Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Γκανάτσιου' | 24 Απριλίου 2020, 19:42

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, Δεν είμαι νομικός, ώστε να μπορέσω να εκφράσω με τρόπο κατάλληλο το σχόλιο μου για το άρθρο 18. Πολύ απλά θελω να πω τα εξής: 1. Κατ' αρχήν, ακόμη και τα πολύ μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι δεν είναι σωστό να αλλάξει κανείς τους όρους του παιχνιδιού ενώ αυτό έχει ήδη ξεκινήσει. Όχι μόνον είναι άδικο αλλά είναι και προσβλητικό για τους συμμετέχοντες. 2. Επίσης, είναι κοινό μυστικό ότι χωρίς φροντιστήριο και επίπονη ειδική προετοιμασία είναι αδύνατο να εισαχθεί κάποιο παιδί σε πρότυπο σχολείο. 3. Για πολλούς γονείς καλών μαθητών (σ' αυτούς συγκαταλέγω και την οικογένειά μου) το συναισθηματικό και οικονομικό κόστος αυτής της διαδικασίας ήταν πολύ βαρύ. Έτσι το σκεπτικό μας ήταν ότι σε κάθε περίπτωση -επιτυχίας ή αποτυχίας του παιδιού- θα ξαναμπαιναμε σ' αυτή την ψυχοφθόρα και δαπανηρή διαδικασία μετά από έξι χρόνια, όταν θα έπρεπε να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτοί ήταν τότε οι όροι του παιχνιδιού, στο οποίο με αφελή πίστη εμπλακηκαμε. 4. Είναι βέβαιο πως η διαδικασία αυτή της προετοιμασίας για τέτοιου τύπου εξετάσεις είναι αδύνατο για εμάς να επαναληφθεί σε ένα χρόνο από τώρα, όταν το παιδί θα είναι στην Γ' Γυμνασίου. Και την οικονομική δυνατότητα να είχαμε, δεν θα το επιτρέψουμε από σεβασμό πρωτίστως για το ίδιο το παιδί. Ούτε βεβαίως μπορούμε να ρισκάρουμε το ψυχολογικό κόστος πιθανής αποτυχίας εισαγωγής του στο Λύκειο (όλοι γνωρίζουμε πως αυτό είναι πιθανό, καθώς οι τέτοιου τύπου εξετάσεις εξαρτώνται και από "την καλή ή κακή στιγμή"), εφόσον δύο χρόνια μετά θα πρεπει να μπει με ηρεμία στη διαδικασία της αναγκαστικής προετοιμασίας για τις Πανελληνιες. 5. Γι αυτούς τους λόγους, και στην περίπτωση που δεν θα υπάρξει διορθωτική ρύθμιση για τους μαθητές που σήμερα φοιτούν στην Α' και την Β' Γυμνασίου, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ζητήσω ειλικρινή συγνώμη από το παιδί μου για όλα όσα υπέστη για ένα ολόκληρο χρόνο -αυτόν της προετοιμασίας- και για όλα όσα θα υποστεί με την υποχρεωτική αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος σε ένα χρόνο από τώρα. Του ζητώ συγνώμη επειδή ήμουν αφελής και θεωρούσα πως το κράτος έχει συνέχεια και πως τα πρότυπα σχολεία υπάρχουν ως σχολεία αριστείας για τα παιδιά που είναι καλοί μαθητές αλλά προέρχονται από τα μεσαία και χαμηλα εισοδήματα και δεν είναι απλώς τροφοδότες της παραπαιδειας μέσω των συνεχών εξετάσεων. Η αριστεία δεν μπορεί να πηγαίνει αγκαλιά με το άγχος και τα φροντιστήρια. Καλλιεργείται σε ένα ήρεμο, έξυπνο και πολύχρωμο σε ερεθίσματα σχολικό περιβάλλον. Πιστεύοντας πως εκφράζω κι άλλους γονείς, ελπίζω το απλοϊκό ύφος και ο προσωπικός τόνος να μην εμποδίσουν το σχόλιο μου να δημοσιευτεί. Με εκτίμηση, Ελένη Γκανάτσιου