• Σχόλιο του χρήστη 'Ράνια' | 23 Απριλίου 2020, 16:51

    Η γλώσσα για τα παιδιά μικρής ηλικίας αποτελεί διαμεσολαβητικό μέσο μάθησης. Τα μικρά παιδιά καλούνται να νοηματοδοτησουν, να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν το περιβάλλον τους. Αυτο γίνεται ολιστικά με δραστηριότητες που έχουν νόημα για τα παιδιά και όχι ως διακριτό αντικείμενο. Επιπλέον, η παιδαγωγική κατάρτιση ενός εκπαιδευτικού ΠΕ06 δεν θεωρείται επαρκής για τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Ακομα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι πολλά παιδιά Σ αυτήν την ηλικία έχουν προβλήματα άρθρωσης και λόγου, γεγονός που μπορεί να δυσχεραίνει την εκμάθηση της ξένης γλώσσας. Παράλληλα, στα σχολεία μας φοιτούν παιδιά προσφύγων, τα οποία αναγκάζονται να μάθουν και να μιλήσουν, το λιγότερο δυο γλώσσες ( τη μητρική και τη γλώσσα φιλοξενούμενης χώρας). Η δόμηση ενός Αναλυτικού Προγράμματος στηρίζεται σε ορισμένες θεωρίες οι οποίες καθορίζουν τη γνώση, τις δεξιοτητες, το ρόλο του δασκάλου τον σκοπό του αναλυτικού προγράμματος, κλπ. τα οποία με τη σειρά τους έχουν τη βάση τους σε θεωρίες μάθησης και μεθοδολογικές προσεγγίσεις. Σε ποιο βαθμό ειναι δυνατόν να εφαρμοστουν στη διδασκαλία διακριτών Γνωστικών Αντικειμένων αυτές οι θεωρίες και μεθοδολογικές προσεγγίσεις; Μπορεί να ακολουθήσει μια επιπλέον εκπαιδευτικός την διαθεματική προσέγγιση; Σε ποιον βαθμό μπορεί να εξασφαλιστεί η συνεργασία ανάμεσα στις εκπαιδευτικούς της τάξης; Μπορεί να διατηρηθεί η οριζόντια διασύνδεση των εννοιών και των εμπειριών, ώστε να αποτελούν ένα συνεκτικό όλο; Η γλώσσα για τα παιδιά μικρής ηλικίας αποτελεί διαμεσολαβητικό μέσο μάθησης. Τα μικρά παιδιά καλούνται να νοηματοδοτησουν, να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν το περιβάλλον τους. Αυτο γίνεται ολιστικά με δραστηριότητες που έχουν νόημα για τα παιδιά και όχι ως διακριτό αντικείμενο. Επιπλέον, η παιδαγωγική κατάρτιση ενός εκπαιδευτικού ΠΕ06 δεν θεωρείται επαρκής για τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Ακομα θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι πολλά παιδιά Σ αυτήν την ηλικία έχουν προβλήματα άρθρωσης και λόγου, γεγονός που μπορεί να δυσχεραίνει την εκμάθηση της ξένης γλώσσας. Παράλληλα, στα σχολεία μας φοιτούν παιδιά προσφύγων, τα οποία αναγκάζονται να μάθουν και να μιλήσουν, το λιγότερο δυο γλώσσες ( τη μητρική και τη γλώσσα φιλοξενούμενης χώρας). Η δόμηση ενός Αναλυτικού Προγράμματος στηρίζεται σε ορισμένες θεωρίες οι οποίες καθορίζουν τη γνώση, τις δεξιοτητες, το ρόλο του δασκάλου τον σκοπό του αναλυτικού προγράμματος, κλπ. τα οποία με τη σειρά τους έχουν τη βάση τους σε θεωρίες μάθησης και μεθοδολογικές προσεγγίσεις. Σε ποιο βαθμό ειναι δυνατόν να εφαρμοστουν στη διδασκαλία διακριτών Γνωστικών Αντικειμένων αυτές οι θεωρίες και μεθοδολογικές προσεγγίσεις; Μπορεί να ακολουθηθεί μια συνοχή και συνδεση του περιεχομένου απο μια μια επιπλέον εκπαιδευτικό (διαθεματική προσέγγιση); Σε ποιον βαθμό μπορεί να εξασφαλιστεί η συνεργασία ανάμεσα στις εκπαιδευτικούς της τάξης; Μπορεί να διατηρηθεί η οριζόντια και κάθετη διασύνδεση των εννοιών και των εμπειριών, ώστε να αποτελούν ένα συνεκτικό όλο; Ή θα πάμε ξανά σε κατακερματισμό της γνώσης;