• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Καούκη' | 28 Απριλίου 2020, 02:00

    Με την εμπειρία 32 ετών στην Τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση με ιατρική ειδικότητα, μεταπτυχιακό στην Ψυχολογία και ταγμένη στην δημόσια παιδεία από απόψη και αγάπη, και έχοντας θητεύσει ως Υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων (ΣΣΝ) της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, έχω μείνει εμβρόντητη από την επιχειρηματολογία του Υπουργείου υπέρ των άρθρων 51-51 για το όριο ηλικίας στα ΕΠΑΛ. Ξεκινώντας από το επιχείρημα ότι οι ενήλικες μαθητές ασκούν σχολικό εκφοβισμό στους νεώτερους, δηλώνω την απόλυτη διαφωνία μου καθώς σύμφωνα με την πλούσια εμπειρία μου, οι μεγαλύτεροι μαθητές μόνο θετική συνεισφορά είχαν πάντα στη λειτουργία μιας τάξης ως ομάδας. Παίζουν ρόλο ενωτικό, συμβουλευτικό, προστατευτικό προς τους νεώτερους συμμαθητές τους οι οποίοι συχνά, πολύ συχνά, επηρεάζονται θετικά από αυτούς και την εμπειρία που τους μεταφέρουν. Είναι συγκινητικές οι ανθρώπινες ιστορίες- εμπειρίες των οποίων κοινωνοί γινόμαστε κάθε χρόνο καθηγητές και μαθητές, καθώς τα ΕΠΑΛ, εκτός από ευκαιρία των "αδύνατων" κατά τα στερεότυπα και το σύστημα μαθητών, γίνονται και μια δεύτερη ευκαιρία για μαθητές που μετά το Λύκειο δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν μια ειδίκευση, για ενήλικες που γύρεψαν να αποκτήσουν μια ειδικότητα ή να αλλάξουν προσανατολισμό πολύ συνειδητά πια. Η πρόσβαση στα ΕΠΑΛ πρέπει να διευκολύνεται και όχι να αποτρέπεται ειδικά σε μία κοινωνία με μεγάλη οικονομική δυσπραγία και ανισότητες.Το άρθρο 51 ευνοεί μόνο τα ιδιωτικά ΙΕΚ και Κολλέγια.