Απευθύνομαι κυρίως στους αγανακτισμένους γονείς που πληρώνουν 400 ευρώ το μήνα σε φροντιστήρια και νομίζουν ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του ποσού. Δεν θα μιλήσω σαν γονέας καθώς οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί του δημοσίου σχολείου είναι και γονείς που επίσης πληρώνουν φροντιστήρια. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι αντίθετος σε μία σωστή αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα. Θα ήθελα να διαβάσετε προσεκτικά τι σας γράφω, χωρίς καμία προκατάληψη και καμία ιδεοληψία γιατί δε φταίτε εσείς για την άγνοιά σας και για την «πλύση εγκεφάλου» που σας έχει γίνει πολλά χρόνια τώρα. Ελπίζω να καταλαβαίνετε αριθμητική.
Το 1990 έφταναν στην Γ Γενικού Λυκείου περίπου οι 50 από τους 100 μαθητές που είχαν ξεκινήσει μαζί την Α΄ Γυμνασίου από τους οποίους έμπαινε σε ΑΕΙ-ΤΕΙ το 1/3 δηλ 17 περίπου μαθητές. Οι υπόλοιποι είτε συνέχιζαν σε Τεχνικά Λύκεια με πιο εύκολη είσοδο σε ΤΕΙ είτε ολοκλήρωναν το σχολείο με καθυστέρηση (έμεναν) χωρίς αξιώσεις για είσοδο σε ΑΕΙ/ΤΕΙ είτε διέκοπταν το σχολείο. Αντιθέτως, σήμερα το 75% καταλήγει χεράκι-χεράκι μέχρι την Γ Λυκείου (οι υπόλοιποι πηγαίνουν ΕΠΑΛ) με βασικό στόχο την είσοδο στα ΑΕΙ/ΤΕΙ και τελικά μπαίνουν όλοι! Οι καθηγητές που διδάσκουν στο Λύκειο έχουν μέσα σε ένα τμήμα 20 μαθητών, μαθητές που στοχεύουν σε 19000 μόρια και θα γράψουν άριστα στα πολύ υψηλού επιπέδου θέματα (π.χ. Μαθηματικά) και μαθητές που σε άλλες εποχές δεν θα τελείωναν καν το σχολείο και θα γράψουν λιγότερο από 5 ακόμα και με σκληρό φροντιστήριο! Μέσα στην ίδια τάξη υπάρχουν «ΤΑ ΑΚΡΑ».
Σας ρωτώ και περιμένω απάντηση: Αν είστε προπονητής που κάνετε ταυτόχρονα προπόνηση σε τμήμα 20 αθλητών με σκοπό την επιτυχία στο 400ρη και στο τμήμα σας υπάρχουν αθλητές που μπορούν να πετύχουν χρόνο 45 δευτερόλεπτα και «αθλητές» που με δυσκολία τερματίζουν, τι θα επιλέξετε να κάνετε;
α) να αφήσετε του γρήγορους σε χαλαρή προπόνηση με ό,τι σημαίνει αυτό;
β) να «κάψετε» στην προπόνηση αυτούς που δεν τερματίζουν ώστε τουλάχιστον να τερματίσουν; ή
γ) να επιλέξετε την μέση οδό;
Δεν μπορείτε να αφήσετε κανέναν χωρίς προπόνηση γιατί είναι υποχρέωσή σας. Είστε καταδικασμένοι να αποτύχετε γιατί όλοι θα αναζητήσουν εξειδικευμένη προπόνηση σε ιδιώτες. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τα φροντιστήρια και με την αλλαγή που πρόκειται να γίνει (προσμέτρηση των βαθμών και των τριών τάξεων του Λυκείου για είσοδο σε ΑΕΙ) τα φροντιστήρια θα ΓΙΓΑΝΤΩΘΟΥΝ.
Αν δεν σας βοήθησε το παράδειγμά μου προσπαθήστε να συγκρίνετε έναν ταξιτζή που παίρνει από 5 ευρώ από τρεις πελάτες για την ίδια διαδρομή με ένα οδηγό λεωφορείου που παίρνει 50 επιβάτες κάνει πολλές στάσεις και έχει μεγάλο όχημα αλλά παίρνει 0,5 ευρώ από κάθε επιβάτη. Ποιος φτάνει πιο γρήγορα στον προορισμό; Μπορεί ο οδηγός του λεωφορείου να κατεβαίνει σε κάθε στάση να βοηθάει τη γιαγιάκα με την τσάντα της και με τα κινητικά της προβλήματα; Και το χειρότερο δεν σας το έχω πει: κάθε μέρα πολλά κανάλια της tv και πολλοί πολίτες βρίζουν τον οδηγό ότι είναι ανίκανος και δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Αυτός όμως πρέπει κάθε πρωί να κάνει με χαμόγελο τη δουλειά του και να καταφέρει να μην χρειάζονται πλέον τα ταξί.
Όπως σε κάθε κλάδο έτσι και σε αυτό των εκπαιδευτικών υπάρχουν οι μέτριοι και οι κάτω του μετρίου αλλά πιστέψτε με η συντριπτική πλειοψηφία ενδιαφέρεται και αγωνιά να προσφέρει αλλά πέφτει επάνω σε τοίχο! Μαθητές προκατειλημμένοι που πηγαίνουν φροντιστήριο και τα έχουν όλα γραμμένα κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, συνεχής απαξίωση από μεγάλο μέρος της κοινωνίας και ένα εξεταστικό σύστημα που απευθύνεται σε φροντιστήρια.
Ο Χ μαθητής που θα παρακολουθήσει μόνο στο σχολείο θα λύσει (λέω έναν αριθμό) 400 ασκήσεις στη διάρκεια των μαθημάτων (από τις οποίες οι 50 δύσκολες). Ο Υ μαθητής που θα πάει στο φροντιστήριο θα λύσει 4000 ασκήσεις από τις οποίες οι 800 δύσκολες (διπλάσιος αριθμός από το σύνολο του Χ μαθητή). Τα θέματα των εξετάσεων έχουν ξεφύγει από τα όρια των σχολικών βιβλίων. Φταίει ο εκπαιδευτικός του σχολείου;
Μέσα στην τάξη έχουμε μαθητές με σοβαρά μαθησιακά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αλλά λειτουργούν αναγκαστικά εις βάρος των μαθητών που μπορούν να προχωρήσουν φυσιολογικά στα μαθήματα. Αυτοί οι μαθητές ή κάνουν ιδιαίτερα ή απλά πάνε για το απολυτήριο. Το μαθησιακό αποτέλεσμα για όλη την τάξη πέφτει δραματικά! Φταίει ο εκπαιδευτικός;
Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες σειρές ακόμα! Προσπάθησα να γίνω όσο πιο απλοϊκός γίνεται μήπως και καταλάβετε κάτι.
Γιατί να μπαίνουν 78000 σε ΑΕΙ;
Γιατί σχεδόν όλοι οι γονείς θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους ακόμα κι αν είναι ανίκανα γι΄ αυτό;
Γιατί πολλοί μαθητές από την Α΄ Γυμνασίου απαξιώνουν και υποτιμούν το έργο του εκπαιδευτικού; (μήπως είναι προβληματική η ελληνική κοινωνία στο θέμα όπως και σε πολλά άλλα;)
Γιατί δεν αφήνουν την Ιατρική Σχολή να επιλέξει αυτούς που θέλει με τα δικά της κριτήρια; το ίδιο και το Πολυτεχνείο και η Φιλοσοφική και η Νομική;
αλλά κάνουν πανελλήνιες εξετάσεις σε κοινά θέματα για να εισαχθούν σε άσχετες μεταξύ τους σχολές και τελικά σε εντελώς διαφορετική σχολή από εκείνη που αρχικά στόχευαν οι μαθητές; (πολλές φορές τα θέματα των πανελληνίων είναι βγαλμένα μόνο για όσους προέρχονται από εντατικά φροντιστήρια).
Φταίνε οι εκπαιδευτικοί!
Απευθύνομαι κυρίως στους αγανακτισμένους γονείς που πληρώνουν 400 ευρώ το μήνα σε φροντιστήρια και νομίζουν ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του ποσού. Δεν θα μιλήσω σαν γονέας καθώς οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί του δημοσίου σχολείου είναι και γονείς που επίσης πληρώνουν φροντιστήρια. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι αντίθετος σε μία σωστή αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα. Θα ήθελα να διαβάσετε προσεκτικά τι σας γράφω, χωρίς καμία προκατάληψη και καμία ιδεοληψία γιατί δε φταίτε εσείς για την άγνοιά σας και για την «πλύση εγκεφάλου» που σας έχει γίνει πολλά χρόνια τώρα. Ελπίζω να καταλαβαίνετε αριθμητική. Το 1990 έφταναν στην Γ Γενικού Λυκείου περίπου οι 50 από τους 100 μαθητές που είχαν ξεκινήσει μαζί την Α΄ Γυμνασίου από τους οποίους έμπαινε σε ΑΕΙ-ΤΕΙ το 1/3 δηλ 17 περίπου μαθητές. Οι υπόλοιποι είτε συνέχιζαν σε Τεχνικά Λύκεια με πιο εύκολη είσοδο σε ΤΕΙ είτε ολοκλήρωναν το σχολείο με καθυστέρηση (έμεναν) χωρίς αξιώσεις για είσοδο σε ΑΕΙ/ΤΕΙ είτε διέκοπταν το σχολείο. Αντιθέτως, σήμερα το 75% καταλήγει χεράκι-χεράκι μέχρι την Γ Λυκείου (οι υπόλοιποι πηγαίνουν ΕΠΑΛ) με βασικό στόχο την είσοδο στα ΑΕΙ/ΤΕΙ και τελικά μπαίνουν όλοι! Οι καθηγητές που διδάσκουν στο Λύκειο έχουν μέσα σε ένα τμήμα 20 μαθητών, μαθητές που στοχεύουν σε 19000 μόρια και θα γράψουν άριστα στα πολύ υψηλού επιπέδου θέματα (π.χ. Μαθηματικά) και μαθητές που σε άλλες εποχές δεν θα τελείωναν καν το σχολείο και θα γράψουν λιγότερο από 5 ακόμα και με σκληρό φροντιστήριο! Μέσα στην ίδια τάξη υπάρχουν «ΤΑ ΑΚΡΑ». Σας ρωτώ και περιμένω απάντηση: Αν είστε προπονητής που κάνετε ταυτόχρονα προπόνηση σε τμήμα 20 αθλητών με σκοπό την επιτυχία στο 400ρη και στο τμήμα σας υπάρχουν αθλητές που μπορούν να πετύχουν χρόνο 45 δευτερόλεπτα και «αθλητές» που με δυσκολία τερματίζουν, τι θα επιλέξετε να κάνετε; α) να αφήσετε του γρήγορους σε χαλαρή προπόνηση με ό,τι σημαίνει αυτό; β) να «κάψετε» στην προπόνηση αυτούς που δεν τερματίζουν ώστε τουλάχιστον να τερματίσουν; ή γ) να επιλέξετε την μέση οδό; Δεν μπορείτε να αφήσετε κανέναν χωρίς προπόνηση γιατί είναι υποχρέωσή σας. Είστε καταδικασμένοι να αποτύχετε γιατί όλοι θα αναζητήσουν εξειδικευμένη προπόνηση σε ιδιώτες. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τα φροντιστήρια και με την αλλαγή που πρόκειται να γίνει (προσμέτρηση των βαθμών και των τριών τάξεων του Λυκείου για είσοδο σε ΑΕΙ) τα φροντιστήρια θα ΓΙΓΑΝΤΩΘΟΥΝ. Αν δεν σας βοήθησε το παράδειγμά μου προσπαθήστε να συγκρίνετε έναν ταξιτζή που παίρνει από 5 ευρώ από τρεις πελάτες για την ίδια διαδρομή με ένα οδηγό λεωφορείου που παίρνει 50 επιβάτες κάνει πολλές στάσεις και έχει μεγάλο όχημα αλλά παίρνει 0,5 ευρώ από κάθε επιβάτη. Ποιος φτάνει πιο γρήγορα στον προορισμό; Μπορεί ο οδηγός του λεωφορείου να κατεβαίνει σε κάθε στάση να βοηθάει τη γιαγιάκα με την τσάντα της και με τα κινητικά της προβλήματα; Και το χειρότερο δεν σας το έχω πει: κάθε μέρα πολλά κανάλια της tv και πολλοί πολίτες βρίζουν τον οδηγό ότι είναι ανίκανος και δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Αυτός όμως πρέπει κάθε πρωί να κάνει με χαμόγελο τη δουλειά του και να καταφέρει να μην χρειάζονται πλέον τα ταξί. Όπως σε κάθε κλάδο έτσι και σε αυτό των εκπαιδευτικών υπάρχουν οι μέτριοι και οι κάτω του μετρίου αλλά πιστέψτε με η συντριπτική πλειοψηφία ενδιαφέρεται και αγωνιά να προσφέρει αλλά πέφτει επάνω σε τοίχο! Μαθητές προκατειλημμένοι που πηγαίνουν φροντιστήριο και τα έχουν όλα γραμμένα κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, συνεχής απαξίωση από μεγάλο μέρος της κοινωνίας και ένα εξεταστικό σύστημα που απευθύνεται σε φροντιστήρια. Ο Χ μαθητής που θα παρακολουθήσει μόνο στο σχολείο θα λύσει (λέω έναν αριθμό) 400 ασκήσεις στη διάρκεια των μαθημάτων (από τις οποίες οι 50 δύσκολες). Ο Υ μαθητής που θα πάει στο φροντιστήριο θα λύσει 4000 ασκήσεις από τις οποίες οι 800 δύσκολες (διπλάσιος αριθμός από το σύνολο του Χ μαθητή). Τα θέματα των εξετάσεων έχουν ξεφύγει από τα όρια των σχολικών βιβλίων. Φταίει ο εκπαιδευτικός του σχολείου; Μέσα στην τάξη έχουμε μαθητές με σοβαρά μαθησιακά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αλλά λειτουργούν αναγκαστικά εις βάρος των μαθητών που μπορούν να προχωρήσουν φυσιολογικά στα μαθήματα. Αυτοί οι μαθητές ή κάνουν ιδιαίτερα ή απλά πάνε για το απολυτήριο. Το μαθησιακό αποτέλεσμα για όλη την τάξη πέφτει δραματικά! Φταίει ο εκπαιδευτικός; Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες σειρές ακόμα! Προσπάθησα να γίνω όσο πιο απλοϊκός γίνεται μήπως και καταλάβετε κάτι. Γιατί να μπαίνουν 78000 σε ΑΕΙ; Γιατί σχεδόν όλοι οι γονείς θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους ακόμα κι αν είναι ανίκανα γι΄ αυτό; Γιατί πολλοί μαθητές από την Α΄ Γυμνασίου απαξιώνουν και υποτιμούν το έργο του εκπαιδευτικού; (μήπως είναι προβληματική η ελληνική κοινωνία στο θέμα όπως και σε πολλά άλλα;) Γιατί δεν αφήνουν την Ιατρική Σχολή να επιλέξει αυτούς που θέλει με τα δικά της κριτήρια; το ίδιο και το Πολυτεχνείο και η Φιλοσοφική και η Νομική; αλλά κάνουν πανελλήνιες εξετάσεις σε κοινά θέματα για να εισαχθούν σε άσχετες μεταξύ τους σχολές και τελικά σε εντελώς διαφορετική σχολή από εκείνη που αρχικά στόχευαν οι μαθητές; (πολλές φορές τα θέματα των πανελληνίων είναι βγαλμένα μόνο για όσους προέρχονται από εντατικά φροντιστήρια). Φταίνε οι εκπαιδευτικοί!