Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 03 – Κατανομή χρόνου ανά διδακτικό αντικείμενο στα Δημοτικά ΣχολείαΣχόλιο του χρήστη ΑΘΗΝΑ ΣΟΥΛΗ | 28 Απριλίου 2020, 12:26
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Τι προσφέρει άραγε το γεγονός ότι τα δημοτικά σχολεία τελειώνουν τα μαθήματα στις 13.15; Οι εργαζόμενοι γονείς δεν μπορούν να τα παραλάβουν και χρειάζεται να υποχρεώνουν είτε τους ηλικιωμένους γονείς τους να αναλάβουν αυτή την ευθύνη, με τον όποιο κίνδυνο διατρέχουν τώρα με τον κορονωιό, είτε κάποιο άλλο άτομο. Από άποψη εκπαιδευτική τα παιδιά στερούνται ώρες διδασκαλίας τις οποίες αναπληρώνουν στα φροντιστήρια και στα κέντρα μελέτης. Στην υπόλοιπη Ευρώπη τα σχολεία όλων των βαθμίδων τελειώνουν γύρω στις 16 ώρα Μπορούν έτσι τα παιδιά είτε να προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα, είτε να κάνουν ρομποτική, ευέλικτη ζώνη, μαθήματα αισθητικής αγωγής, ξένες γλώσσες. Το διευρυμένο ωράριο που λειτουργεί σήμερα σε κάποια σχολεία, μετά από επιλογή των γονιών δεν ικανοποιεί τις ανάγκες που προανέφερα γιατί αντίθετα με το αυστηρά καθορισμένο πρόγραμμα της πρωινής ζώνης, ο χρόνος μετά τις 13.15 χρησιμοποιείται κυρίως για φύλαξη των παιδιών των οποίων οι γονείς αδυνατούν να τα παραλάβουν νωρίτερα. Φυσικά για να γίνει μια μεταρρύθμιση χρειάζονται χρήματα, προσλήψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό, υποδομές, ο κατάλληλος εξοπλισμός, κάθε αίθουσα και τον υπολογιστή της ή τον διαδραστικό πίνακα. Δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική αρκεί να ακολουθήσουμε το ωρολόγιο πρόγραμμα εκπαιδευτικών συστημάτων προηγμένων χωρών, μερικές από τις οποίες εισάγουν και μαθήματα οικιακής οικονομίας, πλέξιμο, ράψιμο, κατασκευές που αφορούν μαστορέματα στο σπίτι, κηπουρική, ώστε τα παιδιά να προετοιμάζονται για την ενήλικη ζωή. Είμαι εκπαιδευτικός γαλλικής γλώσσας σε δημοτικά σχολεία, βλέπω ότι πολλά πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν σ’ αυτή την βαθμίδα εκπαίδευσης, η οποία απαλλαγμένη από το άγχος των προαγωγικών εξετάσεων μπορεί να στρέψει το ενδιαφέρον της και στην συναισθηματική και αισθητική αγωγή, (θεατρική αγωγή, εκμάθηση μουσικών οργάνων), στη εν συναίσθηση για τον πλησίον, στην ξενόγλωσση εκπαίδευση που προσφέρει το άνοιγμα προς τους άλλους πολιτισμούς και τη δημιουργία ευρωπαϊκής παράλληλα με την εθνική ταυτότητα.