Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΡΑΠΙΤΣΑ ΕΥΔΟΚΙΑ' | 24 Απριλίου 2020, 13:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σύμφωνα με την βιβλιογραφία η γλωσσά για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αποτελεί διαμεσολαβητικό μέσο μάθησης, μέσω της οποίας καλούνται να νοηματοδοτήσουν, να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν το περιβάλλον τους μέσω διαθεματικών δραστηριοτήτων. Συνεπώς η Γλώσσα στο Νηπιαγωγείο δεν αποτελεί διακριτό γνωστικό αντικείμενο, άρα γιατί αυτό να συμβεί για την αγγλική γλώσσα; Πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγου και άρθρωσης, σημαντικές δυσκολίες στην παραγωγή και εκφορά λόγου. Φανταστείτε ένα παιδί με τέτοια προβλήματα… να κληθεί να επικοινωνήσει και σε μια ακόμη ξένη γλώσσα. Ας συμπεριλάβουμε τώρα και τα παιδιά προσφύγων και μεταναστών τα οποία έρχονται στα σχολεία μας γνωρίζοντας τις περισσότερες φορές μόνο την μητρική τους γλώσσα και καλούνται να μάθουν και να μιλήσουν και την ελληνική. Πώς θα απαιτήσουμε αυτά τα παιδιά να γίνουν κοινωνοί άλλης μιας; Το Νηπιαγωγείο είναι η πρώτη υποχρεωτική βαθμίδα εκπαίδευσης, συνδυάζεται με την ομαλή μετάβαση του παιδιού από την οικογένεια στο σχολείο και η επιτυχής της ολοκλήρωση έχει συνδεθεί με την σχολική επιτυχία. Ο αποχωρισμός από την οικογένεια αντιμετωπίζεται από το νηπιαγωγείο με σταθερότητα στο πρόγραμμα αλλά και το πρόσωπο του εκπαιδευτικού ενώ δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο παιδιά (κυρίως προνήπια) για πολλούς μήνες να μην έχουν καταφέρει να ενσωματωθούν στην σχολική πραγματικότητα. Πώς λοιπόν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την εναλλαγή προσώπων; Σε ότι αφορά την παιδαγωγική κατάρτιση ενός εκπαιδευτικού ΠΕ06, θεωρώ ξεκάθαρα πως δεν θεωρείται επαρκής για τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Τέλος το Αναλυτικό Πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου, όπως τουλάχιστον το γνωρίζουμε ως και αυτή τη στιγμή, στηρίζεται σε θεωρίες που καθορίζουν τη γνώση, τις δεξιότητες, το ρόλο του δασκάλου τον σκοπό του αναλυτικού προγράμματος, κλπ. τα οποία με τη σειρά τους έχουν τη βάση τους σε θεωρίες μάθησης και μεθοδολογικές προσεγγίσεις. Σε ποιο βαθμό είναι δυνατόν να εφαρμοστούν στη διδασκαλία διακριτών Γνωστικών Αντικειμένων όπως η Αγγλική Γλώσσα αυτές οι θεωρίες και μεθοδολογικές προσεγγίσεις; Είναι δυνατόν ένας καθηγητής Αγγλικών να ακολουθήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα (διαθεματική προσέγγιση); Σε ποιον βαθμό μπορεί να εξασφαλιστεί η συνεργασία ανάμεσα στις εκπαιδευτικούς της τάξης; Μπορεί να διατηρηθεί η οριζόντια και κάθετη διασύνδεση των εννοιών και των εμπειριών, ώστε να αποτελούν ένα συνεκτικό όλο; Ή θα πάμε ξανά σε κατακερματισμό της γνώσης; Θεωρώ πως αν η πολιτεία ενδιαφερόταν για μια ουσιαστική αναβάθμιση της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης θα φρόντιζε για την αύξηση ωρών στις μεγαλύτερες βαθμίδες εκπαίδευσης ώστε οι μαθητές να αποκτούν πιστοποιητικά γλωσσομάθειας αποφεύγοντας την παραπαιδεία με αποτέλεσμα την οικονομική ανακούφιση των οικογενειών τους.