Πόρισμα ΣΕΦΑΑ του ΕΚΠΑ, συνοψιζει το αυτονόητο!Η προσχολική ηλικία αναγνωρίζεται από παιδαγωγούς και ερευνητές ως μία εξαιρετικά σημαντική περίοδος για την υιοθέτηση συνηθειών κίνησης και φυσικής δραστηριότητας για την ανάπτυξη, την υγεία, την έκφραση και τη μάθηση (Jones, Hinkley, Okely & Salmon, 2013); McEvilly, Atencio, Verheul, & Jess, 2013; Petrie & Clarkin-Phillips, 2018), δεδομένου ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι πιο δεκτικά σε οδηγίες και πρακτικές ενθάρρυνσης (Jones et al.,2013). Ο ελεύθερος χρόνος και το παιχνίδι (π.χ. μη δομημένο, ελεύθερο και εξερευνητικό, καθοδηγούμενο από τον ενήλικα, δομημένο) αποτελούν σημαντικά μέσα για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, ωστόσο δεν επαρκούν από μόνα τους.Ο σκοπός της παρέμβασης ενός ενήλικα (και στην προκειμένη περίπτωση ενός εκπαιδευτικού), θα πρέπει να είναι η είναι αφενός η διευκόλυνση και η βελτίωση της συμμετοχής και της επίδοσης, και αφετέρου η αύξηση της απόλαυσης που αποκομίζει το μικρό παιδί από τη συμμετοχή του σε δραστηριότητες κίνησης, άσκησης, φυσικής δραστηριότητας και αθλητισμού.Οι εκπαιδευτικοί ΦΑ διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες για να δημιουργήσουν ένα θετικό, ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον μάθησης που να ανταποκρίνεται στα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά και τις ανάγκες των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Η σωματική τους ανθεκτικότητα, σε συνδυασμό με την παιδαγωγική γνώση περιεχομένου που διαθέτουν τους καθιστά ικανούς να σχεδιάζουν και να υλοποιούν ποιοτικά προγράμματα ΦΑ, με έμφαση στην ψυχοκινητική, γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη των νηπίων. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι αυτά τα προγράμματα να χρησιμοποιούν ένα μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων (με επαρκή χρόνο για κάθε δραστηριότητα), ώστε να συντελείται αυθεντική βιωματική μάθηση με συνδέσεις για μετέπειτα δραστηριοποίηση των παιδιών σε χρόνο και χώρο, εκτός του σχολικού πλαισίου (Durden-Myers, Green, & Whitehead, 2018).Από τα παραπάνω δεδομένα, είναι προφανές ότι το αντικείμενο της ΦΑ θα πρέπει να διδάσκεται στο Νηπιαγωγείο από εκπαιδευτικούς ΦΑ στη βάση παιδαγωγικών μοντέλων και μεθόδων που επενδύουν ολιστικά στην ανάπτυξη δεξιοτήτων-ικανοτήτων, στην συναισθηματική ολοκλήρωση και την κοινωνική ενδυνάμωση των μικρών μαθητών.
Πόρισμα ΣΕΦΑΑ του ΕΚΠΑ, συνοψιζει το αυτονόητο!Η προσχολική ηλικία αναγνωρίζεται από παιδαγωγούς και ερευνητές ως μία εξαιρετικά σημαντική περίοδος για την υιοθέτηση συνηθειών κίνησης και φυσικής δραστηριότητας για την ανάπτυξη, την υγεία, την έκφραση και τη μάθηση (Jones, Hinkley, Okely & Salmon, 2013); McEvilly, Atencio, Verheul, & Jess, 2013; Petrie & Clarkin-Phillips, 2018), δεδομένου ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι πιο δεκτικά σε οδηγίες και πρακτικές ενθάρρυνσης (Jones et al.,2013). Ο ελεύθερος χρόνος και το παιχνίδι (π.χ. μη δομημένο, ελεύθερο και εξερευνητικό, καθοδηγούμενο από τον ενήλικα, δομημένο) αποτελούν σημαντικά μέσα για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, ωστόσο δεν επαρκούν από μόνα τους.Ο σκοπός της παρέμβασης ενός ενήλικα (και στην προκειμένη περίπτωση ενός εκπαιδευτικού), θα πρέπει να είναι η είναι αφενός η διευκόλυνση και η βελτίωση της συμμετοχής και της επίδοσης, και αφετέρου η αύξηση της απόλαυσης που αποκομίζει το μικρό παιδί από τη συμμετοχή του σε δραστηριότητες κίνησης, άσκησης, φυσικής δραστηριότητας και αθλητισμού.Οι εκπαιδευτικοί ΦΑ διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες για να δημιουργήσουν ένα θετικό, ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον μάθησης που να ανταποκρίνεται στα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά και τις ανάγκες των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Η σωματική τους ανθεκτικότητα, σε συνδυασμό με την παιδαγωγική γνώση περιεχομένου που διαθέτουν τους καθιστά ικανούς να σχεδιάζουν και να υλοποιούν ποιοτικά προγράμματα ΦΑ, με έμφαση στην ψυχοκινητική, γνωστική και συναισθηματική ανάπτυξη των νηπίων. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι αυτά τα προγράμματα να χρησιμοποιούν ένα μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων (με επαρκή χρόνο για κάθε δραστηριότητα), ώστε να συντελείται αυθεντική βιωματική μάθηση με συνδέσεις για μετέπειτα δραστηριοποίηση των παιδιών σε χρόνο και χώρο, εκτός του σχολικού πλαισίου (Durden-Myers, Green, & Whitehead, 2018).Από τα παραπάνω δεδομένα, είναι προφανές ότι το αντικείμενο της ΦΑ θα πρέπει να διδάσκεται στο Νηπιαγωγείο από εκπαιδευτικούς ΦΑ στη βάση παιδαγωγικών μοντέλων και μεθόδων που επενδύουν ολιστικά στην ανάπτυξη δεξιοτήτων-ικανοτήτων, στην συναισθηματική ολοκλήρωση και την κοινωνική ενδυνάμωση των μικρών μαθητών.