Αξιότιμη κα Κεραμέως,
το ανωτέρω ζήτημα έχει και κοινωνική και ηθική διάσταση που δεν πρέπει να παραβλέψετε.
Μιλάμε για παιδιά που στην τρυφερή ηλικία των 11-12 ετών αποφάσισαν να αποχωριστούν το ασφαλές περιβάλλον των φίλων και συμμαθητών τους, προκειμένου να φοιτήσουν σε ένα πρότυπο σχολείο. Ξένα ανάμεσα σε ξένους κατόρθωσαν με αγωνία και κόπο να εγκληματιστούν σε ένα καθ΄όλα καινούριο σχολικό περιβάλλον και να δημιουργήσουν καινούριες συντροφιές και φιλίες. Τώρα καλούνται, σε περίπτωση αποτυχίας τους, να επιστρέψουν στο λύκειο της γειτονιάς τους, πάλι ξένα ανάμεσα σε ξένους, και να χτίσουν από το μηδέν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Γνωρίζετε φαντάζομαι πόσο σημαντικές είναι για τα έφηβα παιδιά οι φιλίες και πόσο επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την ψυχολογία τους, υπό το βάρος μάλιστα και των μελλοντικών τους εκπαιδευτικών στόχων στο λύκειο.
Επιπλέον, θα ήθελα να τονίσω ότι τα πρότυπα γυμνάσια απαρτίζονται από πρότυπους μαθητές και πρότυπους καθηγητές. Αυτοί οι δύο πόλοι είναι που καθιστούν ένα σχολείο πρότυπο. Στην πλειονότητά τους πρόκειται για άριστους μαθητές που αποδεικνύουν έμπρακτα και καθημερινά την ικανότητα και τη συνέπειά τους. Υποβάλλοντάς τους ξανά σε εξετάσεις είναι σαν να καταργείτε την προσπάθειά τους για αριστεία και να απαξιώνετε την αξιολόγηση των καθηγητών τους. Πόσο χρήσιμο είναι για έναν άριστο μαθητή να αποδείξει ότι είναι άριστος; Ποιούς σκοπούς εξυπηρετεί κάτι τέτοιο;
Χρήσιμο θα ήταν να υποβληθούν σε εξετάσεις μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις μαθητών, που στην πορεία της φοίτησής τους μειώθηκε η απόδοσή τους, θέτοντας εσείς από την πλευρά σας ένα βαθμολογικό πλαφόν.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι είμαι μητέρα μιας μαθήτριας που στην Στ΄Δημοτικού μόνη της αποφάσισε να διεκδικήσει μία θέση σε πρότυπο γυμνάσιο. Μόχθησε πολύ, στερήθηκε πράγματα που άλλα παιδιά της ηλικίας της απολάμβαναν και υπήρχαν φορές που λύγιζε ψυχολογικά αντιλαμβανόμενη τον σκληρό ανταγωνισμό. Τελικά τα κατάφερε. Πρόκειται για μία ψυχοφθόρα, χρονοβόρα αλλά και κοστοβόρα διαδικασία. Ενδεχομένως να είχε αποφασίσει διαφορετικά, εάν γνώριζε ότι σε τρία χρόνια θα έπρεπε να επαναλάβει αυτήν τη δοκιμασία. Ενδεχομένως και εγώ να την απέτρεπα.
Θεωρείτε τίμιο να τραβήξετε το χαλί κάτω από τα πόδια αυτών των παιδιών; Δεν θα έπρεπε να το γνωρίζουν εκ των προτέρων; Γιατί να θυσιαστούν στον βωμό μίας ακόμη εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης;
Εάν κρίνετε απαραίτητο να καθιερωθούν οι ενδιάμεσες εξετάσεις, το τίμιο είναι να εφαρμοστούν για τα παιδιά που από φέτος και στο εξής θα διεκδικούν θέσεις σε πρότυπα γυμνάσια, ώστε να γνωρίζουν προκαταβολικά τους καινούριους όρους και να τους λαμβάνουν υπ΄όψιν τους.
Όσοι ήδη φοιτούν σε πρότυπα γυμνάσια θα πρέπει ηθικά και λογικά να εξαιρεθούν.
Σας ευχαριστώ
Αξιότιμη κα Κεραμέως, το ανωτέρω ζήτημα έχει και κοινωνική και ηθική διάσταση που δεν πρέπει να παραβλέψετε. Μιλάμε για παιδιά που στην τρυφερή ηλικία των 11-12 ετών αποφάσισαν να αποχωριστούν το ασφαλές περιβάλλον των φίλων και συμμαθητών τους, προκειμένου να φοιτήσουν σε ένα πρότυπο σχολείο. Ξένα ανάμεσα σε ξένους κατόρθωσαν με αγωνία και κόπο να εγκληματιστούν σε ένα καθ΄όλα καινούριο σχολικό περιβάλλον και να δημιουργήσουν καινούριες συντροφιές και φιλίες. Τώρα καλούνται, σε περίπτωση αποτυχίας τους, να επιστρέψουν στο λύκειο της γειτονιάς τους, πάλι ξένα ανάμεσα σε ξένους, και να χτίσουν από το μηδέν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Γνωρίζετε φαντάζομαι πόσο σημαντικές είναι για τα έφηβα παιδιά οι φιλίες και πόσο επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την ψυχολογία τους, υπό το βάρος μάλιστα και των μελλοντικών τους εκπαιδευτικών στόχων στο λύκειο. Επιπλέον, θα ήθελα να τονίσω ότι τα πρότυπα γυμνάσια απαρτίζονται από πρότυπους μαθητές και πρότυπους καθηγητές. Αυτοί οι δύο πόλοι είναι που καθιστούν ένα σχολείο πρότυπο. Στην πλειονότητά τους πρόκειται για άριστους μαθητές που αποδεικνύουν έμπρακτα και καθημερινά την ικανότητα και τη συνέπειά τους. Υποβάλλοντάς τους ξανά σε εξετάσεις είναι σαν να καταργείτε την προσπάθειά τους για αριστεία και να απαξιώνετε την αξιολόγηση των καθηγητών τους. Πόσο χρήσιμο είναι για έναν άριστο μαθητή να αποδείξει ότι είναι άριστος; Ποιούς σκοπούς εξυπηρετεί κάτι τέτοιο; Χρήσιμο θα ήταν να υποβληθούν σε εξετάσεις μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις μαθητών, που στην πορεία της φοίτησής τους μειώθηκε η απόδοσή τους, θέτοντας εσείς από την πλευρά σας ένα βαθμολογικό πλαφόν. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι είμαι μητέρα μιας μαθήτριας που στην Στ΄Δημοτικού μόνη της αποφάσισε να διεκδικήσει μία θέση σε πρότυπο γυμνάσιο. Μόχθησε πολύ, στερήθηκε πράγματα που άλλα παιδιά της ηλικίας της απολάμβαναν και υπήρχαν φορές που λύγιζε ψυχολογικά αντιλαμβανόμενη τον σκληρό ανταγωνισμό. Τελικά τα κατάφερε. Πρόκειται για μία ψυχοφθόρα, χρονοβόρα αλλά και κοστοβόρα διαδικασία. Ενδεχομένως να είχε αποφασίσει διαφορετικά, εάν γνώριζε ότι σε τρία χρόνια θα έπρεπε να επαναλάβει αυτήν τη δοκιμασία. Ενδεχομένως και εγώ να την απέτρεπα. Θεωρείτε τίμιο να τραβήξετε το χαλί κάτω από τα πόδια αυτών των παιδιών; Δεν θα έπρεπε να το γνωρίζουν εκ των προτέρων; Γιατί να θυσιαστούν στον βωμό μίας ακόμη εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης; Εάν κρίνετε απαραίτητο να καθιερωθούν οι ενδιάμεσες εξετάσεις, το τίμιο είναι να εφαρμοστούν για τα παιδιά που από φέτος και στο εξής θα διεκδικούν θέσεις σε πρότυπα γυμνάσια, ώστε να γνωρίζουν προκαταβολικά τους καινούριους όρους και να τους λαμβάνουν υπ΄όψιν τους. Όσοι ήδη φοιτούν σε πρότυπα γυμνάσια θα πρέπει ηθικά και λογικά να εξαιρεθούν. Σας ευχαριστώ