Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΛΑΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ' | 28 Απριλίου 2020, 18:40

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αποφάσισα να εκφράσω την αντίθεσή μου ως προς το νέο νομοσχέδιο που προσπαθούν να περάσουν, αλλά και μία πρόταση που συνάδει με το παρόν νομοσχέδιο. Προσωπικά, έζησα την κατάσταση των εξετάσεων σε κοντινό μου αγαπημένο άτομο και με προβλημάτισε. Βλέποντας τον τρομερό αγώνα μιας ευαίσθητης ψυχής και ενός παιδιού που έκλαιγε και αντιδρούσε συχνά από την πίεση προβληματίστηκα έντονα. Ο ίδιος, έχοντας την παρούσα εμπειρία της πίεσης που δέχτηκε από τη διαδικασία των εξετάσεων αυτό το παιδί, το οποίο μάλιστα είχε και το θετικό ότι επέτυχε τελικά, δε θα έβαζα σε αντίστοιχη διαδικασία σε αυτή την ηλικία το δικό μου παιδί. Άλλωστε, όπως είχα τονίσει στους γονείς, ποια θα ήταν η απογοήτευση, που θα το ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή, εάν τελικά αποτύγχανε; Και σε αυτό το σημείο, αντί να μειώσουμε τις εξετάσεις, έρχεται το υπουργείο να τις αυξήσει. Κάποιο παιδί σε μία τρυφερή ηλικία αναγκάζεται να μπει σε μια ψυχοφθόρα διαδικασία που απαιτεί συγκέντρωση, πείσμα και τεράστιες θυσίες. Με αυτό το νομοσχέδιο το υπουργείο θα καλεί στην πρώτη Λυκείου τα παιδιά να μπουν πάλι στην ίδια διαδικασία, και μάλιστα ακόμη πιο ψυχοφθόρα. Διότι, όταν ένα παιδί έχει περάσει από το συγκεκριμένο Γυμνάσιο θα προσπαθήσει με διπλό και τριπλό ζήλο και παράλληλα άγχος ώστε να επιτύχει να περάσει στο αντίστοιχο Λύκειο. Και καταλήγουμε στην εισαγωγή των εξετάσεων για το Πανεπιστήμιο. Επομένως, αυτό το παιδί θα πρέπει αντίστοιχα να υπερβάλει πάλι εαυτό ώστε να περάσει στη σχολή της αρεσκείας του. Κι εμείς, οι ώριμοι μεγάλοι, οι οποίοι έχουμε επιτύχει να περάσουμε σε ένα Πανεπιστήμιο, και να συνεχίσουμε με Μεταπτυχιακό το θυμόμαστε σίγουρα ως μία από τις πλέον ψυχοφθόρες περιόδους της ζωής μας που σίγουρα δε θα αντέχαμε να επιστρέψουμε. Επίσης, όσοι έχουν συνεχίσει τις σπουδές τους, μπορούν πολύ εύκολα να καταλάβουν ότι οι ανθρώπινες αντοχές είναι πεπερασμένες και είναι άδικο τα θέτουμε την ανθρώπινη και δη την παιδική ψυχή σε συνεχή πίεση και μελλοντικούς στόχους, δίχως να μπορεί να ηρεμήσει για λίγο, να απολαύσει τους καρπούς του κάματού του και να γεμίσει μπαταρίες για νέες διεκδικήσεις. Και για να προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε και λίγο το υπουργείο. Πράγματι, κάποια από τα παιδιά που θα έχουν εισαχθεί στο συγκεκριμένο Γυμνάσιο, ίσως με την πάροδο των ετών διαπιστωθεί ότι δεν είναι ικανά να συνεχίσουν. Θα ήταν άδικο αυτά τα παιδιά να συνεχίσουν και να μην μπουν στο Λύκειο κάποια που ίσως αξίζουν περισσότερο. Όμως, αυτά τα παιδιά σίγουρα θα είναι πολύ λίγα και με έντονα μειωμένη απόδοση. Αυτά μόνο τα παιδιά θα έπρεπε να δίνουν εξετάσεις για να αποδείξουν τη μετάβασή τους στο αντίστοιχο Λύκειο. Δηλαδή, με βάση τις επιδόσεις στο Γυμνάσιο και τη χαμηλή συνεχή βαθμολογία τους. Διότι, για ποιο λόγο ένα παιδί να μπει από το Γυμνάσιο στη διαδικασία εξετάσεων, ενώ το ουσιαστικό είναι το ανώτερο επίπεδο του Λυκείου που σε προετοιμάζει για το Πανεπιστήμιο; Με τον τρόπο αυτό για όλα τα παιδιά θα μείωνε το ενδιαφέρον για το Γυμνάσιο και θα εστιαζόταν το ενδιαφέρον μόνο στο Λύκειο. Εστιάζοντας τελικά με αυτό το σύστημα σε μία βιομηχανία εξετάσεων αλλά όχι παιδικών εμπειριών, που γνωρίζουμε όλοι ότι είναι το πιο σημαντικό κομμάτι ώστε να ανταπεξέλθουμε στην πραγματική ζωή, θα επιτύχουμε ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, προσωπικότητες με μειωμένες όμορφες μνήμες και ουσιαστική γνώση, αλλά θα διογκώσουμε την εξεταστική διαδικασία που τα βόρεια ευρωπαϊκά κράτη έχουν απορρίψει καθολικά εστιάζοντας στην εσωτερική διαδικασία και ευτυχία των παιδιών μέσω εμπειριών και λιγότερων πιεστικών διαδικαςιών.