Είναι πραγματικό λυπηρό, απαράδεκτο και ύποπτο να αφαιρούμε από εργασιακές ομάδες που παντί τρόπω έχουν στηρίξει το δημόσιο πανεπιστήμιο όλα αυτά τα χρόνια, πριν και μετά την χρεωκοπία της χώρας, το δικαίωμα να έχουν κάποιο λόγο στο τρόπο διοίκησης του εργασιακού τους χώρου. Μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση πέρα από άδικη είναι και επιζήμια για τα ελληνικά πανεπιστήμια, που για να κρατηθούν όρθια τα χρόνια της κρίσης έβαλαν πλάτη όλοι από τον πρύτανη μέχρι και την τελευταία γραμματέα. Και τα κατάφεραν, όπως τα καταφέρνουν σήμερα και εξυμνούνται οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία που τόσο είχαν κατηγορηθεί στο παρελθόν χωρίς να λαμβάνει κανείς υπόψη τις άνισες μάχες που καλούνταν να δώσουν. Ίσως η πολιτεία όλα αυτά τα χρόνια να μην μπορούσε να ανταμείψει υλικά τους δημόσιους λειτουργούς και εργαζόμενους ως όφειλε. Ας μην τους στερεί έστω και την ελάχιστη ηθική ανταμοιβή που τους οφείλει. Μια τέτοια αντιμετώπιση μόνο απογοήτευση και αποστασιοποίηση θα επιφέρει.
Είναι πραγματικό λυπηρό, απαράδεκτο και ύποπτο να αφαιρούμε από εργασιακές ομάδες που παντί τρόπω έχουν στηρίξει το δημόσιο πανεπιστήμιο όλα αυτά τα χρόνια, πριν και μετά την χρεωκοπία της χώρας, το δικαίωμα να έχουν κάποιο λόγο στο τρόπο διοίκησης του εργασιακού τους χώρου. Μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση πέρα από άδικη είναι και επιζήμια για τα ελληνικά πανεπιστήμια, που για να κρατηθούν όρθια τα χρόνια της κρίσης έβαλαν πλάτη όλοι από τον πρύτανη μέχρι και την τελευταία γραμματέα. Και τα κατάφεραν, όπως τα καταφέρνουν σήμερα και εξυμνούνται οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία που τόσο είχαν κατηγορηθεί στο παρελθόν χωρίς να λαμβάνει κανείς υπόψη τις άνισες μάχες που καλούνταν να δώσουν. Ίσως η πολιτεία όλα αυτά τα χρόνια να μην μπορούσε να ανταμείψει υλικά τους δημόσιους λειτουργούς και εργαζόμενους ως όφειλε. Ας μην τους στερεί έστω και την ελάχιστη ηθική ανταμοιβή που τους οφείλει. Μια τέτοια αντιμετώπιση μόνο απογοήτευση και αποστασιοποίηση θα επιφέρει.