Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ευαγγελία Μπαμπούνη' | 23 Απριλίου 2020, 22:31

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαβάζοντάς το άρθρο 51 για το όριο ηλικίας θα ήθελα να σας πω την δική μου εμπειρία Είμαι 44 ετών και μητέρα ενός αγοριού 21. Είμαι μαθήτρια ξανά σε πρωινό ΕΠΑΛ τα 2 τελευταία χρόνια .Οι λόγοι που είμαι ξανά μαθήτρια είναι γιατί αφενός ΔΕΝ είχα αποκτήσει ποτέ το απολυτήριο Λυκείου, το οποίο είναι πλέον απαραίτητο στην εργασία μου και σε κάθε εργασία και αφετέρου η ειδικότητα που πάντα ήθελα να σπουδάσω και δεν είχα στο παρελθόν την δυνατότητα λόγο άλλων προτεραιοτήτων όπως του παιδιού και της επιβίωσης, αφού είμαι μονογονεϊκή οικογένεια τα τελευταία 14 χρόνια όπως πάρα πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας. Περνώντας το παιδί μου στο πανεπιστήμιο και έχοντας πάρει το δρόμο του πλέον πήρα και εγώ σειρά. Πήρα την απόφαση να κάνω και εγώ αυτό που είχα αφήσει στην μέση. Δεν είμαι η μοναδική περίπτωση, γιατί στο σχολειό είμαστε αρκετοί που γυρίσαμε στα θρανία για τον ίδιο ή παρόμοιο λόγο. Δεν το έχω μετανιώσει καθόλου παρόλο που είναι δύσκολο να είσαι και μαθήτρια και εργαζόμενη και μητέρα Κάποιοι θα πουν ας πήγαινα σε εσπερινό. η ειδικότητα που ήθελα να σπουδάσω δεν υπάρχει σε Εσπερινό σχολείο, άλλα και το ωράριο με την εργασία μου δεν συνδυαζόταν μια και δουλεύω 4ωρη απογευματινή βάρδια . Όπως και σε ιδιωτικό δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω γιατί το κόστος είναι απαγορευτικό. Οι καθηγητές με τα λίγα μέσα που διαθέτουν είναι εξαιρετικοί σε αυτό που κάνουν . Όσο για αν εμείς οι ενήλικοι είμαστε η αφορμή να υπάρχει ενδοσχολική βια θα σας πω ότι μόνο το αντίθετο ισχύει. Η παρουσία μας και μόνο μέσα στα σχολεία αποθαρρύνει κάποιους να επιδείξουν άπρεπη συμπεριφορά. Με τα περισσότερα παιδιά έχουμε γίνει φίλοι, μας σέβονται πάρα πολύ, αναγνωρίζουν την προσπάθεια που καταβάλουμε και μας ανταγωνίζονται όμορφα στα μαθήματα, ακούν και καμιά συμβουλή που εμπειρικά δίνουμε και πολλά από αυτά δίνουν πανελλήνιες φέτος εξαιτίας μας.