• Σχόλιο του χρήστη 'Άλκης Βραχάτης' | 26 Απριλίου 2020, 20:31

    Είμαι μαθητής της Β’ γυμνασίου της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και μέσα από τα συναισθήματα μου αλλά και την εμπειρία των όσων έχω ζήσει θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω πόσο λάθος είναι η θεσμοθέτηση εισαγωγικών εξετάσεων από το Γυμνάσιο στο Λύκειο στα συνδεδεμένα πρότυπα σχολεία. Στην αρχή της 6ης δημοτικού μαζί με τους γονείς μου πήραμε την απόφαση να ξεκινήσουμε μια προσπάθεια με σκοπό την εισαγωγή μου σε ένα πρότυπο σχολείο. Λέω μαζί με τους γονείς μου γιατί αν και κατά τη διάρκεια του δημοτικού ήμουν πάντα καλός και συνεπής μαθητής, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να επιδιώξω κάποια εισαγωγή σε πρότυπο Γυμνάσιο χωρίς την οικονομική αλλά και την ψυχολογική στήριξη τους. Μία εισαγωγή που θα μου εξασφάλιζε μία καλύτερη ΕΞΑΕΤΗ φοίτηση, περισσότερες ευκαιρίες, γνωστικά ερεθίσματα και ας μην γελιόμαστε ένα πιο προστατευμένο σχολικό περιβάλλον. Καθ’ όλη τη διάρκεια της 6ης δημοτικού κουράστηκα, διάβασα, στερήθηκα πάρα πολλά πράγματα, όταν οι φίλοι μου διασκέδαζαν και πήγαιναν βόλτες με τα ποδήλατα εγώ ήμουνα στο σπίτι και έλυνα ασκήσεις μαθηματικών ή έγραφα εκθέσεις. Αυτή λοιπόν ήταν η πιο δύσκολη χρονιά της μέχρι τώρα ζωής μου αλλά στο τέλος ο στόχος επιτεύχθηκε, η χαρά και η ικανοποίηση τεράστια. Κατάφερα και πέρασα και μάλιστα στη δεύτερη θέση, αλλά δεν το λέω αυτό για να παινευτώ, ίσα ίσα θεωρώ πως έτυχε, και λέω έτυχε όχι γιατί δεν ήμουν αρκετά καλός ή γιατί δεν προσπάθησα αρκετά αλλά γιατί και άλλα παιδιά ήταν καλά και προσπάθησαν όμως μπορεί εκείνη τη στιγμή ίσως το άγχος ίσως κάποια παρανόηση σε κάτι, οτιδήποτε μικρό και ασήμαντο μπορεί να τους στέρησε την πολυπόθητη θέση. Έτσι να ‘μαι λοιπόν μετά από δύο χρόνια στο σχολείο που λατρεύω, με φίλους που αγαπώ, με φίλους που πιστεύω ότι θα είναι φίλοι ζωής, με της αίσθηση ότι είμαστε ακόμα στην αρχή αυτών των έξι χρόνων, με την ανυπομονησία να ζήσουμε πολλά πράγματα ακόμα μαζί, με τον ίδιο ενθουσιασμό της αρχής και ίσως με ακόμα μεγαλύτερη προσήλωση στο σχολείο και στη γνώση καθώς ο ένας παρασύρει τον άλλο προς το καλύτερο. Και πριν τέσσερις μέρες έρχεται ο κεραυνός, κεραυνός εν΄ αιθρία, για να πάω στην Α’ λυκείου του σχολείου ΜΟΥ, πρέπει να δώσω εισαγωγικές εξετάσεις. Εξετάσεις που όπως είπα απαιτούν τεράστιο κόπο, μεγάλο οικονομικό κόστος για την οικογένεια μου, και φυσικά ακόμα μεγαλύτερο άγχος αφού τώρα πάνω από το κεφάλι μου θα κρέμεται Η ΛΑΙΜΗΤΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. Εξετάσεις αντίστοιχες με αυτές που ήδη έχω δώσει, που ήδη έχω αποδείξει την αξία μου. Εξετάσεις που αν τελικά πάρω την απόφαση να δώσω θα πρέπει η προετοιμασία να γίνει κατά τη διάρκεια μιας πολύ πιο απαιτητικής σχολικής χρονιάς, σε σχέση με αυτήν της 6ης δημοτικού, κατά την οποία θα έχω και άλλες υποχρεώσεις όπως ξενόγλωσσα πτυχία κα. Εξετάσεις κατά τις οποίες θα πρέπει να ανταγωνιστώ κάποιους συνομήλικους μου αλλά κατά βάση τους συμμαθητές μου, ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ, που αν δεν περάσουν θα στενοχωρηθώ ακριβώς το ίδιο όπως αν δεν περάσω εγώ. Εξετάσεις που όλοι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι ακόμα και μετά από μια εξαιρετική προετοιμασία πάντα υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας της κακιάς στιγμής. Εξετάσεις που μόνο πόνο και απογοήτευση μπορούν να μου προσφέρουν. Αν γνώριζα ότι θα αναγκαστώ να υποστώ αυτό τελειώνοντας το γυμνάσιο, ποτέ δεν θα επέλεγα να μπω σε αυτή την διαδικασία στην εξ’ αρχής. Αισθάνομαι ότι εξαπατηθήκαμε, εγώ, οι συμμαθητές μου, οι γονείς μας. Σαν κάποιοι να γελάνε αυτή τη στιγμή εις βάρος μας. Τι ωραία που ξεκινά η σχέση ενός εφήβου με την πολιτεία; Τι ωραία θεμέλια που βάζετε; Θέλετε να δώσετε ευκαιρία σε περισσότερα παιδιά να φοιτήσουν σε πρότυπα σχολεία; Καλά κάνετε διότι είναι πολλά τα παιδιά και τα μυαλά που αξίζουν αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό ο τρόπος. Φτιάξτε περισσότερα πρότυπα σχολεία. Αυτά που ήδη έχετε σκοπό και ακόμα περισσότερα. Μην ακυρώνετε την προσπάθεια μας, την επιτυχία μας. Μην μας στερήσετε τα όνειρα μας, τους φίλους μας, το σχολείο μας, την ψυχική ηρεμία μας. Με εκτίμηση Άλκης Βραχάτης