Είμαι μητέρα μαθήτριας της δευτέρας γυμνασίου στο πρότυπο Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης. Ως γονιός η επιλογή να βάλω το παιδί μου στην τρυφερή ηλικία της έκτης δημοτικού να μπει στην διαδικασία εξετάσεων προκειμένου να διασφαλίσει την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση, που ως γνωστόν παρέχουν τα πρότυπα σχολεία της χώρας μας, ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Πρώτα απ'όλα αυτό που με ενδιέφερε, όπως και κάθε γονιό, ήταν η ψυχολογία του παιδιού μου, αντί να απολαύσει την τελευταία τάξη του δημοτικού, θα έπρεπε να αφιερώνει τον χρόνο της σε πολύωρα φροντιστήρια και διαβάσματα. Πέρα από αυτό ήταν και το ενδεχόμενο της αποτυχίας και κατά πόσο κάτι τέτοιο θα την επηρέαζε ψυχολογικά. Όμως τα κατάφερε, με τον δικό της προσωπικό αγώνα, όπως και όλα τα παιδιά που φοιτούν στα πρότυπα και έχουν κερδίσει την θέση τους με το σπαθί τους. ΔΕΝ μπορείτε έτσι απλά,χωρίς να υπολογίζετε ότι αυτά τα παιδιά είναι στην θέση που είναι με την αξία τους, να τα βάζετε στην διαδικασία να σκέφτονται ότι πρέπει ξαφνικά να περάσουν πάλι από εξετάσεις, ενώ επαναλαμβάνω έχουν αποδείξει την αξία τους,εκτός εάν θεωρείται τους καθηγητές και το ίδιο το πρόγραμμα σπουδών ανεπαρκή. ΔΕΝ μπορείτε να τα βάζετε στην διαδικασία να σκέφτονται ότι μπορεί να χάσουν τους φίλους τους έστω και εάν τα ίδια περάσουν. ΔΕΝ μπορείτε να τα βάζετε στην διαδικασία ότι μπορεί να αποχωριστούν το σχολείο τους και να πρέπει από την αρχή να προσαρμοστούν σε ένα καινούριο σχολικό περιβάλλον. ΔΕΝ είναι δίκαιο ούτε γι'αυτά, ούτε για εμάς ως γονείς που έχουμε δώσει τον δικό μας αγώνα, οικονομικό και ψυχολογικό.
Είμαι μητέρα μαθήτριας της δευτέρας γυμνασίου στο πρότυπο Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης. Ως γονιός η επιλογή να βάλω το παιδί μου στην τρυφερή ηλικία της έκτης δημοτικού να μπει στην διαδικασία εξετάσεων προκειμένου να διασφαλίσει την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση, που ως γνωστόν παρέχουν τα πρότυπα σχολεία της χώρας μας, ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Πρώτα απ'όλα αυτό που με ενδιέφερε, όπως και κάθε γονιό, ήταν η ψυχολογία του παιδιού μου, αντί να απολαύσει την τελευταία τάξη του δημοτικού, θα έπρεπε να αφιερώνει τον χρόνο της σε πολύωρα φροντιστήρια και διαβάσματα. Πέρα από αυτό ήταν και το ενδεχόμενο της αποτυχίας και κατά πόσο κάτι τέτοιο θα την επηρέαζε ψυχολογικά. Όμως τα κατάφερε, με τον δικό της προσωπικό αγώνα, όπως και όλα τα παιδιά που φοιτούν στα πρότυπα και έχουν κερδίσει την θέση τους με το σπαθί τους. ΔΕΝ μπορείτε έτσι απλά,χωρίς να υπολογίζετε ότι αυτά τα παιδιά είναι στην θέση που είναι με την αξία τους, να τα βάζετε στην διαδικασία να σκέφτονται ότι πρέπει ξαφνικά να περάσουν πάλι από εξετάσεις, ενώ επαναλαμβάνω έχουν αποδείξει την αξία τους,εκτός εάν θεωρείται τους καθηγητές και το ίδιο το πρόγραμμα σπουδών ανεπαρκή. ΔΕΝ μπορείτε να τα βάζετε στην διαδικασία να σκέφτονται ότι μπορεί να χάσουν τους φίλους τους έστω και εάν τα ίδια περάσουν. ΔΕΝ μπορείτε να τα βάζετε στην διαδικασία ότι μπορεί να αποχωριστούν το σχολείο τους και να πρέπει από την αρχή να προσαρμοστούν σε ένα καινούριο σχολικό περιβάλλον. ΔΕΝ είναι δίκαιο ούτε γι'αυτά, ούτε για εμάς ως γονείς που έχουμε δώσει τον δικό μας αγώνα, οικονομικό και ψυχολογικό.