Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΧΕΙΡΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ' | 26 Νοεμβρίου 2009, 11:30

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα σχόλια των συναδέρφων εκπαιδευτικών στον ηλεκτρονικό τύπο. Οι πρώτες σκέψεις που έκανα είναι τραγικές για την πορεία του ανθρώπινου κοινωνικού μας "γίγνεσθαι".Όλοι μας έχουμε γίνει κοινωνοί για μια κοινωνία, όπου προτάσσουμε το "εγώ" και όχι το "ΕΜΕΊΣ",το "ο θάνατός σου η ζωή μου",που όλοι μας είμαστε Αντικείμενα και όχι Υποκείμενα της ιστορίας μας,Μαριονέτες,Ετεροκατευθυνόμενοι, με πολύ απλά λόγια καταντήσαμε Μισάνθρωποι.Βλέπω λοιπόν μέσα σε αυτό το νοσηρό πλαίσιο ζωής μας στο οποίο είμαστε συνυπεύθυνοι, τον εκπαιδευτικό κόσμο διχασμένο και χωρισμένο στα δύο.Οι μεν κατηγορούν τους δε.Κατάντια...Χάσαμε την πίστη μας στις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου. Δημιουργούμε μία κοινωνία, που όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί υποτίθεται ότι αγαπάμε το κοινωνικό λειτούργημα που επιτελούμαι, όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να μη μας ενδιαφέρει ουσιαστικά το πως κοινός σκοπός όλων μας θα πρέπει να είναι αυτός:όλοι οι μαθητές μπορούν να γίνουν χρήσιμοι πολίτες και άνθρωποι, όλοι όμως δεν μπορούν να εισαχθούν στα πανεπιστήμια για ευνόητους λόγους που δεν χρειάζονται ανάλυση.Μόνος σκοπός είναι ο διορισμός και στο βωμό αυτού ξεχάσαμε ότι είμαστε άνθρωποι και υπεύθυνοι για το μέλλον των παιδιών μας.Και αυτό και μόνο έπρεπε να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση.Βέβαια μεγάλη ευθύνη στην κατάντια μας φέρουν και οι πολιτικοί, γιατί και αυτοί άνθρωποι είναι.Απλά από αυτούς όλοι μας απαιτούμε τις αρετές και τις αξίες που συνοδεύουν τον "Πολιτικό", που μένουν αναλλοίωτες στο πέρας των χρόνων μέσα στην κοινωνία πέρα και μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και συμφέροντα.Η Δημοκρατία τελικά έχει μείνει μόνο στα λόγια...Η Παιδεία τελικά έχει μετατραπεί σε ρωμαική αρένα...Αν αυτά λοιπόν είναι τα οράματα μας τότε λυπάμαι, αλλά δε μιλάμε για δημοκρατική και ανθρωπιστική κοινωνία, για κοινωνία που στο επίκεντρό της θα θέσει τον ίδιο τον άνθρωπο, την ευτυχία του και την ουσιαστική του πραγμάτωση... Με εκτίμηση μια αδιόριστη εκπαιδευτικός ΠΕ2 που για δεύτερη φορά θα βιώσει τις αλλαγές της πολιτικής μαεστρίας,μια εκπαιδευτικός που έχει πραγματική προυπηρεσία και όχι ρουσφετολογική, αλλά μία εκπαιδευτικός που αγαπάει την εκπαίδευση και θα την αγαπάει ακόμη και να κάποιοι την αφήσουν απέξω....