Διαβάζοντας ότι καταργείτε την αυτοδίκαιη εισαγωγή στην Α τάξη Πρότυπου Λυκείου όσων μαθητών φοιτούν ήδη στο αντίστοιχο Πρότυπο Γυμνάσιο μου δημιουργούνται οι εξής απορίες:
1) Θεωρείτε ότι τα παιδιά που πέρασαν την σκληρή δοκιμασία των εξετάσεων σε ηλικία 12 ετών και αρίστευσαν πρέπει μετά από 3 χρόνια να ξανα-αποδείξουν ότι είναι ικανά να παρακολουθήσουν ένα πιο απαιτητικό σχολείο? Που αλλού στην εκπαίδευση, ή στον δημόσιο τομέα γίνεται αυτό? Τα παιδιά που πέρασαν με την διαδικασία των Πανελληνίων σε μια πολύ απαιτητική σχολή, ξαναδίνουν Πανελλήνιες για να περάσουν σε 2ο κύκλο σπουδών της ίδιας σχολής?
2) Θέλετε να δώσετε την ευκαιρία σε περισσότερα παιδιά να φοιτούν σε ένα Πρότυπο Σχολείο. Άρα δημιουργήστε περισσότερα Πρότυπα Σχολεία (το οποίο είναι στον προγραμματισμό σας). Δεν έχει λογική να δίνετε αυτή την ευκαιρία σε κάποια παιδία στην Α Γυμνασίου και να τους την παίρνετε πίσω πριν ολοκληρώσουν την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή τους.
3) Με το να ζητάτε στα παιδιά που ήδη φοιτούν στο σχολείο να ξαναδώσουν εξετάσεις για να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στο αντίστοιχο Λύκειο, όταν έχουν εισαχθεί με επιτυχία μέσω αδιάβλητων / δύσκολων εξετάσεων, διδάσκονται από υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικούς και έχουν υψηλές επιδόσεις κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους, αναιρείτε εσείς ουσιαστικά το ρόλο του σχολείου και το υποβαθμίζετε. Επίσης, αυτή η διάταξη θα λειτουργήσει σαν αντικίνητρο για την επιλογή ενός Πρότυπου σχολείου από επίδοξους μαθητές (λόγω της πιθανότητας να πρέπει να αλλάξουν ξανά σχολικό περιβάλλον μετά από 3 χρόνια και της υποβολής ξανά στην ψυχοφθόρο διαδικασία των εξετάσεων).
4) Πρέπει να γνωρίζετε ότι, δυστυχώς, για την επιτυχία στις εξετάσεις εισαγωγής, είναι απαραίτητη η προετοιμασία μέσω φροντιστηρίου. Άρα, η επανάληψη τέτοιων εξετάσεων σημαίνει αυτόματα και επανάληψη αντίστοιχης προετοιμασίας. Αναρωτιέμαι αν τελικά στόχος είναι η συνεχής απόδειξη της αριστείας ή η ενίσχυση της παραπαιδείας?
5) Οι αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία ενός παιδιού 15 ετών από την ακούσια αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν έχουν ληφθεί υπόψιν κατά τη σύνταξη αυτού του άρθρου. Θα έπρεπε, αφού στο κέντρο των αλλαγών που σχετίζονται με την παιδεία θα έπρεπε να είναι το ΠΑΙΔΙ – ο ΕΦΗΒΟΣ – ο ΜΑΘΗΤΗΣ.
Διαβάζοντας ότι καταργείτε την αυτοδίκαιη εισαγωγή στην Α τάξη Πρότυπου Λυκείου όσων μαθητών φοιτούν ήδη στο αντίστοιχο Πρότυπο Γυμνάσιο μου δημιουργούνται οι εξής απορίες: 1) Θεωρείτε ότι τα παιδιά που πέρασαν την σκληρή δοκιμασία των εξετάσεων σε ηλικία 12 ετών και αρίστευσαν πρέπει μετά από 3 χρόνια να ξανα-αποδείξουν ότι είναι ικανά να παρακολουθήσουν ένα πιο απαιτητικό σχολείο? Που αλλού στην εκπαίδευση, ή στον δημόσιο τομέα γίνεται αυτό? Τα παιδιά που πέρασαν με την διαδικασία των Πανελληνίων σε μια πολύ απαιτητική σχολή, ξαναδίνουν Πανελλήνιες για να περάσουν σε 2ο κύκλο σπουδών της ίδιας σχολής? 2) Θέλετε να δώσετε την ευκαιρία σε περισσότερα παιδιά να φοιτούν σε ένα Πρότυπο Σχολείο. Άρα δημιουργήστε περισσότερα Πρότυπα Σχολεία (το οποίο είναι στον προγραμματισμό σας). Δεν έχει λογική να δίνετε αυτή την ευκαιρία σε κάποια παιδία στην Α Γυμνασίου και να τους την παίρνετε πίσω πριν ολοκληρώσουν την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή τους. 3) Με το να ζητάτε στα παιδιά που ήδη φοιτούν στο σχολείο να ξαναδώσουν εξετάσεις για να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στο αντίστοιχο Λύκειο, όταν έχουν εισαχθεί με επιτυχία μέσω αδιάβλητων / δύσκολων εξετάσεων, διδάσκονται από υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικούς και έχουν υψηλές επιδόσεις κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους, αναιρείτε εσείς ουσιαστικά το ρόλο του σχολείου και το υποβαθμίζετε. Επίσης, αυτή η διάταξη θα λειτουργήσει σαν αντικίνητρο για την επιλογή ενός Πρότυπου σχολείου από επίδοξους μαθητές (λόγω της πιθανότητας να πρέπει να αλλάξουν ξανά σχολικό περιβάλλον μετά από 3 χρόνια και της υποβολής ξανά στην ψυχοφθόρο διαδικασία των εξετάσεων). 4) Πρέπει να γνωρίζετε ότι, δυστυχώς, για την επιτυχία στις εξετάσεις εισαγωγής, είναι απαραίτητη η προετοιμασία μέσω φροντιστηρίου. Άρα, η επανάληψη τέτοιων εξετάσεων σημαίνει αυτόματα και επανάληψη αντίστοιχης προετοιμασίας. Αναρωτιέμαι αν τελικά στόχος είναι η συνεχής απόδειξη της αριστείας ή η ενίσχυση της παραπαιδείας? 5) Οι αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία ενός παιδιού 15 ετών από την ακούσια αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν έχουν ληφθεί υπόψιν κατά τη σύνταξη αυτού του άρθρου. Θα έπρεπε, αφού στο κέντρο των αλλαγών που σχετίζονται με την παιδεία θα έπρεπε να είναι το ΠΑΙΔΙ – ο ΕΦΗΒΟΣ – ο ΜΑΘΗΤΗΣ.