• Σχόλιο του χρήστη 'Βαρβάρα' | 27 Απριλίου 2020, 15:39

    Είναι πραγματικά λυπηρό να κάνουμε βήματα προς τα πίσω και όχι προς τα μπροστά. Ύστερα από μακροχρόνιους αγώνες και αιτήματα των εκπαιδευτικών, ψηφίσθηκε τον προηγούμενο χρόνο η μείωση του ορίου των μαθητών σε 22 ανά τμήμα. Ένα τέτοιο μέτρο μόνο θετικά αποτελέσματα θα μπορούσε να έχει για την εκπαιδευτική διαδικασία, τόσο από την πλευρά των μαθητών όσο και από την πλευρά των εκπαιδευτικών. Δεν πρόλαβε ούτε μια σχολική χρονιά να υλοποιηθεί και τώρα το παίρνετε πίσω. Με ποια λογική; Εκπαιδευτικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι ο ιδανικός αριθμός μαθητών ανά τμήμα είναι οι 15 μαθητές, ο οποίος αποτελεί και πάγιο αίτημα του εκπαιδευτικού κλάδου. Επίσης, στο νηπιαγωγείο οι μαθητές χρειάζονται ελεύθερο χώρο για να κινούνται (μουσικοκινητικές δραστηριότητες κ.α) και να παίζουν (ελεύθερο παιχνίδι) μέσα στην αίθουσα. Πώς ακριβώς θα γίνει αυτό με 26 μαθητές στοιβαγμένους μέσα σε μια μικρή αίθουσα; Έχετε επισκεφτεί τις σχολικές αίθουσες; Επιπλέον, με την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα μειώνεται ο ποιοτικός χρόνος που μπορεί να αφιερώσει ο/η εκπαιδευτικός σε κάθε μαθητή σε θέματα που αφορούν τη μάθησή του (επίλυση αποριών, υποστήριξη σε μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες ή εκπαιδευτικές ανάγκες, υλοποίηση διαφοροποιημένης διδασκαλίας, δημιουργία portfolios κ.α.) ή την κοινωνικοσυναισθηματική υποστήριξη του (κοινωνικοποίηση, άγχος αποχωρισμού, σχολικός εκφοβισμός, φοβίες κ.α.). Είναι δυνατόν η εκπαίδευση, αντί να βελτιώνεται, να επιστρέφει σταδιακά στις συνθήκες που επικρατούσαν στα σχολεία την εποχή που πηγαίνανε σχολείο οι γονείς και οι παππούδες μας; Παράλληλα, ο κατώτερος αριθμός για τη δημιουργία τμήματος αυξάνεται σε 16 στα νηπιαγωγεία και σε 20 στα δημοτικά και τα παιδιά που «περισσεύουν» θα στέλνονται σε όμορα σχολεία. Επίσης, γιατί δεν υπάρχει εξαίρεση για τα σχολεία των απομακρισμένων περιοχών (όπως ίσχυε μέχρι πριν ο ελάχιστος αριθμός των 5 μαθητών); Τι θα γίνει με αυτούς τους μαθητές; Είναι μαθητές ενός κατώτερου Θεού; Για ποιες ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση μιλάμε; Γιατί οι μαθητές αντιμετωπίζονται σαν αριθμοί; Οι μαθητές είναι παιδιά, τα παιδιά μας, οι αυριανοί πολίτες αυτής της χώρας και πρέπει να επενδύσουμε σε αυτά και στην εκπαίδευσή τους. Όλοι οι μαθητές έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν στο σχολείο της γειτονιάς τους. Αυτό το μέτρο θα οδηγήσει σε κλείσιμο σχολείων (με αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία, τι πιο λυπηρό από το κλείνει ένα σχολείο!), στην ταλαιπωρία των μαθητών και των οικογενειών τους (μακρινή απόσταση μεταξύ σχολείου-κατοικίας, αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος για τους μαθητές που «περισσεύουν») και στην ανεργία εκπαιδευτικούς (θα χαθούν οργανικές θέσεις και θα μειωθούν οι προσλήψεις αναπληρωτών). Τέλος, πώς είναι δυνατόν να ψηφίζεται η αύξηση του αριθμού των μαθητών, όταν όλη η επιστημονική κοινότητα επισημαίνει ότι λόγω κορωνοϊού COVID-19 θα πρέπει να τηρηθούν αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ μαθητών; Συμπερασματικά αυτό το μέτρο μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως αντιπαιδαγωγικό και επικίνδυνο εν μέσω πανδημίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στόχος του είναι οι συμπτύξεις τμημάτων και η μείωση προσλήψεων εκπαιδευτικών.