• Σχόλιο του χρήστη 'Σταματίνα Μιτάκη' | 26 Απριλίου 2020, 13:09

    Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, Είμαι εν ενεργεία εκπαιδευτικός, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εδώ και 12 χρόνια, με ειδικότητα ΠΕ78 (Κοινωνιολόγος, πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου). Ο λόγος που αναφέρω την επιστημονική και επαγγελματική μου ιδιότητα είναι γιατί θέλω να εκφράσω τις απόψεις μου χωρίς να θεωρηθεί ότι υποκρύπτω τα κίνητρα μου αλλά και γιατί νιώθω πολύ υπερήφανη και «τυχερή» που σπούδασα Κοινωνιολογία. Δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσω γιατί η Κοινωνιολογία ή, αν δεν σας αρέσει το συγκεκριμένο όνομα και αντικείμενο, οι Κοινωνικές Επιστήμες είναι χρήσιμες τόσο για την ελληνική κοινωνία, όσο και για ολόκληρο τον πλανήτη, ειδικά στη χρονική συγκυρία και υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται εν μέσω πανδημίας. Ο λόγος είναι ότι είναι τρομερά βαρετό και κενό νοήματος να προσπαθείς να πείσεις ότι ο ελέφαντας είναι ελέφαντας. Αλλά και γιατί άλλοι πριν από μένα έχουν σχεδόν εξαντλήσει όλη την επιχειρηματολογία υπέρ των διωκόμενων Κοινωνικών Επιστημών από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Θα ήθελα όμως να διατυπώσω μερικές απορίες που μου γεννά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Υποστηρίζετε ότι με το νομοσχέδιο που καταθέτετε στοχεύετε στον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης των παιδιών μας, «στην ενίσχυση της καλλιέργειας ήπιων δεξιοτήτων, δεξιοτήτων ζωής και δεξιοτήτων τεχνολογίας και επιστήμης στους μαθητές». Στόχος λέτε «των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων είναι να ενισχυθεί η καλλιέργεια ήπιων δεξιοτήτων, δεξιοτήτων ζωής και δεξιοτήτων τεχνολογίας και επιστήμης (από κοινού «δεξιότητες του 21ου αιώνα») στους μαθητές, όπως και η βιωματική και ανακαλυπτική μάθηση. Τα εργαστήρια οργανώνονται σε 4 θεματικούς κύκλους (Ευ ζην, Περιβάλλον, Κοινωνική Ενσυναίσθηση και Ευθύνη, Δημιουργική Σκέψη και Πρωτοβουλία) και περιλαμβάνουν διάφορες επιμέρους θεματικές (ανά ηλικία), όπως π.χ. εθελοντισμός, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, οικολογική συνείδηση, πρόληψη από εξαρτήσεις, επιχειρηματικότητα, πρόληψη και προστασία από φυσικές καταστροφές, αλληλοσεβασμός και διαφορετικότητα, ρομποτική, νέες τεχνολογίες κ.α.» Πολύ εύηχα στα αυτιά μας και ευοίωνα όλα αυτά, για την ενίσχυση της δημοκρατικής παιδείας, την εκπαίδευση για την ισότητα, την εκπαίδευση για την αειφόρο ανάπτυξη και την εκπαίδευση για την ειρήνη. Την ίδια στιγμή όμως όχι μόνο ενισχύετε τον εξεταστικο-κεντρικό χαρακτήρα του συστήματος αλλά και μέσω αυτού ενισχύετε την σύγχυση περί χρήσιμων και μη, «καλών και κακών» μαθησιακών αντικειμένων, καταργώντας την Κοινωνιολογία από πανελλαδικά εξεταζόμενο μάθημα. Στην αιτιολογική σας έκθεση για το άρθρο 7 οι αλλαγές που φέρνει υποστηρίζετε ότι γίνονται «για λόγους ορθολογικότερης οργάνωσης και καλύτερης ευθυγράμμισης των πανελλαδικών εξετάσεων με το ειδικότερο αντικείμενο κάθε πανεπιστημιακής σχολής ή τμήματος.» Πως συνάδει αυτό το επιχείρημα σας με το γεγονός ότι από την Ομάδα Προσανατολισμού των Ανθρωπιστικών Σπουδών [αφαιρείτε ακόμη και τον όρο «Κοινωνικών» και] αγνοείτε (;) ότι οι περισσότερες Σχολές και Τμήματα του επιστημονικού πεδίου της συγκεκριμένης ομάδας είναι Κοινωνικών Επιστημών ή σχετίζονται άμεσα με αυτές; Υιοθετώντας τη θέση του Max Weber που λέει ότι για να ανακαλύψουμε γιατί οι άνθρωποι δρουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο πρέπει να ανακαλύψουμε τα προσωπικά νοήματα και τις αξίες τους, σας ρωτώ ευθέως, με βάση ποιες αξίες και ποια προσωπικά νοήματα πήρατε αυτές τις αποφάσεις; Έχω την ανάγκη ως Πολίτης να κατανοήσω αν η δράση σας είναι όντως «ορθολογική», «αξιακή», «συγκινησιακή» ή «παραδοσιακή». Αν όπως υποστηρίζετε είναι «ορθολογική» ποιοι είναι πραγματικά οι στόχοι σας; Ή για να διατυπώσω διαφορετικά το ερώτημα: Τι είδους εκπαίδευση θέλετε για τους πολίτες του αύριο; Υποστηρίζετε ότι ενισχύετε την διδασκαλία των Κλασικών Γραμμάτων στο σχολείο του σήμερα αλλά τεχνηέντως δεν λαμβάνετε υπόψη σας ότι οι πρώτοι που δίδαξαν Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες ήταν οι: Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης και πολλοί άλλοι Κλασικοί της Ελληνικής Γραμματείας. Η διδασκαλία λοιπόν των Κλασικών γραμμάτων από μόνη της ως μαθησιακό αντικείμενο πως μπορεί να ενισχυθεί, αν δεν πλαισιωθεί και υποστηριχθεί και από άλλα σύγχρονα αντικείμενα όπως αυτά των Κοινωνικών Επιστημών; Σύμφωνα με τον "Χάρτης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Παιδεία της Δημοκρατίας και την Εκπαίδευση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα» που Υιοθετήθηκε στο πλαίσιο της Σύστασης CM/ Rec (2010) 7 της Επιτροπής Υπουργών"(https://rm.coe.int/CoERMPublicCommonSearchServices/DisplayDCTMContent?documentId=0900001680487828). σε επίπεδο Πολιτικής: «Τα κράτη μέλη θα πρέπει να συμπεριλάβουν την παιδεία της δημοκρατίας και την εκπαίδευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα αναλυτικά προγράμματα της τυπικής εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα (προσχολική, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση) καθώς και στην επαγγελματική εκπαίδευση και επιμόρφωση. Τα κράτη μέλη πρέπει επίσης να συνεχίσουν να στηρίζουν, να αναθεωρούν και να επικαιροποιούν την εκπαίδευση για την παιδεία της δημοκρατίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε αυτά τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών, προκειμένου να εξασφαλισθεί η καταλληλότητά τους και να ενθαρρυνθεί η βιωσιμότητα του εν λόγω τομέα.» Μήπως λοιπόν κυρία υπουργέ, αντί να καταργείτε την Κοινωνιολογία από πανελλαδικά εξεταζόμενο μάθημα και τεχνηέντως να μην αποκαλύπτετε την τύχη των υπολοίπων μαθημάτων των Κοινωνικών Επιστημών καθώς, στο άρθρο 7 δεν γίνεται καμία αναφορά στο ωρολόγιο πρόγραμμα των τάξεων του Λυκείου σε αντίθεση με τα άρθρα 3 και 4 που αφορούν στο Δημοτικό και Γυμνάσιο, θα έπρεπε να σκεφτείτε πως θα ενισχύσετε και πως θα επικαιροποιήσετε τα προγράμματα σπουδών στη δευτεροβάθμια προς τις κατευθύνσεις που επιτάσσουν οι ανάγκες για Πολιτειακή Παιδεία; Μήπως θα έπρεπε ακόμη και στο Γυμνάσιο το μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής να επεκταθεί σε όλες τις τάξεις και να ενισχυθεί με τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων προς τις κατευθύνσεις που ορίζουν οι διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας μας;. Μήπως η ορθολογική διαχείριση των μαθησιακών αντικειμένων στο Λύκειο δεν πρέπει να θέτει «τεχνητά» διλήμματα όπως αυτά του τύπου Λατινικά vs Κοινωνιολογίας που κάθε άλλο εξυπηρετούν την παιδαγωγική και διδακτική πρακτική; Αντίθετα δημιουργούν έναν τεχνητό ανταγωνισμό και διαμάχη μεταξύ κλάδων και ειδικοτήτων στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν το γνωστικό αντικείμενο τους- και ας μην κρυβόμαστε και τις θέσεις εργασίας τους- ενισχύοντας έτσι την λάθος αντίληψη που θέλει την γνώση χρήσιμη ή μη χρήσιμη και την απογυμνώνει από την αυταξία της. Ελπίζοντας πως θα λάβετε σοβαρά τις αντιδράσεις των συμπολιτών σας και όχι μόνο για το συγκεκριμένο άρθρο αλλά, και για τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν στην αναβάθμιση του σχολείου, θέλω να πιστεύω ότι θα επανεξετάσετε τα ζητήματα που θέτει το υπό ψήφιση νομοσχέδιο . Τα όποια «τεχνικά» ή και διαδικαστικά ζητήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν και να λυθούν αν υπάρχει η πολιτική και επιστημονική βούληση από μέρους σας και από μέρους των συνεργατών σας. Έτσι ώστε, το curriculum του εκπαιδευτικού μας συστήματος να εναρμονίζεται πλήρως με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο αναφοράς για την ανάπτυξη των ικανοτήτων δημοκρατικής κουλτούρας των νέων μας [Reference Framework of Competences for Democratic Culture (RFCDC)https://www.coe.int/en/web/campaign-free-to-speak-safe-to-learn/reference-framework-of-competences-for-democratic-culture].