• Σχόλιο του χρήστη 'Ίλια Λακίδου' | 27 Απριλίου 2020, 13:31

    Το πλήθος των μαθητών στα Τμήματα πρέπει να βαίνει μειούμενο κι όχι αυξανόμενο, όπως ορίζει η παιδαγωγική επιστήμη και όπως έχει δείξει και η ιστορία της εκπαίδευσης στον τόπο μας. Η υπογεννητικότητα είναι χρυσή ευκαιρία για καλύτερη εκπαίδευση κι όχι για μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού και του αριθμού των σχολείων, όπως θα συμβεί εάν εφαρμοστεί η συγκεκριμένη διάταξη. Τα παιδιά μας και οι εκπαιδευτικοί μας χρειάζονται μικρότερα τμήματα σε όλες τις βαθμίδες και ειδικά στην προσχολική εκπαίδευση. Χρειαζόμαστε επίσης βοηθητικό προσωπικό σε νηπιαγωγείο και δημοτικό. Θέλω να δω τι θα συμβεί σε έναν σεισμό όταν ένας/μία νηπιαγωγός θα έχει να διαχειριστεί 26 παιδιά 4 και 5 ετών μόνος του/μόνη της χωρίς καμία βοήθεια στο κτήριο. Αν εκείνη/ος πάθει κάτι; Ένα σοκ; Τι θα απογίνουν τα παιδάκια μόνα τους; Επειγόντως χρειάζεται απόσυρση τουλάχιστον αυτής της ρύθμισης κι αντίθετα τα τμήματα να γίνουν 20 μελή ώστε ο/η κάθε εκπαιδευτικός σε όλα τα μαθήματα, Γενικής Παιδείας, Φυσικής και Αισθητικής Αγωγής, Ξένης Γλώσσας, Πληροφορικής, να έχει ποιοτικό χρόνο με τους μαθητές και τις μαθητές/τριές του/της. Να μπορεί να τους/τις γνωρίσει, να μάθει τις μαθησιακές και ψυχικές τους ιδιαιτερότητες. Τότε θα έχει κάνει ένα από τα πολλά βήματα ώστε να πετύχει τα μέγιστα μαθησιακά αποτελέσματα από όλους τους. Γιατί πρώτα από όλα θα έχει πετύχει τη σχέση, την πνευματική και ψυχική μαζί τους, μία σχέση που είναι πολύτιμη και αναγκαία για τη μόρφωση όλων των παιδιών, που είναι ο κύριος και βασικός στόχος μίας Δημοκρατικής Πολιτείας.