Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Με αφορμή την κατάθεση του άρθρου 18 προς διαβούλευση, έρχομαι και εγώ, μητέρα δύο παιδιών που φοιτούν στην πρώτη και τρίτη τάξη αντίστοιχα σε Πρότυπο Γυμνάσιο, να εκφράσω τις σκέψεις μου και τις ενστάσεις μου για αυτό το άρθρο που επιβάλλει στους μαθητές των προτύπων γυμνασίων να εξετάζονται ξανά προκειμένου να συνεχίσουν τη φοίτηση τους στο Λύκειο του σχολείου τους.
Έχοντας βιώσει δύο φορές, μέσω των παιδιών μου, την επίπονη διαδικασία των εξετάσεων εισαγωγής στο Γυμνάσιο και έχοντας προβληματιστεί και αναρωτηθεί δύο ξεχωριστές φορές, αφού κάθε παιδί έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία, αν αξίζει ένα παιδί στην τρυφερή και ανέμελη ηλικία των 11 ετών να υποβληθεί σε αυτήν, θεωρώ ότι δεν θα το είχα αποφασίσει ποτέ αν γνώριζα εκ των προτέρων ότι αυτή η ανελέητη διαδικασία θα επιβαλλόταν στα παιδιά μου όχι μία αλλά δύο φορές.
Φανταστείτε ένα παιδάκι της έκτης δημοτικού να έχει την ωριμότητα να καταλάβει και οικειοθελώς να μελετά διπλάσια και τριπλάσια από τους συμμαθητές του, έχοντας βάλει στόχο να φοιτήσει σε ένα σχολείο που του ταιριάζει, που θα είναι καταλληλότερο για αυτό και που θα το βοηθήσει να αναπτύξει τις ιδιαίτερες δεξιότητες του και τα ταλέντα του. Έτσι πείθεται πώς για αυτό ακριβώς το λόγο θα πρέπει να θυσιάσει τα χόμπι του το παιχνίδι του αλλά κυρίως πως αξίζει τον κόπο προκειμένου να φοιτήσει σε αυτό το σχολείο, να αποκοπεί από τους φίλους και συμμαθητές του από το Δημοτικό.
Το κίνητρο τους όμως είναι ισχυρό γνωρίζουν ότι αυτό το σχολείο θα τους δώσει τα φτερά πού στο γυμνάσιο θα ανοίξουν και στο λύκειο θα πετάξουν για να πετύχουν τους στόχους τους. Τα παιδιά αυτά θα μπουν” δουλεμένα” στο Λύκειο και έτοιμα να παραληφθούν από τους αξιόλογους καθηγητές τους πού θα τα απογειώσουν.
Και αφού τα συνειδητοποιούν όλα αυτά και με μεγάλη τους χαρά βλέπουν τους κόπους τους να αποδίδουν και το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα πετυχαίνοντας την εισαγωγή τους σε ένα πολλά υποσχόμενο σχολείο που θα τα φιλοξενεί, βάσει νόμου, για έξι χρόνια αφού γνώριζαν ότι η εισαγωγή τους στο συνδεδεμένο Λύκειο γίνεται αυτοδίκαια, αρχίζουν να αναπτύσσουν τις φιλίες τους με παιδιά που πραγματικά ταιριάζουν και προσαρμόζονται στο καινούργιο περιβάλλον. Όμως έρχεται μία καινούργια διάταξη, πού ευελπιστώ ότι είναι απλά μία αβλεψία, να τους αλλάξει το αυτονόητο, το να συνεχίσουν δηλαδή να φοιτούν στο σχολείο τους, στο σχολείο όπου επαναλαμβάνω μπήκαν με πολύ αυστηρά κριτήρια και τους έκρινε άριστους μεταξύ αρίστων και πού μέχρι πρότινος τους εξασφάλιζε τη συνέχιση της φοίτησης τους στο συνδεδεμένο Λύκειο. Τα παιδιά αιφνιδιάζονται και ξαφνικά χάνουν τον ύπνο τους, σκέφτονται και πάλι τις ψυχοφθόρες εξετάσεις, εξετάσεις μη αναμενόμενες και προγραμματισμένες και αισθάνονται ότι τώρα το άγχος θα είναι πολλαπλάσιο αφού θα είναι πολλαπλάσια και επιθυμία τους να μην χάσουν το σχολείο τους,τους φίλους τους και τη δυνατότητα να συνεχίσουν την πορεία που ξεκίνησαν.
Πείτε μου ποιο θα είναι τώρα το κίνητρο τους για να υποβληθούν σε καινούργιες εξετάσεις; Να κρατήσουν τη θέση που κέρδισαν με κόπο και την αυτοδίκαιη, βάσει κείμενης νομοθεσίας επαναλαμβάνω, μετάβασής τους στο συνδεδεμένο Λύκειο ή να αποδείξουν τα αυταπόδεικτα, την αριστεία τους δηλαδή για δεύτερη φορά, νιώθοντας ότι μόνο για αυτά από όλα τα δημόσια σχολεία της χώρας ζητείται να δώσουν εξετάσεις για να προχωρήσουν στο Λύκειο του σχολείου τους σαν να μην είναι οι Άρίστοι της χώρας αλλά παιδιά ενός κατώτερου Θεού; Όλο αυτό το λαμβάνουν ως εμπαιγμό και προδοσία, προδοσία από το ίδιο το κράτος που τα μάθαμε να πιστεύουν και τους θεσμούς που τα γαλουχήσαμε να σέβονται.
Πιστεύω ότι η πρόθεση του Υπουργείου για αναβάθμιση των πρότυπων σχολείων είναι όντως καλή και πως το άρθρο 18 είναι μία απόφαση οι παράμετροι της οποίας δεν αξιολογήθηκαν προσεκτικά. Για αυτό σας παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπόψιν σας τις ενστάσεις τις δικές μου αλλά και των υπόλοιπων γονέων και μαθητών και να προχωρήσετε στις απαιτούμενες διορθώσεις του εν λόγω άρθρου.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, Με αφορμή την κατάθεση του άρθρου 18 προς διαβούλευση, έρχομαι και εγώ, μητέρα δύο παιδιών που φοιτούν στην πρώτη και τρίτη τάξη αντίστοιχα σε Πρότυπο Γυμνάσιο, να εκφράσω τις σκέψεις μου και τις ενστάσεις μου για αυτό το άρθρο που επιβάλλει στους μαθητές των προτύπων γυμνασίων να εξετάζονται ξανά προκειμένου να συνεχίσουν τη φοίτηση τους στο Λύκειο του σχολείου τους. Έχοντας βιώσει δύο φορές, μέσω των παιδιών μου, την επίπονη διαδικασία των εξετάσεων εισαγωγής στο Γυμνάσιο και έχοντας προβληματιστεί και αναρωτηθεί δύο ξεχωριστές φορές, αφού κάθε παιδί έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία, αν αξίζει ένα παιδί στην τρυφερή και ανέμελη ηλικία των 11 ετών να υποβληθεί σε αυτήν, θεωρώ ότι δεν θα το είχα αποφασίσει ποτέ αν γνώριζα εκ των προτέρων ότι αυτή η ανελέητη διαδικασία θα επιβαλλόταν στα παιδιά μου όχι μία αλλά δύο φορές. Φανταστείτε ένα παιδάκι της έκτης δημοτικού να έχει την ωριμότητα να καταλάβει και οικειοθελώς να μελετά διπλάσια και τριπλάσια από τους συμμαθητές του, έχοντας βάλει στόχο να φοιτήσει σε ένα σχολείο που του ταιριάζει, που θα είναι καταλληλότερο για αυτό και που θα το βοηθήσει να αναπτύξει τις ιδιαίτερες δεξιότητες του και τα ταλέντα του. Έτσι πείθεται πώς για αυτό ακριβώς το λόγο θα πρέπει να θυσιάσει τα χόμπι του το παιχνίδι του αλλά κυρίως πως αξίζει τον κόπο προκειμένου να φοιτήσει σε αυτό το σχολείο, να αποκοπεί από τους φίλους και συμμαθητές του από το Δημοτικό. Το κίνητρο τους όμως είναι ισχυρό γνωρίζουν ότι αυτό το σχολείο θα τους δώσει τα φτερά πού στο γυμνάσιο θα ανοίξουν και στο λύκειο θα πετάξουν για να πετύχουν τους στόχους τους. Τα παιδιά αυτά θα μπουν” δουλεμένα” στο Λύκειο και έτοιμα να παραληφθούν από τους αξιόλογους καθηγητές τους πού θα τα απογειώσουν. Και αφού τα συνειδητοποιούν όλα αυτά και με μεγάλη τους χαρά βλέπουν τους κόπους τους να αποδίδουν και το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα πετυχαίνοντας την εισαγωγή τους σε ένα πολλά υποσχόμενο σχολείο που θα τα φιλοξενεί, βάσει νόμου, για έξι χρόνια αφού γνώριζαν ότι η εισαγωγή τους στο συνδεδεμένο Λύκειο γίνεται αυτοδίκαια, αρχίζουν να αναπτύσσουν τις φιλίες τους με παιδιά που πραγματικά ταιριάζουν και προσαρμόζονται στο καινούργιο περιβάλλον. Όμως έρχεται μία καινούργια διάταξη, πού ευελπιστώ ότι είναι απλά μία αβλεψία, να τους αλλάξει το αυτονόητο, το να συνεχίσουν δηλαδή να φοιτούν στο σχολείο τους, στο σχολείο όπου επαναλαμβάνω μπήκαν με πολύ αυστηρά κριτήρια και τους έκρινε άριστους μεταξύ αρίστων και πού μέχρι πρότινος τους εξασφάλιζε τη συνέχιση της φοίτησης τους στο συνδεδεμένο Λύκειο. Τα παιδιά αιφνιδιάζονται και ξαφνικά χάνουν τον ύπνο τους, σκέφτονται και πάλι τις ψυχοφθόρες εξετάσεις, εξετάσεις μη αναμενόμενες και προγραμματισμένες και αισθάνονται ότι τώρα το άγχος θα είναι πολλαπλάσιο αφού θα είναι πολλαπλάσια και επιθυμία τους να μην χάσουν το σχολείο τους,τους φίλους τους και τη δυνατότητα να συνεχίσουν την πορεία που ξεκίνησαν. Πείτε μου ποιο θα είναι τώρα το κίνητρο τους για να υποβληθούν σε καινούργιες εξετάσεις; Να κρατήσουν τη θέση που κέρδισαν με κόπο και την αυτοδίκαιη, βάσει κείμενης νομοθεσίας επαναλαμβάνω, μετάβασής τους στο συνδεδεμένο Λύκειο ή να αποδείξουν τα αυταπόδεικτα, την αριστεία τους δηλαδή για δεύτερη φορά, νιώθοντας ότι μόνο για αυτά από όλα τα δημόσια σχολεία της χώρας ζητείται να δώσουν εξετάσεις για να προχωρήσουν στο Λύκειο του σχολείου τους σαν να μην είναι οι Άρίστοι της χώρας αλλά παιδιά ενός κατώτερου Θεού; Όλο αυτό το λαμβάνουν ως εμπαιγμό και προδοσία, προδοσία από το ίδιο το κράτος που τα μάθαμε να πιστεύουν και τους θεσμούς που τα γαλουχήσαμε να σέβονται. Πιστεύω ότι η πρόθεση του Υπουργείου για αναβάθμιση των πρότυπων σχολείων είναι όντως καλή και πως το άρθρο 18 είναι μία απόφαση οι παράμετροι της οποίας δεν αξιολογήθηκαν προσεκτικά. Για αυτό σας παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπόψιν σας τις ενστάσεις τις δικές μου αλλά και των υπόλοιπων γονέων και μαθητών και να προχωρήσετε στις απαιτούμενες διορθώσεις του εν λόγω άρθρου. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.