές πρακτικές, οργώνοντας τη χώρα υποσχόμενο, τι άλλο…διορισμούς στο Δημόσιο!
Έτσι, ασχολούμαστε με το πως θα αναβαθμίσουμε τις υπάρχουσες εκπαιδευτικές δομές, τα εκπαιδευτικά αντικείμενα ώστε να ανταποκρίνονται στις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς εργασίας και της έρευνας, αντί να σχεδίαζουμε ανταγωνιστικά μεταπτυχιακά προγράμματα και ερευνητικά κέντρα και να δημιουργήσουμε εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την προσέλκυση επενδύσεων ώστε να σταματήσει η εκροή ανθρώπινου κεφαλαίου στο εξωτερικό, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δρα για ακόμη μια φορά ψηφοθηρικά και κοντόφθαλμα.
Όχι στην κατάργηση της Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (μιας βαθμίδας που έχει ανάγκη η παραγωγική βάση της οικονομίας). Όχι στην άκριτη ίδρυση σχολών.
Άρης Γκορόγιας
Πρόεδρος ΠΣΧΜ
Το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αποκορύφωση της προχειρότητας, του λαϊκισμού και του σχεδιασμού χάρτινων πύργων στον χώρο της παιδείας. Ο Υπουργός Παιδείας σε ένα κρεσέντο παροχολογίας (παράλληλα με τη συγχώνευση των ΑΤΕΙ με τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, για λόγους δήθεν εξοικονόμησης πόρων), ιδρύει την μια σχολή πίσω από την άλλη, κλείνοντας το μάτι στα τοπικά μικροσυμφέροντα. Παράλληλα, οι περισσότεροι Πρυτάνεις, σε σύμπνοια με το γενικότερο πνεύμα του Υπουργείου και αποβλέποντας στην επέκταση των χωρικών τους αρμοδιοτήτων, με ότι επακόλουθο σημαίνει αυτή, συνηγορούν στην κατάργηση της ανώτατης τεχνολογικής εκπαίδευσης, στην πανεπιστημιοποίηση των ΑΤΕΙ με μεταφορά μελών ΔΕΠ από τις καταργούμενες – συγχωνευόμενες σχολές, στις νεοϊδρυόμενες. Σε όλο αυτό το θλιβερό πλαίσιο, ουδεμία μελέτη και κανένας σχεδιασμός περί της αναγκαιότητας ίδρυσης των προτεινόμενων νέων σχολών, ούτε προφανώς για την αναγκαιότητα κατάργησης της Ανώτατης Τεχνολογικής Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, δεν έχει προηγηθεί. Ενώ ο πολυαναφερόμενος «διάλογος για την Παιδεία» έχει πλέον μετατραπεί στο μακροσκελέστατο ανέκδοτο. Με μεγάλη έκπληξη πληροφορούμαστε ότι το Υπουργείο, σε συνεννόηση με Πρυτάνεις ΑΕΙ και Προέδρους ΑΤΕΙ, σχεδιάζει μεταξύ άλλων, την ίδρυση 2 νέων Σχολών Χημικής Μηχανικής στην Κοζάνη και στα Χανιά, στη θέση άλλων σχολών ή τμημάτων που καταργούνται! Είναι προφανές ότι ο «σχεδιασμός» αυτός δεν γίνεται για την εξοικονόμηση πόρων, ή έστω τον εξορθολογισμό των εκπαιδευτικών αναγκών της χώρας. Πως άλλωστε μπορεί αυτή η ελληνική αγορά να καταφέρει να απορροφήσει 100-200 επιπλέον διπλωματούχους Χημικούς Μηχανικούς, όταν τα ποσοστά ανεργίας και ετεροαπασχόλησης έχουν ξεπεράσει το 25%, ενώ τα τελευταία χρόνια η πλειοψηφία των νέων διπλωματούχων μηχανικών μεταναστεύει στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά και εργασία; Πως μπορεί να επιτευχθεί, ορθολογισμός στην αξιοποίηση των πόρων για την παιδεία, όταν ιδρύονται νέες σχολές που απαιτούν εξειδικευμένο εργαστηριακό εξοπλισμό, μεγάλες κτιριακές και λοιπές υλικοτεχνικές υποδομές και υψηλότατες ετήσιες λειτουργικές δαπάνες (όπως των Χημικών Μηχανικών, των Μηχανολόγων Μηχανικών κ.α.); Πως μπορεί να μιλούμε για ορθολογικό σχεδιασμό και προοδευτικές πολιτικές όταν ο κ, Γαβρόγλου υπόσχεται από 2 Πανεπιστημιακές Σχολές σε κάθε πόλη που κάνει στάση, δίχως να λαμβάνει υπόψη του τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, τις ιδιαιτερότητες και τις αναπτυξιακές προοπτικές της κάθε περιοχής; Ιδρύουμε λοιπόν Χημικούς Μηχανικούς στα Χανιά και στη Δυτική Μακεδονία μιας και ο κ, Γαβρόγλου πιθανότατα έχει ανακαλύψει άγνωστες πτυχές της Χημικής Μηχανικής με τον Τουρισμό και πιθανώς την καλλιέργεια κρόκου Κοζάνης (μιας και τη ΔΕΗ έχουν βάλει πλώρη να την πτωχεύσουν). Αντί, λοιπόν η ηγεσία του Υπουργείου να επιλέξει την ευρεία αξιολόγηση του προσωπικού, των υποδομών και των εκπαιδευτικών αντικειμένων που παρέχονται στη χώρα μας και την ενίσχυση της αριστείας, αντί να χαράσσει και να υλοποιεί μια προοδευτική στρατηγική που θα οδηγεί στην ενίσχυση της ποιότητας των σπουδών, και στην αντιμετώπιση του brain drain μέσω της έρευνας και της ανταγωνιστικότητας, επιλέγει να δρα με τις πλέον παλαιοκομματικές πρακτικές, οργώνοντας τη χώρα υποσχόμενο, τι άλλο…διορισμούς στο Δημόσιο! Έτσι, ασχολούμαστε με το πως θα αναβαθμίσουμε τις υπάρχουσες εκπαιδευτικές δομές, τα εκπαιδευτικά αντικείμενα ώστε να ανταποκρίνονται στις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς εργασίας και της έρευνας, αντί να σχεδίαζουμε ανταγωνιστικά μεταπτυχιακά προγράμματα και ερευνητικά κέντρα και να δημιουργήσουμε εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την προσέλκυση επενδύσεων ώστε να σταματήσει η εκροή ανθρώπινου κεφαλαίου στο εξωτερικό, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δρα για ακόμη μια φορά ψηφοθηρικά και κοντόφθαλμα. Όχι στην κατάργηση της Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (μιας βαθμίδας που έχει ανάγκη η παραγωγική βάση της οικονομίας). Όχι στην άκριτη ίδρυση σχολών. Άρης Γκορόγιας Πρόεδρος ΠΣΧΜ