Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη' | 26 Απριλίου 2020, 10:06

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πριν κάποια χρόνια πήρα την απόφαση να συνεχίσω το λύκειο καθώς είχα διακόψει την εκπαίδευση μου και ήταν αναγκαίο να βρω δουλειά.Τότε δεν είχα επιλογή,παράτησα το σχολείο μετά το γυμνάσιο.Έτσι λοιπόν πήγα στο ΕΠΑΛ της περιοχής μου και έκανα εγγραφή με σκοπό να βγάλω απλά το λύκειο. Με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα πως δεν ήμουν η μοναδική ''μεγάλη'' στον χώρο του σχολείου αλλά υπήρχαν και άλλοι διαφόρων ηλικιών. Είδα καθαρίστριες που προσπαθούσαν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο επαγγελματικά μέσω της εκπαίδευσης, είδα νοικοκυρές που βρήκαν τον χρόνο επιτέλους όπως μου έλεγαν να κάνουν αυτό που ήθελαν πάντα, δηλαδή να συνεχίσουν το σχολείο απο εκεί που το άφησαν και ενα σωρό άλλο κόσμο που έβλεπαν το ΕΠΑΛ όχι μόνο ως σχολείο αλλά και σαν χώρο αναψυχής.Πράγματι, μας είχε δοθεί η ευκαιρία να ξαναπροσπαθήσουμε και για όλους εμάς -αυτής της κατηγορίας μαθητών- ήταν σωτήριο.Είχαμε βρει ένα σπουδαίο νόημα στη ζωή μας και για αυτό, ενώ πολλοί από εμάς εργαζόμασταν παράλληλα, στα μαθήματα είχαμε άριστες επιδόσεις. Προσωπικά θυμάμαι τον εαυτό μου να γυρίζω από δουλειά αργά το απόγευμα και να κάθομαι να διαβάζω μέχρι τις 3 τη νύχτα, το οποίο δεν με κούραζε γιατί η αγάπη μου για το σχολείο ήταν τεράστια και όλα τα έκανα με μεγάλη ευχαρίστηση. Είδα τον εαυτό μου σημαιοφόρο ένιωσα περηφάνια με την επιβράβευση των καθηγητών μου, τους έβλεπα να με υποστηρίζουν κάθε χρόνο και να μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω. Στην τελευταία τάξη ανυπομονούσα να έρθουν επιτέλους οι πανελλήνιες. Πέρασα στο Βιολογικό του ΕΚΠΑ και ενώ είμαι ήδη στο δεύτερο εξάμηνο το μυαλό μου είναι ακόμα στο ΕΠΑΛ και πως να μην είναι όταν εκεί εκκολάφτηκε η αγάπη μου για γνώση. Πήγαινα στο αμφιθέατρο και ένιωθα πως είχα και τους καθηγητές μου μαζί, γιατί έτσι είναι, τους κουβαλάς μαζί σου. Όσον αφορά την ενδοσχολική βία, εμείς οι μεγαλύτεροι βοηθούσαμε την κατάσταση, καθώς λόγω εμπειρίας είχαμε τον τρόπο να τα πλησιάσουμε τα παιδιά αυτά και όταν κάποιες φορές πήγαινε να ξεκινήσει φασαρία μέσα στην τάξη, με το που τους μιλούσαμε, κοβόταν αμέσως το όποιο σκηνικό πήγαινε να δημιουργηθεί. Πήρα την πρωτοβουλία να πω την εμπειρία μου ώστε να αποτελέσει μια ακόμα οπτική γύρω από το ζήτημα αυτό. Όσοι καθίσαμε στα θρανία μετά από χρόνια, μαζί με το διάβασμα χτίζαμε και τις ελπίδες μας για μια καλύτερη ζωή και το πετύχαμε. Οι προσπάθειες και οι ελπίδες ανθρώπων που ζητούν μια δεύτερη ευκαιρία είναι άδικο να βρεθούν μπροστά σε μια πόρτα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.