Θεωρώ ότι η μεταβατική διάταξη 10β θα πρέπει να επεκταθεί και για τους μαθητές που σήμερα φοιτούν στις πρώτες 2 πρώτες τάξεις του Γυμνασίου των Προτύπων Σχολείων, δηλαδή για τους αποφοίτους των Γυμνασίων των ετών 2020-2021 και 2021-2022.
Οι οικογένειες των μαθητών αυτών επέλεξαν τα συγκεκριμένα σχολεία λαμβάνοντας ως γνώμονα ένα νομικό πλαίσιο που καθορίζει ότι οι προαγωγικές εξετάσεις μέχρι το τέλος του Λυκείου θα είναι ενδοσχολικές.
Έχοντας δηλαδή ένα πλάνο εξαετίας (και όχι τριετίας) στο μυαλό μας εμείς οι γονείς επωμισθήκαμε το υψηλό κόστος της προετοιμασίας των παιδιών μας για την εισαγωγή τους στο Π.Σ., πολλοί αναγκασθήκαμε να μετακομίσουμε κοντά στο νέο σχολείο του παιδιού μας, ενώ τα παιδιά προσαρμόσθηκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό ακαδημαϊκό ύφος και έκαναν νέες παρέες, όλα αυτά με χρονικό ορίζοντα 6ετίας.
Είναι εντελώς αντιδεοντολογικό, ψυχολογικά αβάσταχτο και εν πολλοίς απάνθρωπο να υποβάλονται τα παιδιά, χωρίς να έχουν από πριν την παραμικρή ιδέα, σε νέα δοκιμασία για την εισαγωγή τους στο Λύκειο όταν, μετά από τιτάνιο αγώνα και εντελώς αδιάβλητες εξετάσεις, κατάφεραν να εισαχθούν στα Π.Σ. και εμείς οι γονείς να επωμιζόμαστε απρόβλεπτα έξοδα προετοιμασίας για νέες εξετάσεις και να διαχειρισθούμε, σε ενδεχόμενη αποτυχία, την ψυχική κατάρρευση των παιδιών μας και την αλλαγή της ζωής της οικογένειάς μας (επαναλαμβάνω: λόγω μιας βλαπτικής μεταβολής των όρων φοίτησης η οποία προέκυψε από το πουθενά).
Σκεφθείτε ένα παιχνίδι στο οποίο οι όροι αλλάζουν κατά το δοκούν (όχι από τα παιδιά) αφού αυτό έχει ξεκινήσει. Πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για θέματα Παιδείας και Παιδαγωγικής.
Θεωρώ ότι η μεταβατική διάταξη 10β θα πρέπει να επεκταθεί και για τους μαθητές που σήμερα φοιτούν στις πρώτες 2 πρώτες τάξεις του Γυμνασίου των Προτύπων Σχολείων, δηλαδή για τους αποφοίτους των Γυμνασίων των ετών 2020-2021 και 2021-2022. Οι οικογένειες των μαθητών αυτών επέλεξαν τα συγκεκριμένα σχολεία λαμβάνοντας ως γνώμονα ένα νομικό πλαίσιο που καθορίζει ότι οι προαγωγικές εξετάσεις μέχρι το τέλος του Λυκείου θα είναι ενδοσχολικές. Έχοντας δηλαδή ένα πλάνο εξαετίας (και όχι τριετίας) στο μυαλό μας εμείς οι γονείς επωμισθήκαμε το υψηλό κόστος της προετοιμασίας των παιδιών μας για την εισαγωγή τους στο Π.Σ., πολλοί αναγκασθήκαμε να μετακομίσουμε κοντά στο νέο σχολείο του παιδιού μας, ενώ τα παιδιά προσαρμόσθηκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό ακαδημαϊκό ύφος και έκαναν νέες παρέες, όλα αυτά με χρονικό ορίζοντα 6ετίας. Είναι εντελώς αντιδεοντολογικό, ψυχολογικά αβάσταχτο και εν πολλοίς απάνθρωπο να υποβάλονται τα παιδιά, χωρίς να έχουν από πριν την παραμικρή ιδέα, σε νέα δοκιμασία για την εισαγωγή τους στο Λύκειο όταν, μετά από τιτάνιο αγώνα και εντελώς αδιάβλητες εξετάσεις, κατάφεραν να εισαχθούν στα Π.Σ. και εμείς οι γονείς να επωμιζόμαστε απρόβλεπτα έξοδα προετοιμασίας για νέες εξετάσεις και να διαχειρισθούμε, σε ενδεχόμενη αποτυχία, την ψυχική κατάρρευση των παιδιών μας και την αλλαγή της ζωής της οικογένειάς μας (επαναλαμβάνω: λόγω μιας βλαπτικής μεταβολής των όρων φοίτησης η οποία προέκυψε από το πουθενά). Σκεφθείτε ένα παιχνίδι στο οποίο οι όροι αλλάζουν κατά το δοκούν (όχι από τα παιδιά) αφού αυτό έχει ξεκινήσει. Πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για θέματα Παιδείας και Παιδαγωγικής.