Όπως φαίνεται η έκφραση «Κάθε πέρσι και καλύτερα- κάθε φέτος και χειρότερα» καλά κρατεί και δικαιώνεται χρόνια τώρα.
Τις τάξεις που θα γίνουν 26 μαθητών, γιατί να μη τις κάνουμε 30 να είναι και στρογγυλός ο αριθμός;
Αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός στην εκπαίδευση, να στοιβάζονται τα παιδιά μας σε τάξεις που δεν μπορεί να κινηθεί πλέον ο εκπαιδευτικός, από το συνωστισμό και που θα ασχολείται(με τόσα παιδιά) τη μισή διδακτική ώρα να τα ηρεμήσει.
Απορώ εσείς που βγάζετε αυτά τα σοφά νομοσχέδια έχετε μπει σε κανένα σχολείο να ψάξετε μόνοι σας τους χώρους του και τις υποδομές του, χωρίς επίσημες επισκέψεις με πρόγραμμα ξενάγησης στους καλύτερους χώρους του.
Εγώ συγκεκριμένα είμαι εκπαιδευτικός πληροφορικής στην πρωτοβάθμια και από τα 9 σχολεία που έχω περάσει μέχρι τώρα για να κάνω μάθημα, τα 7 είχαν και έχουν για εργαστήρια, κάτι ποντικότρυπες, οι οποίες ενίοτε χρησιμοποιούνται και σαν αποθήκες άλλου εξοπλισμού. Από τα 2 που έχουν μεγάλες αίθουσες το ένα έχει υπολογιστές εικοσαετίας και αυτό που απομένει και είναι αυτό που πληροί όλες τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου εργαστηρίου, όπου γίνεται άνετα το μάθημα της πληροφορικής, είναι ένα EDU LAB. Δηλαδή ένα εργαστήριο που έγινε από το υπουργείο σαν πρότυπο, αφού κληρώθηκε το μοναδικό δημοτικό σχολείο του νομού που θα εξοπλιστεί κατάλληλα και θα το φιλοξενήσει σε κατάλληλο χώρο.
Με αυτές τις συνθήκες σήμερα, όταν μου έρχεται για μάθημα ένα μεγάλο τμήμα του σχολείου με 22 μαθητές κι εγώ πρέπει να το βολέψω στο εργαστήριο, που με το ζόρι μπαίνουν 20 καρέκλες, βάζω και τρία παιδιά να μοιράζονται δυο καρέκλες και μερικές φορές το ένα παίρνει αγκαλιά το άλλο γιατί δεν μπορούν να βολευτούν αλλιώς.
Κάντε λοιπόν τα τμήματα και 30 μαθητών αν θέλετε να μπαίνουν τα παιδιά ένα παρά ένα αγκαλιά, στην πλειοψηφία των σχολείων όπως καταλαβαίνετε, για να κάνουν το μάθημα της πληροφορικής.
Το μάθημα της πληροφορικής που όλοι αναγνωρίζουν την αξία του στη σημερινή εποχή αλλά κανείς δεν παίρνει την γενναία απόφαση να αυξηθούν οι ώρες που θα διδάσκεται.
Μάλλον στο βωμό κάποιων συμφερόντων θυσιάζεται η σπουδαιότητα του ψηφιακού γραμματισμού, αλλά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης όπως η τωρινή, καλούμαστε οι πληροφορικοί να τον διδάξουμε σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς μερικές φορές.
Όπως φαίνεται η έκφραση «Κάθε πέρσι και καλύτερα- κάθε φέτος και χειρότερα» καλά κρατεί και δικαιώνεται χρόνια τώρα. Τις τάξεις που θα γίνουν 26 μαθητών, γιατί να μη τις κάνουμε 30 να είναι και στρογγυλός ο αριθμός; Αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός στην εκπαίδευση, να στοιβάζονται τα παιδιά μας σε τάξεις που δεν μπορεί να κινηθεί πλέον ο εκπαιδευτικός, από το συνωστισμό και που θα ασχολείται(με τόσα παιδιά) τη μισή διδακτική ώρα να τα ηρεμήσει. Απορώ εσείς που βγάζετε αυτά τα σοφά νομοσχέδια έχετε μπει σε κανένα σχολείο να ψάξετε μόνοι σας τους χώρους του και τις υποδομές του, χωρίς επίσημες επισκέψεις με πρόγραμμα ξενάγησης στους καλύτερους χώρους του. Εγώ συγκεκριμένα είμαι εκπαιδευτικός πληροφορικής στην πρωτοβάθμια και από τα 9 σχολεία που έχω περάσει μέχρι τώρα για να κάνω μάθημα, τα 7 είχαν και έχουν για εργαστήρια, κάτι ποντικότρυπες, οι οποίες ενίοτε χρησιμοποιούνται και σαν αποθήκες άλλου εξοπλισμού. Από τα 2 που έχουν μεγάλες αίθουσες το ένα έχει υπολογιστές εικοσαετίας και αυτό που απομένει και είναι αυτό που πληροί όλες τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου εργαστηρίου, όπου γίνεται άνετα το μάθημα της πληροφορικής, είναι ένα EDU LAB. Δηλαδή ένα εργαστήριο που έγινε από το υπουργείο σαν πρότυπο, αφού κληρώθηκε το μοναδικό δημοτικό σχολείο του νομού που θα εξοπλιστεί κατάλληλα και θα το φιλοξενήσει σε κατάλληλο χώρο. Με αυτές τις συνθήκες σήμερα, όταν μου έρχεται για μάθημα ένα μεγάλο τμήμα του σχολείου με 22 μαθητές κι εγώ πρέπει να το βολέψω στο εργαστήριο, που με το ζόρι μπαίνουν 20 καρέκλες, βάζω και τρία παιδιά να μοιράζονται δυο καρέκλες και μερικές φορές το ένα παίρνει αγκαλιά το άλλο γιατί δεν μπορούν να βολευτούν αλλιώς. Κάντε λοιπόν τα τμήματα και 30 μαθητών αν θέλετε να μπαίνουν τα παιδιά ένα παρά ένα αγκαλιά, στην πλειοψηφία των σχολείων όπως καταλαβαίνετε, για να κάνουν το μάθημα της πληροφορικής. Το μάθημα της πληροφορικής που όλοι αναγνωρίζουν την αξία του στη σημερινή εποχή αλλά κανείς δεν παίρνει την γενναία απόφαση να αυξηθούν οι ώρες που θα διδάσκεται. Μάλλον στο βωμό κάποιων συμφερόντων θυσιάζεται η σπουδαιότητα του ψηφιακού γραμματισμού, αλλά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης όπως η τωρινή, καλούμαστε οι πληροφορικοί να τον διδάξουμε σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς μερικές φορές.