Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Δρ. Σωτήριος Κατσίκης' | 27 Απριλίου 2020, 12:35

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δυστυχώς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης αυτό που παρατηρείται πλέον είναι μια ασυνέχεια της γνώσης. Τα παιδιά μαθαίνουν αποσπασματικά τα εντός ύλης, διαβάζουν αδιάφορα βιβλία και μαθαίνουν νωρίς την προσέγγιση least effort (ελαχίστης προσπάθειας). Η συνέπεια του γελοίου διαχωρισμού σε Α/Β των επιστημών, είναι να προσπαθώ να διδάξω σε Υποψήφιους Θετικής Κατεύθυνσης Γ Λυκείου τον κυματοσωματικό δυϊσμό (L. de Broglie) σε παιδιά που δεν γνωρίζουν ότι η οικιακή πρίζα βγάζει εναλασσόμενο ρεύμα. Δεν έχουν καμία εικόνα της κυματικής φύσης της ακτινοβολίας (ήταν εκτός ύλης), κυματική φύση την οποία προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι απορρίπτει/συμπληρώνει η κβαντική θεωρία. Έχω τουλάχιστον άλλα 10 τέτοια παραδείγματα ασυνεχειών και γνώσης προερχόμενης από κάποιον από μηχανής θεό των επιστημών. Η έτερη συνέπεια του γελοίου διαχωρισμού και της υποβάθμισης των θετικών επιστημών είναι αυτό που έχει γίνει στη Γ Λυκείου Κατεύθυνησης στη Χημεία. Ο μόνος όρος που μπορεί να περιγράψει το βιβλιό που δίνεται στους μαθητές είναι ο όρος "τσόντα". Οι προηγούμενοι(?) έχουν τσοντάρει μέρος του βιβλίου της Β Λυκείου κατεύθυνησης στη Γ Λυκείου, και με τα δεδομένα της προσθαφαίρεσης διδακτέας / εξεταστέας ύλης κάθε χρονιά, το τελικό αποτέλεσμα είναι δύσκολο να ξεχωρίσει την κυριολεκτική από τη μεταφορική "τσόντα". Όταν ήμουν μαθητής στη Γ Γυμνασίου, το 1996/1997, η Χημεία ήταν ίσως το πιο δύσκολο μάθημα. Στο δημόσιο σχολείο που πήγαινα, ήταν ίσως και το πιο δύσκολο μάθημα στην κατανόηση. Το μάθημα στο οποίο ξεκίνησα να κάνω ιδιαίτερα για να μπορέσω να το κατανοήσω, γιατί δεν έφταναν οι διδακτικές ώρες. Αντί για Α/Β ομάδες, θα ήταν προτιμότερο να υπάρχει μια διασύνδεση Μαθηματικών/Φυσικής/Χημείας/Βιολογίας/Πληροφορικής όπου το ένα μάθημα συμπληρώνει το άλλο. Χρειάζεται αφενός νέα βιβλία στα πρότυπα των παλαιών του Ιδρύματος Ευγενίδου (δηλαδή να μην έχουν ένα σωρό μπαρούφες δεξιά κι αριστερά αλλά 2 σωστά και απλά πράγματα - επιστήμη διδάσκουμε, όχι ιστορία της επιστήμης), αφετέρου εξοπλισμός των σχολίων με εργαστήρια. Τέλος, χρειάζεται διασύνδεση της καθημερινότητας με τη διδασκαλία των μαθημάτων. Διασύνδεση που πρέπει να ξεκινά από το Γυμνάσιο. Θεωρώ προσωπικά απαράδεκτο το κάθε παιδί πλέον να κυκλοφορεί με μια μπαταρία λιθίου πάνω του και να μη γνωρίζει τι είναι το γαλβανικό στοιχείο (γιατί κι αυτό είναι εκτός ύλης!). Το 1999 που βγήκαν τα βιβλία του Λιοδάκη μπορεί πολύ λίγα παιδιά να είχαν κινητά, το 2020 όμως μήπως ήρθε η ώρα να ανανεωθεί ο στόλος των σχολικών βιβλίων και να προστεθεί κάτι σύγχρονο και πιθανώς ενδιαφέρον? Για να μην αναφέρω άλλα παραδείγματα που έχω με π.χ. ασκήσεις από το βιβλίο της Α' Λυκείου με λάθη τα οποία σέρνονται για δεκαετίας και παροράματα τα οποία -αν υπάρχουν- δεν έχουν ενσωματωθεί εδώ και 20 χρόνια, με συνέπεια τα ίδια λάθη να τα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Παράδειγμα Α' Λυκείου άσκηση 52 του πρώτου κεφαλαίου, το βισμούθιο δίνεται με 122 πρωτόνια στον πίνακα, και όλα τα παιδιά τυφλοσούρτη βάζουν 122 πρωτόνια και 83 νετρόνια, καταρρίπτοντας ό,τι αρχή υπάρχει στη Φυσική και τη Χημεία δημιουργώντας ραδιενεργούς πυρήνες από το πουθενά. Με ένα λυσσάρι, που το λύνει λάθος 20 χρόνια, και που το ανέβασαν και οι φωστήρες στη σύγχρονη τηλε-πλατφόρμα http://ebooks.edu.gr/ ώστε να μείνει για πάντα μαζί μας.