Αξιότιμη κυρία υπουργέ,
με αίσθημα μεγάλης απογοήτευση από την άνευ προηγουμένου αθέτηση της "συμφωνίας" που το ελληνικό κράτος έχει συνάψει εδώ και αρκετά χρόνια με τους μαθητές των Προτύπων Γυμνασίων της χώρας, σας απευθύνω έκκληση, ώστε να τροποποιήστε τα προβλεπόμενα του άρθρου 18,οσον αφορά στη διαδικασία συνεχισης της φοιτησής τους στο πρότυπο Λύκειο. Πρόκειται για μαθητές - πρότυπα, για τους Άριστους εκ των Αρίστων, οι οποίοι στην τρυφερή ηλικία των 11 ετών, συνειδητά, απεμπόλησαν το παιδικό δικαίωμα στο παιχνίδι και στον ελεύθερο χρόνο, και επιδόθηκαν σε έναν Γολγοθά επίπονου και επίμονου διαβάσματος, ώστε να προετοιμαστούν κατάλληλα και να συμμετάσχουν με επιτυχία στις εξετάσεις εισαγωγής στα Πρότυπα Γυμνάσια.Η αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος, από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, ο αποχωρισμό των παιδικών φίλων - συμμαθητών του Δημοτικού και η επαναπροσαρμογή σε έναν καινούργιο χώρο, ανταγωνιστικό και απαιτητικό όπως είναι αυτός των Προτύπων Γυμνασίων, υπήρξε μία πολύ δύσκολη διαδικασία για τα περισσότερα από τα παιδιά μας. Όλα αυτά όμως μπορούσαν να τα δικαιολογήσουν μέσα στο παιδικό τους μυαλό γιατί γνώριζαν πολύ καλά - έτσι άλλωστε γαλουχήθηκαν από τους γονείς τους-ότι "η Αριστεία απαιτεί θυσίες". Σιγά - σιγά προσσρμόστηκαν, έκαναν καινούργιους φίλους και η κοινωνική τους ζωή άρχισε και πάλι να αναπτύσσεται.Το καμάρι και η χαρά τους που φοιτούν σε έναν χώρο Αριστείας δεν περιγράφεται. Αισθάνονται - και ορθώς το πράττουν-ως ξεχωριστά μέλη μίας ξεχωριστής κοινότητας, και κοινωνοί μίας εκπαιδευτικής πραγματικότητας την οποία με τον ιδρώτα τους έχουν κερδίσει. Χαλάλι οι κόποι και οι θυσίες από την Πέμπτη Δημοτικού. Χαλάλι οι ώρες διαβάσματος όταν οι συμμαθητές τους τους καλούσαν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι. Αυτά τα παιδιά, τα... Αριστόπουλα όπως τα λέμε εμείς οι γονείς τους, είχαν συνάψει ένα συμβόλαιο, μια συμφωνία, ένα στοίχημα, με τον εαυτό τους, αλλά και με το Ελληνικό Κράτος. Τους δικούς τους όρους της συμφωνίας τους τήρησαν, και εξακολουθούν να τους τηρούν στο ακέραιο. Το κράτος όμως, με την - πιστεύω όχι σκόπιμη - αβλεψία του στο άρθρο 18,αλλάζει τους όρους της συμφωνίας που είχε επισυνάψει με τα παιδιά αυτά. Χωρίς κάποια προειδοποίηση όταν δίναν εξετάσεις για την εισαγωγή τους στην Α'Γυμνασίου, απλά τώρα τα ενημερώνει ότι στην Γ' Γυμνασίου θα ξαναμπούν στην ίδια ψυχοφθόρα διαδικασία των εξετάσεων. Μόνο που το διακύβευμα πλέον δεν θα είναι απλώς η συνέχιση της φοίτησής τους στο Πρότυπο Λύκειο, το οποίο αποτελεί την φυσική συνέχεια και τον φυσικό τους χώρο. Το διακύβευμα θα είναι πολύ διαφορετικό:πλέον τα παιδιά μας θα διαγωνιστούν για την διατήρηση της κοινωνικής τους ζωής, για την επιβίωση των φιλιών που έχουν συνάψει στον καινούργιο σχολικό τους χώρο, για την ψυχική τους υγεία. Μία τόσο βίαιη αναπροσαρμογή των δεδομένων της συμφωνίας που είχατε συνάψει με αυτά τα παιδιά, μόνο ως τιμωρητική μπορεί να εκληφθεί εκ μέρους των. Και μην ξεχνάτε ότι αυτά τα Άριστα παιδιά, είναι οι αυριανοί Άριστοι που θέλουμε όλοι εμείς, αλλά και όλοι εσείς, να σηκώσουν το βάρος της ανέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας και της προόδου του Ελληνικού κράτους.
Κυρία υπουργέ, σας απευθύνομαι ως πατέρας ενός από αυτά τα Άριστα παιδιά, που πίστεψαν στο θεσμό της Αριστείας, εμπιστεύτηκαν το Ελληνικό κράτος και πλέον, βλέπουν ότι τα όνειρά τους γκρεμίζονται. Η δυσπιστία στους θεσμούς αποτελεί το θεμέλιο της αναξιοκρατίας, λένε... ενώ η εμπιστοσύνη σε αυτούς αποτελεί τη βάση ανάπτυξης μιας δημοκρατικής κοινωνίας προόδου, και ευημερίας. Το δικό μου παιδί, όμως, αισθάνεται ήδη προδωμένο από τους θεσμούς και απογοητευμένο από το κράτος, το οποίο εσείς εκπροσωπείτε.
Το δικό μου το παιδί, όπως και πολλών άλλων γονιών από όσο γνωρίζω, έχει πλέον χάσει τον ύπνο του.... και πραγματικά δεν του αξίζει....
Με εκτίμηση
Νικόλαος Τάταρης
Αξιότιμη κυρία υπουργέ, με αίσθημα μεγάλης απογοήτευση από την άνευ προηγουμένου αθέτηση της "συμφωνίας" που το ελληνικό κράτος έχει συνάψει εδώ και αρκετά χρόνια με τους μαθητές των Προτύπων Γυμνασίων της χώρας, σας απευθύνω έκκληση, ώστε να τροποποιήστε τα προβλεπόμενα του άρθρου 18,οσον αφορά στη διαδικασία συνεχισης της φοιτησής τους στο πρότυπο Λύκειο. Πρόκειται για μαθητές - πρότυπα, για τους Άριστους εκ των Αρίστων, οι οποίοι στην τρυφερή ηλικία των 11 ετών, συνειδητά, απεμπόλησαν το παιδικό δικαίωμα στο παιχνίδι και στον ελεύθερο χρόνο, και επιδόθηκαν σε έναν Γολγοθά επίπονου και επίμονου διαβάσματος, ώστε να προετοιμαστούν κατάλληλα και να συμμετάσχουν με επιτυχία στις εξετάσεις εισαγωγής στα Πρότυπα Γυμνάσια.Η αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος, από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, ο αποχωρισμό των παιδικών φίλων - συμμαθητών του Δημοτικού και η επαναπροσαρμογή σε έναν καινούργιο χώρο, ανταγωνιστικό και απαιτητικό όπως είναι αυτός των Προτύπων Γυμνασίων, υπήρξε μία πολύ δύσκολη διαδικασία για τα περισσότερα από τα παιδιά μας. Όλα αυτά όμως μπορούσαν να τα δικαιολογήσουν μέσα στο παιδικό τους μυαλό γιατί γνώριζαν πολύ καλά - έτσι άλλωστε γαλουχήθηκαν από τους γονείς τους-ότι "η Αριστεία απαιτεί θυσίες". Σιγά - σιγά προσσρμόστηκαν, έκαναν καινούργιους φίλους και η κοινωνική τους ζωή άρχισε και πάλι να αναπτύσσεται.Το καμάρι και η χαρά τους που φοιτούν σε έναν χώρο Αριστείας δεν περιγράφεται. Αισθάνονται - και ορθώς το πράττουν-ως ξεχωριστά μέλη μίας ξεχωριστής κοινότητας, και κοινωνοί μίας εκπαιδευτικής πραγματικότητας την οποία με τον ιδρώτα τους έχουν κερδίσει. Χαλάλι οι κόποι και οι θυσίες από την Πέμπτη Δημοτικού. Χαλάλι οι ώρες διαβάσματος όταν οι συμμαθητές τους τους καλούσαν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι. Αυτά τα παιδιά, τα... Αριστόπουλα όπως τα λέμε εμείς οι γονείς τους, είχαν συνάψει ένα συμβόλαιο, μια συμφωνία, ένα στοίχημα, με τον εαυτό τους, αλλά και με το Ελληνικό Κράτος. Τους δικούς τους όρους της συμφωνίας τους τήρησαν, και εξακολουθούν να τους τηρούν στο ακέραιο. Το κράτος όμως, με την - πιστεύω όχι σκόπιμη - αβλεψία του στο άρθρο 18,αλλάζει τους όρους της συμφωνίας που είχε επισυνάψει με τα παιδιά αυτά. Χωρίς κάποια προειδοποίηση όταν δίναν εξετάσεις για την εισαγωγή τους στην Α'Γυμνασίου, απλά τώρα τα ενημερώνει ότι στην Γ' Γυμνασίου θα ξαναμπούν στην ίδια ψυχοφθόρα διαδικασία των εξετάσεων. Μόνο που το διακύβευμα πλέον δεν θα είναι απλώς η συνέχιση της φοίτησής τους στο Πρότυπο Λύκειο, το οποίο αποτελεί την φυσική συνέχεια και τον φυσικό τους χώρο. Το διακύβευμα θα είναι πολύ διαφορετικό:πλέον τα παιδιά μας θα διαγωνιστούν για την διατήρηση της κοινωνικής τους ζωής, για την επιβίωση των φιλιών που έχουν συνάψει στον καινούργιο σχολικό τους χώρο, για την ψυχική τους υγεία. Μία τόσο βίαιη αναπροσαρμογή των δεδομένων της συμφωνίας που είχατε συνάψει με αυτά τα παιδιά, μόνο ως τιμωρητική μπορεί να εκληφθεί εκ μέρους των. Και μην ξεχνάτε ότι αυτά τα Άριστα παιδιά, είναι οι αυριανοί Άριστοι που θέλουμε όλοι εμείς, αλλά και όλοι εσείς, να σηκώσουν το βάρος της ανέλιξη της Ελληνικής κοινωνίας και της προόδου του Ελληνικού κράτους. Κυρία υπουργέ, σας απευθύνομαι ως πατέρας ενός από αυτά τα Άριστα παιδιά, που πίστεψαν στο θεσμό της Αριστείας, εμπιστεύτηκαν το Ελληνικό κράτος και πλέον, βλέπουν ότι τα όνειρά τους γκρεμίζονται. Η δυσπιστία στους θεσμούς αποτελεί το θεμέλιο της αναξιοκρατίας, λένε... ενώ η εμπιστοσύνη σε αυτούς αποτελεί τη βάση ανάπτυξης μιας δημοκρατικής κοινωνίας προόδου, και ευημερίας. Το δικό μου παιδί, όμως, αισθάνεται ήδη προδωμένο από τους θεσμούς και απογοητευμένο από το κράτος, το οποίο εσείς εκπροσωπείτε. Το δικό μου το παιδί, όπως και πολλών άλλων γονιών από όσο γνωρίζω, έχει πλέον χάσει τον ύπνο του.... και πραγματικά δεν του αξίζει.... Με εκτίμηση Νικόλαος Τάταρης