Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Dimitris D' | 7 Δεκεμβρίου 2010, 17:57

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αξιολόγηση τον πανεπιστημίων είναι απλή. Το πρόβλημα σήμερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υπάρχουν τμήματα που παράγουν αιώνιους φοιτητές και είναι σχεδιασμένα να παράγουν αιώνιους φοιτητές(δεν έχουν καθηγητές-προσωρινοί που εργάζονται μόνο το απόγευμα, μπερδεμένο ωράριο, δεν έχουν βιβλία, δεν ξέρουν να διδάσκουν οι καθηγητές). Τα τμήματα που παράγουν αιώνιους φοιτητές παίρνουν παιδιά με βαθμολογία από 6/10 ως 8/10 και κόβουν 50-60% με βαθμό 3/10 για χρόνια σε διάφορα μαθήματα. Το ερώτημα είναι πως γίνεται με ίδιο βαθμό εισαγωγής σε κάποιο τμήμα να παίρνει στην ώρα του πτυχίο το 80% των εισακτέων και σε άλλα το 5%(ενώ το 50% δεν παίρνει ποτέ πτυχίο); Ή πως γίνεται να μην είχες ποτέ στο λύκειο στα μαθηματικά-φυσική βαθμό κάτω από 17 στα 20 και μετά να παίρνεις μόνο 3 στα 10; Το άλλο πρόβλημα είναι παίρνεις πτυχίο και μετά από 10 χρόνια δεν βρίσκεις εργασία γιατί είσαι ακριβός. Πρέπει να υπάρχουν εξειδικευμένα τμήματα που σου εξασφαλίζουν εργασία μόνο για 10 χρόνια; Η αξιολόγηση πρέπει να γίνει ως εξής: Εξειδικευμένα τμήματα -- διεπιστημονικά «οι μεγάλες αποτυχίες» --: 1. Πρώτα μελέτη αν υπάρχει αγορά εργασίας για τα εξειδικευμένα τμήματα. Πόσοι πτυχιούχοι εργάζονται στο αντικείμενο τους μετά από 10 χρόνια; Αν δεν υπάρχουν αρκετοί, το τμήμα πρέπει να μετατραπεί σε Master ενός πιο γενικού τμήματος. 2. Μελέτη του πόσοι μπαίνουν, πόσοι παίρνουν πτυχίο στην ώρα τους. Αν οι πτυχιούχοι στην ώρα τους είναι μονοψήφιο ποσοστό, τα τελευταία 5 χρόνια, το τμήμα πρέπει να καταργηθεί χωρίς δεύτερη σκέψη ή συζήτηση. Γενικά τμήματα: 1. Αν το ποσοστό των πτυχιούχων στην ώρα τους είναι χαμηλό πρέπει να γίνει μελέτη με ποιο βαθμό μπήκαν, σε ποια μαθήματα κόλλησαν και απόλυση των προβληματικών καθηγητών. Το να χάσει ένας εργαζόμενος την δουλειά του δεν είναι τίποτα μπροστά στους εκατοντάδες φοιτητές του, που ξόδεψαν χιλιάδες ευρώ σε νοίκια και έξοδα διαβίωσης για το τίποτα. Ένας ανίκανος καθηγητής κάνει συνολική ζημιά(έξοδα φοιτητών που δεν θα πάρουν ποτέ πτυχίο) εκατομμυρίων ευρώ, π.χ. 6000(το χρόνο)*4χρόνια*100φοιτητές= 2,4 εκατομμύρια ευρώ, χώρια τα ψυχολογικά. Αν αντί να σπούδαζε κάποιος, αγόραζε πρόβατα χωρίς να βγάζει κέρδος, σε 4 χρόνια θα είχε εξασφαλισμένο σταθερό εισόδημα. 2. Στατιστική μελέτη των βαθμών των σπουδαστών και ενημέρωση τους πότε θα πάρουν πτυχίο. Στα τμήματα που θα καταργηθούν, θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα επιλογής στους φοιτητές ανάμεσα στο να μεταγραφούν σε ένα ποιο γενικό τμήμα ή να πάρουν ένα πτυχίο αξίας ΙΕΚ, ώστε να μην πάνε τα χρόνια σπουδών τους χαμένα. Στους αιώνιους φοιτητές δεν αρέσει να είναι αιώνιοι, αλλά το σημερινό σύστημα δεν σου δίνει την δυνατότητα να παραιτηθείς. Παραίτηση σημαίνει πως ότι έκανες στο πανεπιστήμιο πάει χαμένο και είσαι πτυχιούχος λυκείου, χωρίς προϋπηρεσία.