Είμαι μαθήτρια στο Πρότυπο Γυμνάσιο της Ευαγγελικής Σχολής και είμαι περήφανη για αυτό. Αγαπώ το σχολείο μου, τόσο γιατί εχω την δυνατότητα να κάνω αυτό που μου αρέσει, να μαθαίνω, αλλά και γιατί έχω την δυνατότητα να συναναστρέφομαι με μαθητές που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με εμένα και καθηγητές που νοιάζονται για την πρόοδο των μαθητών τους. Με βάση το άρθρο 18 όμως, εγώ και όλοι οι συμμαθητές μου αναγκαζόμαστε να ξαναπεράσουμε την ταλαιπωρία των εξετάσεων, με σκοπό να συνεχίσουμε την φοίτησή μας στο Λύκειο.
Και εδώ είναι λοιπόν αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι. Δεν φοβόμαστε τις εξετάσεις. Είμαστε πραγματικά ικανοί να ξαναπεράσουμε. Αλλά όταν η πιθανότητα εισαγωγής είναι 1 στους 10 και με το παραμικρό λάθος μπορεί να χαθεί η θέση, τότε ναι, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε και να φοβόμαστε για το μέλλον μας. Κανείς, και λέω κάνεις, δεν ξέρει καλύτερα από τους μαθητές των Προτύπων την ταλαιπωρία και το άγχος που βίωσαμε κατά την διάρκεια των εξετάσεων. Οπότε, όταν δε υπάρχει κατανόηση προς εμάς, δεν μπορεί να γίνει μια αλλαγή, όπως αυτή που αναγράφεται στο άρθρο 18. Η ιστορία των Προτύπων Σχολείων είναι ήδη πονεμένη, ας μην την κάνουμε χειρότερη. Το μόνο που θέλουμε εμείς και οι συμμαθητές μου είναι να περασουμε αυτά τα τελευταία σχολικά μας χρόνια όσο πιο ομαλά μπορούμε. Αποδείξαμε την αξία μας ήδη μια φορά, γιατί να το ξανακάνουμε;
Είμαι μαθήτρια στο Πρότυπο Γυμνάσιο της Ευαγγελικής Σχολής και είμαι περήφανη για αυτό. Αγαπώ το σχολείο μου, τόσο γιατί εχω την δυνατότητα να κάνω αυτό που μου αρέσει, να μαθαίνω, αλλά και γιατί έχω την δυνατότητα να συναναστρέφομαι με μαθητές που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με εμένα και καθηγητές που νοιάζονται για την πρόοδο των μαθητών τους. Με βάση το άρθρο 18 όμως, εγώ και όλοι οι συμμαθητές μου αναγκαζόμαστε να ξαναπεράσουμε την ταλαιπωρία των εξετάσεων, με σκοπό να συνεχίσουμε την φοίτησή μας στο Λύκειο. Και εδώ είναι λοιπόν αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι. Δεν φοβόμαστε τις εξετάσεις. Είμαστε πραγματικά ικανοί να ξαναπεράσουμε. Αλλά όταν η πιθανότητα εισαγωγής είναι 1 στους 10 και με το παραμικρό λάθος μπορεί να χαθεί η θέση, τότε ναι, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε και να φοβόμαστε για το μέλλον μας. Κανείς, και λέω κάνεις, δεν ξέρει καλύτερα από τους μαθητές των Προτύπων την ταλαιπωρία και το άγχος που βίωσαμε κατά την διάρκεια των εξετάσεων. Οπότε, όταν δε υπάρχει κατανόηση προς εμάς, δεν μπορεί να γίνει μια αλλαγή, όπως αυτή που αναγράφεται στο άρθρο 18. Η ιστορία των Προτύπων Σχολείων είναι ήδη πονεμένη, ας μην την κάνουμε χειρότερη. Το μόνο που θέλουμε εμείς και οι συμμαθητές μου είναι να περασουμε αυτά τα τελευταία σχολικά μας χρόνια όσο πιο ομαλά μπορούμε. Αποδείξαμε την αξία μας ήδη μια φορά, γιατί να το ξανακάνουμε;