Από μαθήτρια ακόμα πίστευα στη δύναμη της μάθησης και στο μεγαλείο της γνώσης!
Καλώς ή κακώς, η εκπαίδευση στη χώρα μας είναι στενά συνυφασμένη με τις εξετάσεις διαφόρων βαθμίδων και περιεχομένου.
Το κάθε παιδί καλείται να αποδεικνύει καθημερινά την αξία του ως μαθητής και το επίπεδο των γνώσεών του.
Είναι πολύ σημαντικό για ένα παιδί που προσπαθεί ν΄ αποκτήσει τα κατάλληλα εφόδια για να ανοίξει τα φτερά του στη ζωή, να πατάει σε σταθερό έδαφος. Ένα έδαφος που δυστυχώς κλυδωνίζεται κάθε φορά που ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας, αποφασίζει να αλλάξει το εκπαιδευτικό γίγνεσθαι για "το καλό των μαθητών και της κοινωνίας".
Δυστυχώς όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει και το χάσμα που μας χωρίζει από την παιδική μας ηλικία, έτσι που λησμονούμε ότι κάποτε υπήρξαμε κι εμείς παιδιά με όνειρα, άγχη, ανησυχίες, μα πάνω απ΄ όλα δίψα για ζωή!!
Είναι λυπηρό να αισθάνονται τα παιδιά μας ότι "τιμωρούνται", μπαίνοντας ξανά σε μία κουραστική, αγχωτική και κατά την άποψή μου ανούσια διαδικασία αξιολόγησης, με τον κίνδυνο να βρεθούν σε νέο σχολικό περιβάλλον (με ότι συνεπάγεται αυτό), σε περίπτωση αποτυχίας τους στις εξετάσεις.
Δεν θεωρώ λοιπόν καθόλου συνετό να προστεθεί στα παιδιά μας ακόμα μια αγωνία, ακόμα μια δοκιμασία στο δρόμο προς τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, που από μόνες τους είναι ιδιαιτέρως αγχωτικές.
Τα παιδιά των Πρότυπων Σχολείων απέδειξαν ήδη ότι δεν βρίσκονται τυχαία σε αυτό το σπουδαίο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και αυτή τους η παρουσία δίνει την αξία και τη δυναμική που τα σχολεία αυτά διαθέτουν.
Από μαθήτρια ακόμα πίστευα στη δύναμη της μάθησης και στο μεγαλείο της γνώσης! Καλώς ή κακώς, η εκπαίδευση στη χώρα μας είναι στενά συνυφασμένη με τις εξετάσεις διαφόρων βαθμίδων και περιεχομένου. Το κάθε παιδί καλείται να αποδεικνύει καθημερινά την αξία του ως μαθητής και το επίπεδο των γνώσεών του. Είναι πολύ σημαντικό για ένα παιδί που προσπαθεί ν΄ αποκτήσει τα κατάλληλα εφόδια για να ανοίξει τα φτερά του στη ζωή, να πατάει σε σταθερό έδαφος. Ένα έδαφος που δυστυχώς κλυδωνίζεται κάθε φορά που ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας, αποφασίζει να αλλάξει το εκπαιδευτικό γίγνεσθαι για "το καλό των μαθητών και της κοινωνίας". Δυστυχώς όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει και το χάσμα που μας χωρίζει από την παιδική μας ηλικία, έτσι που λησμονούμε ότι κάποτε υπήρξαμε κι εμείς παιδιά με όνειρα, άγχη, ανησυχίες, μα πάνω απ΄ όλα δίψα για ζωή!! Είναι λυπηρό να αισθάνονται τα παιδιά μας ότι "τιμωρούνται", μπαίνοντας ξανά σε μία κουραστική, αγχωτική και κατά την άποψή μου ανούσια διαδικασία αξιολόγησης, με τον κίνδυνο να βρεθούν σε νέο σχολικό περιβάλλον (με ότι συνεπάγεται αυτό), σε περίπτωση αποτυχίας τους στις εξετάσεις. Δεν θεωρώ λοιπόν καθόλου συνετό να προστεθεί στα παιδιά μας ακόμα μια αγωνία, ακόμα μια δοκιμασία στο δρόμο προς τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, που από μόνες τους είναι ιδιαιτέρως αγχωτικές. Τα παιδιά των Πρότυπων Σχολείων απέδειξαν ήδη ότι δεν βρίσκονται τυχαία σε αυτό το σπουδαίο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και αυτή τους η παρουσία δίνει την αξία και τη δυναμική που τα σχολεία αυτά διαθέτουν.