Είμαι μαθήτρια της β’ τάξης του Πρότυπου Γυμνασίου Αναβρύτων. Θυμάμαι το καλοκαίρι πριν αρχίσει η ΣΤ’ Δημοτικού, οι γονείς μου με είχαν ρωτήσει αν θα ήθελα, όταν τελείωνα το δημοτικό, να έδινα εξετάσεις για να περάσω σε ένα πολύ καλό γυμνάσιο. Εγώ, μετά από πολλή σκέψη, διότι γνώριζα ότι θα ήταν κάτι δύσκολο, αποφάσισα και δέχτηκα να αρχίσω να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα για να προετοιμαστώ. Ήταν μία πολύ επίπονη και κουραστική χρονιά. Έπειτα, ήρθε η κρίσιμη μέρα. Η μέρα των εξετάσεων. Πήγα, λοιπόν, εκεί, ένα μικρό παιδί με την κασετίνα του και το νερό του και έγραψα ότι καλύτερο μπορούσα. Τους μήνες που ακολούθησαν περίμενα με αγωνία να βγουν τα αποτελέσματα. Όταν μου ανακοινώθηκε από τους γονείς μου ότι είχα περάσει χάρηκα , αλλά και στεναχωρήθηκα. Θα άλλαζα περιβάλλον, θα αποχαιρετούσα τους παλιούς μου φίλους και θα πήγαινα σε ένα χώρο γεμάτο με αγνώστους σε μια ξένη περιοχή μακριά από το σπίτι μου. Παρόλα αυτά τη μέρα του αγιασμού δεν πήγα στο σχολείο της γειτονιάς μου, αλλά στο Άλσος Συγγρού, εκεί όπου βρίσκεται το Π.Γ.Α. Αυτά τα δύο χρόνια, που βρίσκομαι σε αυτό το σχολείο, έχω περάσει από εύκολες και δύσκολες στιγμές. Έχω γνωρίσει καινούριους ανθρώπους και έχω αποκτήσει εμπειρίες που θα τις θυμάμαι όλη μου τη ζωή. Έχω γράψει πολλά δύσκολα διαγωνίσματα, έχω πάρει έναν μέτριο ή και κακό βαθμό, αλλά και έχω πάρει έναν από τους καλύτερους βαθμούς της τάξης. Και τώρα μαθαίνω ότι υπάρχει μια πιθανότητα να πρέπει να ξαναπεράσω τις ίδιες δυσκολίες της προετοιμασίας και των εξετάσεων. Αυτό παρόλο που έχω αποδείξει την αξία μου, όχι μόνο περνώντας τις εισαγωγικές εξετάσεις, αλλά και εκπροσωπώντας το σχολείο μου σε διάφορες εκδηλώσεις, διαγωνισμούς και ταξίδια στο εξωτερικό. Μαθαίνω ότι εκτός από τις δύσκολες προαγωγικές εξετάσεις στο τέλος της γ’ γυμνασίου, θα πρέπει να δώσω και τις εισαγωγικές για το Πρότυπο Λύκειο Αναβρύτων. Συνειδητοποιώ ότι θα πρέπει να αφήσω πίσω φίλους μου που είτε θα επιτύχουν είτε θα αποτύχουν και ότι υπάρχει μια πιθανότητα να πρέπει πάλι να περάσω την επώδυνη διαδικασία αλλαγής περιβάλλοντος. Έτσι καταλαβαίνω ότι αυτή θα ήταν μια μεγάλη αδικία όχι μόνο για εμένα, αλλά και για όλα τα άλλα παιδιά που φοιτούν ήδη σε πρότυπα γυμνάσια. Άμα γνώριζα ότι θα έπρεπε να ξαναπεράσω από αυτή την διαδικασία επανεξέτασης στο λύκειο δεν θα έλεγα αρχικά στους γονείς μου ότι θα περνούσα από εξετάσεις για αυτό το σχολείο και δεν θα έδινα αυτόν τον αγώνα.
Είμαι μαθήτρια της β’ τάξης του Πρότυπου Γυμνασίου Αναβρύτων. Θυμάμαι το καλοκαίρι πριν αρχίσει η ΣΤ’ Δημοτικού, οι γονείς μου με είχαν ρωτήσει αν θα ήθελα, όταν τελείωνα το δημοτικό, να έδινα εξετάσεις για να περάσω σε ένα πολύ καλό γυμνάσιο. Εγώ, μετά από πολλή σκέψη, διότι γνώριζα ότι θα ήταν κάτι δύσκολο, αποφάσισα και δέχτηκα να αρχίσω να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα για να προετοιμαστώ. Ήταν μία πολύ επίπονη και κουραστική χρονιά. Έπειτα, ήρθε η κρίσιμη μέρα. Η μέρα των εξετάσεων. Πήγα, λοιπόν, εκεί, ένα μικρό παιδί με την κασετίνα του και το νερό του και έγραψα ότι καλύτερο μπορούσα. Τους μήνες που ακολούθησαν περίμενα με αγωνία να βγουν τα αποτελέσματα. Όταν μου ανακοινώθηκε από τους γονείς μου ότι είχα περάσει χάρηκα , αλλά και στεναχωρήθηκα. Θα άλλαζα περιβάλλον, θα αποχαιρετούσα τους παλιούς μου φίλους και θα πήγαινα σε ένα χώρο γεμάτο με αγνώστους σε μια ξένη περιοχή μακριά από το σπίτι μου. Παρόλα αυτά τη μέρα του αγιασμού δεν πήγα στο σχολείο της γειτονιάς μου, αλλά στο Άλσος Συγγρού, εκεί όπου βρίσκεται το Π.Γ.Α. Αυτά τα δύο χρόνια, που βρίσκομαι σε αυτό το σχολείο, έχω περάσει από εύκολες και δύσκολες στιγμές. Έχω γνωρίσει καινούριους ανθρώπους και έχω αποκτήσει εμπειρίες που θα τις θυμάμαι όλη μου τη ζωή. Έχω γράψει πολλά δύσκολα διαγωνίσματα, έχω πάρει έναν μέτριο ή και κακό βαθμό, αλλά και έχω πάρει έναν από τους καλύτερους βαθμούς της τάξης. Και τώρα μαθαίνω ότι υπάρχει μια πιθανότητα να πρέπει να ξαναπεράσω τις ίδιες δυσκολίες της προετοιμασίας και των εξετάσεων. Αυτό παρόλο που έχω αποδείξει την αξία μου, όχι μόνο περνώντας τις εισαγωγικές εξετάσεις, αλλά και εκπροσωπώντας το σχολείο μου σε διάφορες εκδηλώσεις, διαγωνισμούς και ταξίδια στο εξωτερικό. Μαθαίνω ότι εκτός από τις δύσκολες προαγωγικές εξετάσεις στο τέλος της γ’ γυμνασίου, θα πρέπει να δώσω και τις εισαγωγικές για το Πρότυπο Λύκειο Αναβρύτων. Συνειδητοποιώ ότι θα πρέπει να αφήσω πίσω φίλους μου που είτε θα επιτύχουν είτε θα αποτύχουν και ότι υπάρχει μια πιθανότητα να πρέπει πάλι να περάσω την επώδυνη διαδικασία αλλαγής περιβάλλοντος. Έτσι καταλαβαίνω ότι αυτή θα ήταν μια μεγάλη αδικία όχι μόνο για εμένα, αλλά και για όλα τα άλλα παιδιά που φοιτούν ήδη σε πρότυπα γυμνάσια. Άμα γνώριζα ότι θα έπρεπε να ξαναπεράσω από αυτή την διαδικασία επανεξέτασης στο λύκειο δεν θα έλεγα αρχικά στους γονείς μου ότι θα περνούσα από εξετάσεις για αυτό το σχολείο και δεν θα έδινα αυτόν τον αγώνα.