Αξιότιμη κυρία Υπουργέ
Είμαι μαθήτρια Πρότυπου Γυμνασίου και θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου για το άρθρο 18.
Όταν ανακοινώθηκε το νέο νομοσχέδιο, λίγες μέρες πριν, η αλήθεια είναι πως αυτό που ένοιωσα είναι απελπισία.
Ο κυρίως λόγος δεν ήταν οι ατέλειωτες ώρες διαβάσματος που θα πρέπει να υποβληθούμε ή η αλλαγή περιβάλλοντος αλλά η αλλαγή των όρων που γνωρίζαμε όταν για πρώτη φορά δώσαμε εξετάσεις.
Προσωπικά έχω καλούς βαθμούς και γι'αυτό όταν το συζητάμε με τις φίλες μου είναι σίγουρες ότι θα περάσω. Όμως για να περάσεις τις εξετάσεις χρειάζεται οπωσδήποτε προετοιμασία, η οποία συνοδεύεται από κούραση και άγχος, επιπλέον από αυτό που ούτως ή άλλως νοιώθουμε.
Κι αναρωτιέμαι αξίζει; Αξίζει να περάσεις τη τελευταία τάξη γυμνασίου μέσα στη πίεση και το συνεχές διάβασμα; Αξίζει σε περίπτωση που τα καταφέρεις να αφήσεις πίσω φίλους; Αυτό είναι μόνο η ζωή, διάβασμα;
Αλλά ακόμα κι αν το αξίζει, δεν θα έπρεπε να είμαστε ενήμεροι από την αρχή για το τι μας περιμένει, τι πρέπει να περάσουμε;
Έχετε σκεφτεί πως θα νοιώσουμε, αν περάσουμε τις εξετάσεις, κοιτώντας στο διπλανό θρανίο να λείπει ο φίλος μας; είναι πολύ επώδυνο.
Έχετε σκεφτεί πως θα νοιώσουμε, αν δεν περάσουμε, πηγαίνοντας στο νέο σχολείο με την αίσθηση του "αποτυχημένου"; είναι άδικο, δε αξίζει σε κανένα μας.
Θα παρακαλούσα να επανεξεταστεί η απόφασή σας πάνω στο άρθρο 18, είναι σημαντικό για εμάς.
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ Είμαι μαθήτρια Πρότυπου Γυμνασίου και θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου για το άρθρο 18. Όταν ανακοινώθηκε το νέο νομοσχέδιο, λίγες μέρες πριν, η αλήθεια είναι πως αυτό που ένοιωσα είναι απελπισία. Ο κυρίως λόγος δεν ήταν οι ατέλειωτες ώρες διαβάσματος που θα πρέπει να υποβληθούμε ή η αλλαγή περιβάλλοντος αλλά η αλλαγή των όρων που γνωρίζαμε όταν για πρώτη φορά δώσαμε εξετάσεις. Προσωπικά έχω καλούς βαθμούς και γι'αυτό όταν το συζητάμε με τις φίλες μου είναι σίγουρες ότι θα περάσω. Όμως για να περάσεις τις εξετάσεις χρειάζεται οπωσδήποτε προετοιμασία, η οποία συνοδεύεται από κούραση και άγχος, επιπλέον από αυτό που ούτως ή άλλως νοιώθουμε. Κι αναρωτιέμαι αξίζει; Αξίζει να περάσεις τη τελευταία τάξη γυμνασίου μέσα στη πίεση και το συνεχές διάβασμα; Αξίζει σε περίπτωση που τα καταφέρεις να αφήσεις πίσω φίλους; Αυτό είναι μόνο η ζωή, διάβασμα; Αλλά ακόμα κι αν το αξίζει, δεν θα έπρεπε να είμαστε ενήμεροι από την αρχή για το τι μας περιμένει, τι πρέπει να περάσουμε; Έχετε σκεφτεί πως θα νοιώσουμε, αν περάσουμε τις εξετάσεις, κοιτώντας στο διπλανό θρανίο να λείπει ο φίλος μας; είναι πολύ επώδυνο. Έχετε σκεφτεί πως θα νοιώσουμε, αν δεν περάσουμε, πηγαίνοντας στο νέο σχολείο με την αίσθηση του "αποτυχημένου"; είναι άδικο, δε αξίζει σε κανένα μας. Θα παρακαλούσα να επανεξεταστεί η απόφασή σας πάνω στο άρθρο 18, είναι σημαντικό για εμάς.