Είμαι εκπαιδευτικός σε Πρότυπο σχολείο. Θεωρώ την νέα διάταξη που προβλέπει εξετάσεις εισαγωγής στο Λύκειο κακοποιητική για τους μαθητές των σχολείων αυτών. Συμμετέχω ως επιτηρήτρια τοσο στις κατατακτήριες εξετάσεις για την εισαγωγή των μαθητών στο ΠΠΣ όσο και στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Παρ ότι η διαφορά στη βαρύτητά των δύο εξετάσεων είναι πραγματικά τεράστια, οι μικροί μαθητές των κατατακτηρίων βιώνουν όλη τη διαδικασία με πολύ πιο έντονο τρόπο κυριως λόγω του νεαρού της ηλικίας τους αλλά και της οικογενειακής πίεσης που δέχονται.
Την πρώτη χρόνια μετά την εισαγωγή τους τα παρακολουθούμε να παλεύουν με τη νέα πραγματικότητα μακριά από το γνώριμο περιβάλλον και τους φίλους τους. Για τους περισσότερους είναι απαραίτητη ολοκληρη σχεδόν η χρονιά για να ενταχθούν και να δημιουργήσουν μέσα στα τμηματά τους το απαραίτητο κλίμα συνεργασίας, ασφάλειας και κατανόησης που θα τους επιτρέψει να ανθίσουν πολυεπίπεδα. Το να γνωρίζουν πως θα περάσουν ξανά αυτή τη διαδικασία είναι πραγματικά μια πίεση χωρίς ουσιαστικό όφελος για την πρόοδο και την ψυχική τους υγεία.
Χαρακτηριστικό της μεγάλης προσπάθειας που καταβάλουν καθημερινά είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών των ΠΠΣ σταματούν τη συστηματική άθληση μετά την Α’ γυμνασίου. Λυπηρό αλλά καθρεφτίζει την πραγματικότητα. Τι άλλο χρειάζεται να θυσιάσουν αυτοί οι μαθητές;
Με το νέο μέτρο η Γ γυμνασίου θα μετατραπεί αναπόφευκτα σε μια τάξη προετοιμασίας για τις προαγωγικές. Οι μαθητές μας θα γεμίσουν το απόγευμά τους με φροντιστηριακά μαθήματα στην προσπάθειά τους να μην αλλάξουν σχολικό περιβάλλον. Όλα αυτά μέσα στην καρδιά της εφηβείας τους και παρά την καθημερινή τους προσπάθεια στα πολύ απαιτητικά ΠΠΣ.
Ορισμένοι από αυτούς μετά την εισαγωγή τους δεν θα μπορέσουν, πράγματι, να ακολουθήσουν το πολύ υψηλό επίπεδο. Γι αυτούς τους μαθητές πιστεύω πως η αλλαγή σ ένα άλλο σχολείο είναι καλύτερη επιλογή ώστε να συνεχίσουν να συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία με το δικό τους ρυθμό. Παράλληλα όλοι πρέπει να κατανοήσουμε οτι πρέπει να δίνεται, οπωσδήποτε, η ευκαιρία σε νέους μαθητές να εισάγονται στα ΠΠΣ στο Λύκειο.
Η θέσπιση ένος ορίου στο βαθμό απόλυσης από το Γυμνάσιο αντικατοπτρίζει, θεωρώ, καλύτερα την πραγματικότητα ενός σχολείου που προάγει την αριστεία χωρίς να κατακρεουργεί τις ψυχές των μαθητών του. Ενα όριο κοντά στο άριστα που θα δηλώνει προοπτική γι αυτούς τους μαθητές. Πόσοι από εμάς τους εκπαιδευτικούς δεν έχουμε δει εξάλλου μαθητές του 16 και του 17 στο Γυμνάσιο να καταλαμβάνουν πρωτιές στα ιδρύματα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Θεωρώ λοιπόν ότι η συγκεκριμένη διάταξη θα πρέπει να απαλειφθεί από το νέο νομοσχέδιο γιατί πάνω και πέρα από σχολεία αριστείας τα ΠΠΣ πρέπει να είναι σχολεία τα οποία θα βοηθούν τους άριστους να ανθίσουν ως άτομα. Να δημιουργούν τις συνθήκες ώστε οι μαθητές που φοιτούν σε αυτά, να εξελίχθούν απρόσκοπτα νοητικά, σωματικά και ψυχικά. Μόνο τότε θα μπορούμε να ονειρευόμαστε πως οι άριστοι να τραβήξουν μαζί με όλους εμάς την πατριδα στο αύριο που προσδοκούμε.
Είμαι εκπαιδευτικός σε Πρότυπο σχολείο. Θεωρώ την νέα διάταξη που προβλέπει εξετάσεις εισαγωγής στο Λύκειο κακοποιητική για τους μαθητές των σχολείων αυτών. Συμμετέχω ως επιτηρήτρια τοσο στις κατατακτήριες εξετάσεις για την εισαγωγή των μαθητών στο ΠΠΣ όσο και στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Παρ ότι η διαφορά στη βαρύτητά των δύο εξετάσεων είναι πραγματικά τεράστια, οι μικροί μαθητές των κατατακτηρίων βιώνουν όλη τη διαδικασία με πολύ πιο έντονο τρόπο κυριως λόγω του νεαρού της ηλικίας τους αλλά και της οικογενειακής πίεσης που δέχονται. Την πρώτη χρόνια μετά την εισαγωγή τους τα παρακολουθούμε να παλεύουν με τη νέα πραγματικότητα μακριά από το γνώριμο περιβάλλον και τους φίλους τους. Για τους περισσότερους είναι απαραίτητη ολοκληρη σχεδόν η χρονιά για να ενταχθούν και να δημιουργήσουν μέσα στα τμηματά τους το απαραίτητο κλίμα συνεργασίας, ασφάλειας και κατανόησης που θα τους επιτρέψει να ανθίσουν πολυεπίπεδα. Το να γνωρίζουν πως θα περάσουν ξανά αυτή τη διαδικασία είναι πραγματικά μια πίεση χωρίς ουσιαστικό όφελος για την πρόοδο και την ψυχική τους υγεία. Χαρακτηριστικό της μεγάλης προσπάθειας που καταβάλουν καθημερινά είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών των ΠΠΣ σταματούν τη συστηματική άθληση μετά την Α’ γυμνασίου. Λυπηρό αλλά καθρεφτίζει την πραγματικότητα. Τι άλλο χρειάζεται να θυσιάσουν αυτοί οι μαθητές; Με το νέο μέτρο η Γ γυμνασίου θα μετατραπεί αναπόφευκτα σε μια τάξη προετοιμασίας για τις προαγωγικές. Οι μαθητές μας θα γεμίσουν το απόγευμά τους με φροντιστηριακά μαθήματα στην προσπάθειά τους να μην αλλάξουν σχολικό περιβάλλον. Όλα αυτά μέσα στην καρδιά της εφηβείας τους και παρά την καθημερινή τους προσπάθεια στα πολύ απαιτητικά ΠΠΣ. Ορισμένοι από αυτούς μετά την εισαγωγή τους δεν θα μπορέσουν, πράγματι, να ακολουθήσουν το πολύ υψηλό επίπεδο. Γι αυτούς τους μαθητές πιστεύω πως η αλλαγή σ ένα άλλο σχολείο είναι καλύτερη επιλογή ώστε να συνεχίσουν να συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία με το δικό τους ρυθμό. Παράλληλα όλοι πρέπει να κατανοήσουμε οτι πρέπει να δίνεται, οπωσδήποτε, η ευκαιρία σε νέους μαθητές να εισάγονται στα ΠΠΣ στο Λύκειο. Η θέσπιση ένος ορίου στο βαθμό απόλυσης από το Γυμνάσιο αντικατοπτρίζει, θεωρώ, καλύτερα την πραγματικότητα ενός σχολείου που προάγει την αριστεία χωρίς να κατακρεουργεί τις ψυχές των μαθητών του. Ενα όριο κοντά στο άριστα που θα δηλώνει προοπτική γι αυτούς τους μαθητές. Πόσοι από εμάς τους εκπαιδευτικούς δεν έχουμε δει εξάλλου μαθητές του 16 και του 17 στο Γυμνάσιο να καταλαμβάνουν πρωτιές στα ιδρύματα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Θεωρώ λοιπόν ότι η συγκεκριμένη διάταξη θα πρέπει να απαλειφθεί από το νέο νομοσχέδιο γιατί πάνω και πέρα από σχολεία αριστείας τα ΠΠΣ πρέπει να είναι σχολεία τα οποία θα βοηθούν τους άριστους να ανθίσουν ως άτομα. Να δημιουργούν τις συνθήκες ώστε οι μαθητές που φοιτούν σε αυτά, να εξελίχθούν απρόσκοπτα νοητικά, σωματικά και ψυχικά. Μόνο τότε θα μπορούμε να ονειρευόμαστε πως οι άριστοι να τραβήξουν μαζί με όλους εμάς την πατριδα στο αύριο που προσδοκούμε.