Είναι αλήθεια ότι το συγκεκριμένο Πολυνομοσχέδιο θέτει τις βάσεις για να ρυθμιστούν πολλαπλά και σημαντικά ζητήματα που ταλανίζουν την εκπαιδευτική κοινότητα από πολλές δεκαετίες και τα οποία σκοπίμως αφήνονταν στην τύχη τους, στο παρελθόν, σε λιμνάζοντα ύδατα, απλά και μόνο για να μην ταραχτούν παράξενα συνδικαλιστικά συμφέροντα.
Εις ό,τι αφορά το κεφάλαιο του ''Εργαστηρίου των Δεξιοτήτων'', η συζήτηση που θα ανοίξει θα περιστρέφεται, αναμφίβολα, γύρω από το ακόλουθο φλέγον ζήτημα:
Ποιες ειδικότητες θα το διδάσκουν;
Με ποιο τρόπο θα γίνεται η ανάθεση στους εκπαιδευτικούς; Μέσω των Συλλόγων διδασκόντων οι οποίοι θα παίρνουν γραμμή από τα συνδικαλιστικά όργανα για το ποιος θα είναι ο κατάλληλος και ποιος όχι;
Δεν πρέπει κι εδώ, με κάποιο τρόπο, να ρυθμιστεί η ανάθεση με συγκεκριμένα και κυρίως, μη αμφισβητήσιμα, κριτήρια, με αυστηροποίηση και περιχαράκωση του πλαισίου ανάθεσης και διδασκαλίας;
Το ''Εργαστήριο Δεξιοτήτων'', βέβαια, ως σύλληψη, συνδέεται άμεσα με το σεβασμό των ικανοτήτων και των ιδιαίτερων δεξιοτήτων των μαθητών. Ως εκ τούτου, ας μη μένουμε μόνο, επιφανειακά, στην χειρωνακτική πλευρά του θέματος.
Κατά συνέπεια, οι Δεξιότητες, για να αναπτυχθούν με εποικοδομητικό τρόπο, στο πλαίσιο της Εκπαίδευσης, είναι απαραίτητη μια πιο ολιστική αντιμετώπιση του θέματος που να περιλαμβάνει τους παρακάτω κύριους άξονες: την διανοητική διάσταση της μαθησιακής διαδικασίας, την ψυχοκινητική καλλιέργεια και την σύνδεση τους με τη σχολική κουλτούρα μάθησης και το κοινωνικό περιβάλλον, τοπικό, εθνικό, διεθνές.
Οι Δεξιότητες αυτές, στο μέλλον, μπορεί να σηματοδοτήσουν σοβαρές επαγγελματικές επιλογές των μαθητών και γι΄αυτό δεν μπορεί να είναι εγκλωβισμένες σε μια τυπική μαθησιακή διαδικασία και αποκομμένες από το τοπικό, εθνικό και διεθνές οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό γίγνεσθαι.
Επομένως, είναι στρατηγικής σημασίας το ζήτημα της ανάθεσης και του πλαισίου υλοποίησης της αντίστοιχης μαθησιακής διαδικασίας.
Είναι αλήθεια ότι το συγκεκριμένο Πολυνομοσχέδιο θέτει τις βάσεις για να ρυθμιστούν πολλαπλά και σημαντικά ζητήματα που ταλανίζουν την εκπαιδευτική κοινότητα από πολλές δεκαετίες και τα οποία σκοπίμως αφήνονταν στην τύχη τους, στο παρελθόν, σε λιμνάζοντα ύδατα, απλά και μόνο για να μην ταραχτούν παράξενα συνδικαλιστικά συμφέροντα. Εις ό,τι αφορά το κεφάλαιο του ''Εργαστηρίου των Δεξιοτήτων'', η συζήτηση που θα ανοίξει θα περιστρέφεται, αναμφίβολα, γύρω από το ακόλουθο φλέγον ζήτημα: Ποιες ειδικότητες θα το διδάσκουν; Με ποιο τρόπο θα γίνεται η ανάθεση στους εκπαιδευτικούς; Μέσω των Συλλόγων διδασκόντων οι οποίοι θα παίρνουν γραμμή από τα συνδικαλιστικά όργανα για το ποιος θα είναι ο κατάλληλος και ποιος όχι; Δεν πρέπει κι εδώ, με κάποιο τρόπο, να ρυθμιστεί η ανάθεση με συγκεκριμένα και κυρίως, μη αμφισβητήσιμα, κριτήρια, με αυστηροποίηση και περιχαράκωση του πλαισίου ανάθεσης και διδασκαλίας; Το ''Εργαστήριο Δεξιοτήτων'', βέβαια, ως σύλληψη, συνδέεται άμεσα με το σεβασμό των ικανοτήτων και των ιδιαίτερων δεξιοτήτων των μαθητών. Ως εκ τούτου, ας μη μένουμε μόνο, επιφανειακά, στην χειρωνακτική πλευρά του θέματος. Κατά συνέπεια, οι Δεξιότητες, για να αναπτυχθούν με εποικοδομητικό τρόπο, στο πλαίσιο της Εκπαίδευσης, είναι απαραίτητη μια πιο ολιστική αντιμετώπιση του θέματος που να περιλαμβάνει τους παρακάτω κύριους άξονες: την διανοητική διάσταση της μαθησιακής διαδικασίας, την ψυχοκινητική καλλιέργεια και την σύνδεση τους με τη σχολική κουλτούρα μάθησης και το κοινωνικό περιβάλλον, τοπικό, εθνικό, διεθνές. Οι Δεξιότητες αυτές, στο μέλλον, μπορεί να σηματοδοτήσουν σοβαρές επαγγελματικές επιλογές των μαθητών και γι΄αυτό δεν μπορεί να είναι εγκλωβισμένες σε μια τυπική μαθησιακή διαδικασία και αποκομμένες από το τοπικό, εθνικό και διεθνές οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό γίγνεσθαι. Επομένως, είναι στρατηγικής σημασίας το ζήτημα της ανάθεσης και του πλαισίου υλοποίησης της αντίστοιχης μαθησιακής διαδικασίας.