Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννα Ξηρογιάννη' | 25 Απριλίου 2020, 21:15

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι μαθήτρια του Πρότυπου Γυμνασίου Αναβρύτων και φοιτώ στην Β τάξη. Όπως πολλά άλλα παιδιά, έτσι και εγώ, στη Στ΄Δημοτικού πήραμε συνειδητά την απόφαση να δώσουμε εξετάσεις για μια θέση σ' ένα Πρότυπο Σχολείο, που όπως είναι γνωστό, οι θέσεις είναι πολύ λίγες. Αυτό είχε ως κόστος τις ώρες της ξεγνοιασιάς και του ελεύθερού μας χρόνου, διότι έπρεπε να κάνουμε πολύωρη προετοιμασία. Η εισαγωγή σ'ένα Πρότυπο Σχολείο ήταν η εξασφάλιση μιας καλύτερης μόρφωσης για τα επόμενα έξι χρόνια και ενός μεγαλύτερου ποσοστού επιτυχίας στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Κατά τον δεύτερο χρόνο της φοίτησής μου στο Γυμνάσιο Αναβρύτων, ανακοινώθηκε το άρθρο 18 του πολυνομοσχεδίου περί επιλογής μαθητών στα Πρότυπα Σχολεία. Σύμφωνα μ'αυτό οι μαθητές, ακόμα και από τα Πρότυπα Γυμνάσια είναι υποχρεωμένοι να δώσουν εξετάσεις εισαγωγής για τη μετάβασή τους στο Λύκειο, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια οι απόφοιτοι γυμνασίου Προτύπων Σχολείων εγγράφονταν αυτοδίκαια στην Α΄Λυκείου. Ένιωσα πολύ αδικημένη. Όλη η προσπάθεια και οι ώρες διαβάσματος που αφιέρωσα αμφισβητήθηκαν. Ο κόπος μου ξεχάστηκε σε μια στιγμή.Με τις εξετάσεις στα Πρότυπα Γυμνάσια και την εισαγωγή μας, εγώ και οι συμμαθητές μου αποδείξαμε την την αξία μας και το ενδιαφέρον για μια καλύτερη μάθηση. Είναι απαράδεκτο να αμφισβητείται αυτό με ένα απλό άρθρο ενός πολυνομοσχεδίου. Δίνοντας ξανά εισαγωγικές εξετάσεις για να περάσουμε στο Λύκειο θα υποβληθούμε και πάλι σε αυτήν την πολύωρη και επίπονη διαδικασία της προετοιμασίας με δυσβάσταχτα έξοδα για τις περισσότερες οικογένειες. Παράλληλα θα πρέπει να εγκαταλείψουμε δραστηριότητες που μας αρέσουν και μας ψυχαγωγούν και να προσθέσουμε άλλο ένα βάρύ φορτίο στο ήδη βεβαρυμένο πρόγραμμά μας. Ένα γεγονός το οποίο εσείς μπορεί να το θεωρείτε ασήμαντο, αλλά για τους εφήβους είναι πολύ κομβικό και παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση ισορροπημένης ψυχολογίας είναι οι φιλίες. Εγκαταλέιποντας το συνοικιακό γυμνάσιο για να πάμε σ'ένα πρότυπο είχαμε ήδη πάρει μια σημαντική απόφαση. Για την εξασφάλιση της μελλοντικής μας επιτυχίας, φυγαμε από το οικείο περιβάλλον και τους φίλους μας για ένα άλλο γυμνάσιο με παιδιά που μας ήταν άγνωστα. Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα για όλους, καθώς ο καθένας φοβάται την απόρριψη. Στα δύο χρόνια καταφέραμε να διαμορφώσουμε φιλίες με τους συμμαθητές μας, να ανταλλάξουμε ιδέες, να εμπιστευθούμε προσωπικά πράγματα και να βιώσουμε κοινές εμπειρίες. Με το πέρασμα του χρόνου οι δεσμοί μεταξύ μας ισχυροποιήθηκαν. Σε περίπτωση που αποτύχουμε να περάσουμε στην επόμενη βαθμίδα του Πρότυπου σχολείου, γεγονός το οποίο εξαρτάται και από παράγοντες άγχους, θα χάσουμε αυτές τις σχέσεις που διαμορφώσαμε και τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Γυρνόντας πίσω στο γυμνάσιο της γειτονιάς μας θα πρέπει να προσαρμοστούμε ξανά σ'ένα νέο περιβάλλον, κουβαλώντας το στίγμα της αποτυχίας, κάτι το οποίο σίγουρα θα σχολιαστεί επηρεάζοντας αρνητικά την ψυχολογία μας. Το 2018, όταν δηλώσαμε για τις εισαγωγικές εξετάσεις, ήμασταν πεπεισμένοι ότι το μέλλον μας εξασφαλίστηκε και ότι οι προσπάθεια και ο κόπος μας επιτεύχθηκαν. Όμως το άρθρο 18 τα αμφισβητεί όλα αυτά και υπενθυμίζει ότι η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή. Ως αποτέλεσμα του άρθρου 18, ο θεσμός των Προτύπων Γυμνασίων σταδιακά θα απαξιωθεί και στο τέλος θα καταργηθεί, αφού, γνωρίζοντας από την εμπειρία μου ως επιτυχούσα, κανένα παιδί δεν θα ήθελε να υποβληθεί δύο φορές στο καθεστώς των εξετάσεων με αβέβαιο αποτέλεσμα. Τελικά, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι στην Ελλάδα η προσπάθεια των νέων ανρθώπων για κάτι καλύτερο... τιμωρείται.