Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, είμαι θεία ενός μαθητή του Γυμνασίου Αναβρύτων και γνωρίζω από πρώτο χέρι την αγωνία και την πίεση που υπέστη το παιδί καθώς και την τιτάνια προσπάθεια που κατέβαλε για να περάσει στο εν λόγω σχολείο. Δεδομένης της μικρής ηλικίας στην οποία κλήθηκε να μπει σε αυτή τη διαδικασία, αντιλαμβανόμαστε όλοι τη δυσκολία του εγχειρήματος αλλά και τις θυσίες (στον ελεύθερο χρόνο,στο παιχνίδι,στις κοινωνικές επαφές...) που απαιτήθηκαν. Ποιός ο λόγος να υποβάλλουμε αυτό το παιδί στην ίδια ψυχοφθόρο διαδικασία σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα όταν έχει ήδη αποδείξει ότι επάξια φοιτά και διαπρέπει στο Πρότυπο Γυμνάσιο? Ύστερα ας αναλογιστούμε ότι μετά από τρία χρόνια θα κληθεί εκ νέου να διαγωνιστεί στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.Θέλουμε δηλαδή να εντατικοποιήσουμε τις σπουδές και να μετατρέψουμε τα παιδιά μας σε άλογα κούρσας που πηδάνε τα εμπόδια το ένα μετά το άλλο? Μιλώντας τώρα με την ιδιότητα της μητέρας δύο κοριτσιών,κατόπιν τούτου δε θα τα υποβάλλω σε αυτή τη διαδικασία διαρκούς διαγωνισμού διότι θεωρώ ότι η Αριστεία είναι κάτι ανώτερο που αποδεικνύεται καθημερινά στις σχολικές αίθουσες και όχι ανά τρία χρόνια με τυποποιημένες εξετάσεις που φυλακίζουν την παιδική αθωότητα σε μια κόλλα χαρτί.
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, είμαι θεία ενός μαθητή του Γυμνασίου Αναβρύτων και γνωρίζω από πρώτο χέρι την αγωνία και την πίεση που υπέστη το παιδί καθώς και την τιτάνια προσπάθεια που κατέβαλε για να περάσει στο εν λόγω σχολείο. Δεδομένης της μικρής ηλικίας στην οποία κλήθηκε να μπει σε αυτή τη διαδικασία, αντιλαμβανόμαστε όλοι τη δυσκολία του εγχειρήματος αλλά και τις θυσίες (στον ελεύθερο χρόνο,στο παιχνίδι,στις κοινωνικές επαφές...) που απαιτήθηκαν. Ποιός ο λόγος να υποβάλλουμε αυτό το παιδί στην ίδια ψυχοφθόρο διαδικασία σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα όταν έχει ήδη αποδείξει ότι επάξια φοιτά και διαπρέπει στο Πρότυπο Γυμνάσιο? Ύστερα ας αναλογιστούμε ότι μετά από τρία χρόνια θα κληθεί εκ νέου να διαγωνιστεί στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.Θέλουμε δηλαδή να εντατικοποιήσουμε τις σπουδές και να μετατρέψουμε τα παιδιά μας σε άλογα κούρσας που πηδάνε τα εμπόδια το ένα μετά το άλλο? Μιλώντας τώρα με την ιδιότητα της μητέρας δύο κοριτσιών,κατόπιν τούτου δε θα τα υποβάλλω σε αυτή τη διαδικασία διαρκούς διαγωνισμού διότι θεωρώ ότι η Αριστεία είναι κάτι ανώτερο που αποδεικνύεται καθημερινά στις σχολικές αίθουσες και όχι ανά τρία χρόνια με τυποποιημένες εξετάσεις που φυλακίζουν την παιδική αθωότητα σε μια κόλλα χαρτί.