Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Στάθης Καρκαζής' | 27 Απριλίου 2020, 00:31

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Απαράδεκτος και ύποπτος ο χρόνος ανακίνησης τέτοιων θεμάτων και πολύ περισσότερο η αποτύπωσή τους σε σχέδιο νόμου εν μέσω καραντίνας υγειονομικής αλλά και ΘΕΣΜΙΚΗΣ. Από-νομιμοποιείται και λόγω του χρόνου κατάθεσής του. Ο Κος Γεραπετρίτης ως έγκριτος Συνταγματολόγος, νομίζω πως μπορεί να μ(σ)ας δώσει χρήσιμες συμβουλές επ' αυτού. Απλά αναλογιστείτε το γεγονός πως αφορά το σύνολο της Ελληνικής Κοινωνίας (περίπου 1.2 εκατομμύρια μαθητές και τις οικογένειες τους καθώς και 150.000 Εκπαιδευτικούς [χωρίς τους Αναπληρωτές]). Προς τι τόση βιασύνη; Επί της ουσίας τώρα, ο καθορισμός ορίου ηλικίας φοίτησης φλερτάρει με την αντισυνταγματικότητα (άρθρο 16 παρ. 4 του Συντάγματος), από που προκύπτει το όριο των 17 ετών; Με άλλα λόγια γιατί 17 κι όχι 25 ή 35; Η ψυχική φάση της εφηβείας ολοκληρώνεται με τον απογαλακτισμό από την οικογένεια κι όχι ηλικιακά, όπως συμβαίνει με την σωματική της φάση. Στέκομαι σε αυτό, ως απάντηση στο διάτρητο, όσο και ασθενικό επιχείρημα περί περιστατικών σχολικού εκφοβισμού που επικαλείται ο νομοθέτης στην συνοδευτική αιτιολογική έκθεση. Ποιά στοιχεία επικαλείται; Ποιός εγγυάται πως η επόμενη ρύθμιση δεν θα αφορά τα ΣΔΕ ή τα Εσπερινά ΕΠΑΛ, ΙΕΚ επικαλούμενη όρια ηλικίας, διάκριση φύλου ή υπηκοότητας ή, ή, ή... Το παρόν μπορεί να αποτελέσει πρόκριμα και για περαιτέρω περιορισμούς. Επιτέλους ας μην ελκόμαστε από τα άκρα, μέχρι εχτές εγγράφονταν όλοι από οι ενήλικες 17 έως 80…. και αύριο οι μόνο έως 17 ετών; Προφανής, δε και η αντίφαση του άρθρου με την βασική αρχή του Πολιτικού Φιλελευθερισμού, δηλαδή της ελευθερίας της επιλογής, που χαρακτηρίζει τον πυρήνα της ιδεολογία του κυβερνώντος κόμματος. Μία κοινωνία ενώνεται από την πολιτική της αντίληψη περί δικαιοσύνης και προφανώς διχάζεται όταν ένα κομμάτι της βιώνει τον αποκλεισμό και κατακλύζεται από το αίσθημα της αδικίας. Θεωρούμε αυτόβουλο ένα ενήλικα 20 ή 25 ετών να ψηφίζει φερ' ειπείν, αλλά του στερούμε το δικαίωμα της ελευθερία της επιλογής; Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, αφής στιγμής μας δίνεται το δικαίωμα έκφρασης σε ένα δημόσιο βήμα ας το χρησιμοποιούμε επώνυμα κι όχι κρυπτόμενοι πίσω από παραπετάσματα, πρακτικές που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Το θάρρος της γνώμης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο σε μία Δημοκρατία. Ευχαριστώ!