Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωακείμ' | 27 Απριλίου 2020, 21:08

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή μπορούμε να δούμε τη πορεία της υποχρεωτικότητας της Προσχολικής Αγωγής: Με την εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ, με Αρ. Πρωτ.: Φ.32/344/85330/Γ1/31-8-2005, αναφερόταν ρητά τα εξής: Η φοίτηση στο νηπιαγωγείο είναι διετής και προαιρετική. Η μη υποχρεωτικότητα της φοίτησης σε Νηπιαγωγείο δεν αναφέρεται στα εγγραφέντα νήπια, αλλά στην αρχική απόφαση της επιλογής ή μη της φοίτησης σ’ αυτό. Εφόσον γίνει εγγραφή σε νηπιαγωγείο η φοίτηση είναι υποχρεωτική. Η σημαντικότητα της προσχολικής αγωγής στην ανάπτυξη των νηπίων σε κάθε επίπεδο οδηγεί την πολιτεία στην κάλυψη όλων των αναγκών για φοίτηση στα Νηπιαγωγεία." Περνώντας στο ΦΕΚ 272/21-12-2006: «Η φοίτηση στα νηπιαγωγεία είναι διετής και εγγράφονται σε αυτά νήπια που συμπληρώνουν την 31η Δεκεμβρίου του έτους εγγραφής ηλικία τεσσάρων (4) ετών. Η φοίτηση όσων την 31η Δεκεμβρίου του έτους εγγραφής συμπληρώνουν ηλικία πέντε (5) ετών είναι υποχρεωτική και στην περίπτωση αυτή έχει εφαρμογή το δεύτερο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 2 του ν. 1566/1985. Και καταλήγουμε στην παράγραφο 3 του άρθρου 33, του Νόμου 4521/2018 (Α΄ 38) – ΦΕΚ 38/Α/2-3-2018: Η φοίτηση στα νηπιαγωγεία είναι διετής και εγγράφονται σε αυτά νήπια, που συμπληρώνουν, την 31η Δεκεμβρίου του έτους εγγραφής, ηλικία τεσσάρων (4) ετών» όπου σε βάθος τριετίας οι Δήμοι όλοι της χώρας προχωρούν στην πλήρη εφαρμογή της. Το νηπιαγωγείο είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες η σημαντικότερη βαθμίδα της εκπαίδευσης, το θεμέλιο της παιδείας και η ανάγκη φοίτησης σε αυτό είναι επιτακτική. Δεν αποτελεί χώρο όπου αφήνουμε τα παιδιά για να τα προσέχει κάποιος να μη χτυπήσουν. Είναι ένα σχολείο αγωγής και ανάπτυξης ικανοτήτων σε διάφορους τομείς, ένας φορέας κοινωνικοποίησης και η ηλικία όπου διαμορφώνεται η προσωπικότητα των παιδιών και μπαίνουν τα θεμέλια και οι βάσεις της εκπαίδευσης για όλη τους τη μετέπειτα ζωή. Τα παιδιά ερχόμενα στο νηπιαγωγεία σαφώς δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες και δεν βρίσκονται στο ίδιο μαθησιακό επίπεδο. Μέσα όμως από εξατομικευμένες παρεμβάσεις των εκπαιδευτικών οι ανισότητες αυτές μπορούν να αρθούν σταδιακά μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, όπως και αυτές που έχουν να κάνουν με την γλώσσα ή τις μαθησιακές δυσκολίες. Απλά οι δυσκολίες της γλώσσας ή αυτές που οφείλονται σε άλλους παράγοντες χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο και σε πολλές περιπτώσεις ειδικούς παιδαγωγούς (μέσω Τμημάτων Ένταξης, Παράλληλης Στήριξης και Τμημάτων Υποδοχής). Υπό αυτό το πρίσμα, ότι το κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και η εξατομικευμένη μάθηση μπορεί να βοηθήσει είναι αδιανόητη η αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα από 22 σε 24 + 10% άρα 27 σύμφωνα με τις πρακτικές των παλαιότερων ετών. Σαφώς μια τέτοια τακτική δεν μπορεί να οδηγήσει σε θετικά μαθησιακά αποτελέσματα. Τα μικρότερα τμήματα είναι πιο αποδοτικά, διότι εξασφαλίζεται η καλύτερη συμμετοχή του συνόλου των νηπίων, ο νηπιαγωγός έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει καλύτερα τα παιδιά, να λύνει απορίες και να διαχειρίζεται με μεγαλύτερη ευελιξία τη διδασκαλία σε ομάδες. Επιπλέον, στα μικρά τμήματα είναι πιο εύκολη η προσέγγιση νηπίων με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες, προβλήματα συμπεριφοράς κλπ. Η αύξηση του αριθμού μαθητών ανά εκπαιδευτικό, όχι μόνο δεν αποτελεί τακτική για την αύξηση της ποιότητας της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά αντίθετα την υποβαθμίζει. Ο αριθμός νηπίων/προνηπίων ανά νηπιαγωγό είναι ήδη πολύ υψηλός και για να υπάρχει δυνατότητα υλοποίησης αποτελεσματικού διδακτικού/παιδαγωγικού έργου η αναλογία θα πρέπει να είναι 1/15, απαίτηση του κλάδου των νηπιαγωγών για πάρα πολλά χρόνια, γιατί αλλιώς το νηπιαγωγείο μετατρέπεται σε ένα παιδοφυλακτήριο με τον νηπιαγωγό να μην μπορεί να εκτελέσει το εκπαιδευτικό του έργο κάτω από το μόνιμο άγχος μήπως και κάποιο παιδί χτυπήσει. Η Πολιτεία θα πρέπει να λύσει το μείζον κτιριακό πρόβλημα που υπάρχει εδώ και δεκαετίες, να εξοπλίσει όλα τα νηπιαγωγεία με σύγχρονο παιδαγωγικό και ψηφιακό υλικό, να κάνει μετά από δέκα χρόνια και περισσότερο μόνιμους διορισμούς νηπιαγωγών, ώστε να έχει ο εκάστοτε συνάδελφος όλο το χρόνο να ασχοληθεί ουσιαστικά με τα παιδιά που έχει πλέον δύο χρόνια στη τάξη του αλλά και να διαμορφώσει το νηπιαγωγείο που διδάσκει (το μεράκι υπάρχει ούτως ή άλλως σε όλους και βάσει αυτού και του φιλότιμου που έχουμε όλοι κάνουμε ότι κάνουμε τόσα χρόνια). Θα πρέπει επίσης να εισάγει ειδικότητες όπως παιδοψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές έτσι ώστε να γίνει πιο σφαιρική και ολοκληρωμένη η αντιμετώπιση και η εκπαίδευση των παιδιών της προσχολικής ηλικίας, ενώ πραγματική βοήθεια στον χώρο της Προσχολικής Αγωγής θα αποτελούσε η ίδρυση Τμημάτων Υποδοχής (δεν υπάρχει κανένα) και Τμημάτων Ένταξης (περισσότερων), γιατί η εκπαίδευση δεν ξεκινά στην Α΄ Δημοτικού, αλλά στον χώρο του νηπιαγωγείου που όπως ειπώθηκε και στις τηλεδιασκέψεις του Υ.ΠΑΙ.Θ. την Παρασκευή 24/04/2020 είναι η πιο σημαντική βαθμίδα στην εκπαίδευση. Πρέπει επιτέλους να δοθεί στην Δίχρονη Προσχολική Αγωγή η βαρύτητα που της αξίζει και όχι με απλά «πυροτεχνήματα» τύπου εισαγωγή Αγγλικών να πιστεύουμε ότι ο χώρος αυτός θα αλλάξει. Οι μεγάλες αλλαγές έρχονται μετά από μεγάλες κρίσεις, έτσι λοιπόν μετά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και του κορωνοϊού ας γίνει μια σωστή και ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης ξεκινώντας από τα θεμέλια της που είναι η Προσχολική Εκπαίδευση.