Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σταυρούλα Βερβερίδου' | 24 Απριλίου 2020, 13:53

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι ψυχολόγος εργαζόμενη αναπληρώτρια στα σχολεία. Παρακαλώ να τονιστεί ότι ο σχολικός εκφοβισμός είναι φαινόμενο κοινωνικών σχέσεων και αφορά ΟΛΟΥΣ όσους εμπλέκονται στο σχολικό σύστημα, δηλαδή γονείς- εκπαιδευτικούς και όλους τους μαθητές και άρα λύνεται με τη συμμετοχή όλων αυτών. Αισθάνθηκα ότι δόθηκε μία πολύ μεγάλη έμφαση σε "παιδαγωγικά μέτρα" για αυτόν που το κάνει αλλά η έρευνα έχει δείξει ότι το ζήτημα δεν λύνεται μόνο με το να "τιμωρείται" ο ένοχος, ο οποίος συχνά μάλιστα έχει υπάρξει ο ίδιος "θύμα" πριν και δεν είναι ο "κακός" που φανταζόμαστε που χρειάζεται να εξαλειφθεί. Συνέπειες θα υπάρξουν φυσικά εφόσον ζούμε σε ένα κοινωνικό σύνολο. ΌΜΩΣ παράλληλα πρέπει να πάρουμε μέτρα και για τα παρακάτω: Τι του λείπει από δεξιότητες; Τι του έχει συμβεί; Πώς απαντά ο εκπαιδευτικός σε μία αναφορά για εκφοβισμό; Τι προβλέπει το σχολείο ως σύστημα; (πολύ ωραία η δράση με την "υιοθεσία" παιδιών από τους μαθητές της έκτης ή σχολική διαμεσολάβηση) Υπήρχε "κοινό" να τον "υποστηρίζει'; Μήπως τα υπόλοιπα παιδιά τον υποστηρίζουν ή δεν μιλούν γιατί δεν ξέρουν πώς να πουν όχι; Μήπως τα υπόλοιπα παιδιά φοβούνται και δεν ξέρουν τι να κάνουν; Τι δεξιότητες χρειάζονται; Τι πρακτικές διαπαιδαγώγησης ακολουθούν οι γονείς; Και πολλά άλλα. Όλα τα παραπάνω δεν γίνεται να υλοποιηθούν χωρίς τη βοήθεια της κλινικής ματιάς του/της ψυχολόγου του σχολείου. Ας τονιστεί παρακαλώ ο ρόλος του ψυχολόγου μέσα στη σχολική μονάδα και όπως, πολύ σωστά, η κυβέρνηση μέχρι τώρα έχει πάρει αποφάσεις με γνώμονα τον διάλογο με τους ειδικούς, είμαι αισιόδοξη ότι θα ληφθεί υπόψη η άποψή τους και σε αυτή την περίπτωση.