Αξιότιμη κυρία υπουργέ,
Είμαι μητέρα μαθητή της ΣΤ τάξης του δημοτικού. Πιστεύοντας στο θεσμό των πρότυπων σχολείων, επιλέξαμε, σε συνεννόηση με το παιδί, να υποστεί τη βάσανο των εξετάσεων για την εισαγωγή του σε ένα Πρότυπο σχολείο. Επιβαρυνόμαστε με το κόστος φροντιστηρίου για τον σκοπό αυτό, διαπιστώνοντας ότι η ύλη που καλύπτεται στο φροντιστήριο υπερβαίνει κατά πολύ την ύλη που έχει διδαχθεί στο σχολείο του (συνεπώς, το φροντιστήριο παρίσταται ως "υποχρεωτικό" για την επιτυχία στις εξετάσεις).
Θεωρώ αντιπαιδαγωγικό, ψυχολογικά επιζήμιο και αδιανόητο, να υποχρεωθεί το παιδί μου, εφόσον επιτύχει στις εξετάσεις, να διαγωνισθεί εκ νέου σε τρία έτη για την εισαγωγή του στο Λύκειο. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα διαγωνίζεται μόνο για μία καλύτερη ποιότητα εκπαίδευσης, όπως σήμερα, αλλά και για να διαφυλάξει τον πολύτιμο κοινωνικό του περίγυρο, τους φίλους που θα έχει αποκτήσει. Έχει κανείς σκεφτεί τι συνέπειες θα έχει για τον ψυχισμό του παιδιού τυχόν αποτυχία και απομάκρυνση από τους φίλους και δασκάλους του; Πώς θα διαχειριστεί και τι συνέπειες θα επιφέρει στον ψυχισμό του παιδιού η αδυναμία εξακολούθησης των σπουδών του στο ίδιο περιβάλλον;
Ειλικρινά θεωρώ ότι δεν μπορεί να βρεθεί ούτε παιδαγωγός ούτε γονέας που να υποστηρίζει τα πλεονεκτήματα αυτής της πρόβλεψης, έναντι των ασύγκριτων μειονεκτημάτων της. Το Κράτος οφείλει να διασφαλίσει υψηλή ποιότητα παιδείας για όλους, όχι όμως στερώντας την από παιδιά που πάσχισαν για να αποκτήσουν αυτό το δικαίωμα, συμμετέχοντας στις εισαγωγικές εξετάσεις της Α Γυμνασίου. Η εκπαίδευση οφείλει να στοχεύει πρώτα από όλα στην καλλιέργεια και προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών. Είμαι βέβαιη ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν θα περιληφθεί τελικά στο σχέδιο νόμου που θα κατατεθεί. Με εκτίμηση, Βίκυ Σουλτανιά, Δικηγόρος
Αξιότιμη κυρία υπουργέ, Είμαι μητέρα μαθητή της ΣΤ τάξης του δημοτικού. Πιστεύοντας στο θεσμό των πρότυπων σχολείων, επιλέξαμε, σε συνεννόηση με το παιδί, να υποστεί τη βάσανο των εξετάσεων για την εισαγωγή του σε ένα Πρότυπο σχολείο. Επιβαρυνόμαστε με το κόστος φροντιστηρίου για τον σκοπό αυτό, διαπιστώνοντας ότι η ύλη που καλύπτεται στο φροντιστήριο υπερβαίνει κατά πολύ την ύλη που έχει διδαχθεί στο σχολείο του (συνεπώς, το φροντιστήριο παρίσταται ως "υποχρεωτικό" για την επιτυχία στις εξετάσεις). Θεωρώ αντιπαιδαγωγικό, ψυχολογικά επιζήμιο και αδιανόητο, να υποχρεωθεί το παιδί μου, εφόσον επιτύχει στις εξετάσεις, να διαγωνισθεί εκ νέου σε τρία έτη για την εισαγωγή του στο Λύκειο. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα διαγωνίζεται μόνο για μία καλύτερη ποιότητα εκπαίδευσης, όπως σήμερα, αλλά και για να διαφυλάξει τον πολύτιμο κοινωνικό του περίγυρο, τους φίλους που θα έχει αποκτήσει. Έχει κανείς σκεφτεί τι συνέπειες θα έχει για τον ψυχισμό του παιδιού τυχόν αποτυχία και απομάκρυνση από τους φίλους και δασκάλους του; Πώς θα διαχειριστεί και τι συνέπειες θα επιφέρει στον ψυχισμό του παιδιού η αδυναμία εξακολούθησης των σπουδών του στο ίδιο περιβάλλον; Ειλικρινά θεωρώ ότι δεν μπορεί να βρεθεί ούτε παιδαγωγός ούτε γονέας που να υποστηρίζει τα πλεονεκτήματα αυτής της πρόβλεψης, έναντι των ασύγκριτων μειονεκτημάτων της. Το Κράτος οφείλει να διασφαλίσει υψηλή ποιότητα παιδείας για όλους, όχι όμως στερώντας την από παιδιά που πάσχισαν για να αποκτήσουν αυτό το δικαίωμα, συμμετέχοντας στις εισαγωγικές εξετάσεις της Α Γυμνασίου. Η εκπαίδευση οφείλει να στοχεύει πρώτα από όλα στην καλλιέργεια και προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών. Είμαι βέβαιη ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν θα περιληφθεί τελικά στο σχέδιο νόμου που θα κατατεθεί. Με εκτίμηση, Βίκυ Σουλτανιά, Δικηγόρος