Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αθανάσιος Τρυφερίδης' | 28 Απριλίου 2020, 19:26

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΔΙΑΤΗΡΗΡΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΟΥ ΠΣΠΘ Το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΣΠΘ) εδώ και σχεδόν μια εκατονταετία (ιδρύθηκε το 1929) έχει αποτελέσει σύμβολο σχολείου για τη Θεσσαλονίκη. Όντας από τα λίγα σχολεία σε ολόκληρη την Ελλάδα με την ιδιαιτερότητα της συνεχής φοίτησης στο ίδιο κτήριο και στην ίδια αυλή από το νηπιαγωγείο μέχρι και την Γ’ Λυκείου (ίσως μαζί με τα αντίστοιχα της Αθήνας και της Πάτρας) προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στους μαθητές να γίνουν ένα με το σχολείο, να αναπτύξουν ισχυρούς δεσμούς με τους συμμαθητές τους και να αποκομίσουν ταυτόχρονα μια ιδιαίτερη παρακαταθήκη που θα τους ακολουθεί σαν αποφοίτους πλέον για την υπόλοιπη ζωή τους. Όντας απόφοιτος του σχολείου, διαβάζω με λύπη στο σχέδιο νόμου 2 προτάσεις που θα προσβάλουν κατάφορα ότι με τόσο κόπο έχει χτιστεί όλα αυτά τα χρόνια: – Από τη μια ο αποχαρακτηρισμός του Γυμνασίου και Λυκείου από Πειραματικό, όπως ήταν και εξ αρχής ο σκοπός ίδρυσης του σχολείου, σε Πρότυπο, με την προσδοκία μετατροπής σε σχολείο «αρίστων». Η βάση της δημιουργίας συνθηκών «αρίστων» μαθητών έγκειται στο περιβάλλον που καλλιεργείται στο σχολείο κατά τη συναπτή 13ετή φοίτηση, συμβίωση και δέσιμο με το πρότυπο που προβάλει το σχολείο αυτό καθ’ αυτό, στην προσπάθεια και την αγάπη των καθηγητών και όσων μοχθούν καθημερινά για τη βέλτιστη λειτουργία του σχολείου, οι οποίοι δίνουν και το είναι τους γιατί είναι «βαριά» η φανέλα του Πειραματικού, και όχι στο μπόλιασμα με νέους μαθητές που κατάφεραν σε μια one-shot διαδικασία να γράψουν καλύτερα από κάποιους άλλους σε μια διαγωνιστική διαδικασία εξετάσεων. Η ομοιογένεια και η κεκτημένη εμπιστοσύνη ανάμεσα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς είναι αυτή που τρέφει τις κατάλληλες συνθήκες, σε συνδυασμό με τον πειραματισμό με καινοτόμες διαδικασίες μάθησης και παιδαγωγικών προσεγγίσεων με την αρωγή και στήριξη του Πανεπιστημίου, αποτελούν την ενδεδειγμένη φόρμουλα επιτυχίας. – Από την άλλη, η διακοπή της διασύνδεσης των ενδιάμεσων βαθμίδων του σχολείου (κατά τη μετάβαση από το δημοτικό στο γυμνάσιο και από το γυμνάσιο στο λύκειο) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα τα παραπάνω, αποπροσανατολίζοντας πλήρως τους μαθητές ήδη από τις τάξεις του δημοτικού σε μια διαρκή μάχη για «επιβίωση» στο ίδιο τους το σχολείο, μια διαρκή προετοιμασία για εξετάσεις για τη διατήρηση του αυτονόητου, της θέσης τους δηλαδή στο σχολείο τους. Και μέσα από τη διαδικασία μιας γραπτής εξέτασης ήδη από το τέλος της έκτης τάξης του δημοτικού να διακυβεύεται το μέλλον της συνύπαρξής τους με τους συμμαθητές τους, και ακόμα και αν οι ίδιοι τα καταφέρουν να μην ξέρουν ποιους από τους «κολλητούς» τους θα βρουν την επόμενη χρονιά στα ίδια θρανία. Ο στόχος του ΠΣΠΘ ήταν, είναι και θα πρέπει να παραμείνει μοναδικός, όπως τέθηκε από την ίδρυσή του. Ο τόπος χρειάζεται σχολεία με το κεκτημένο χαρακτήρα του Πειραματικού σχολείου. Ενδεχομένως ο τόπος να έχει χώρο και για σχολεία με το σκεπτικό που πρεσβεύουν τα Πρότυπα σχολεία. Αλλά η επιλογή της μετατροπής του ΠΣΠΘ (και των αντίστοιχων της Αθήνας και της Πάτρας) είναι το λιγότερο άστοχη, αν όχι προκλητική. Ως εκ τούτου, αποτελεί επιβεβλημένη ανάγκη να διορθωθούν οι παραπάνω αστοχίες του σχεδίου για να αποκατασταθεί ο χαρακτήρας του ΠΣΠΘ ως ένα «πρότυπο» ενιαίο Πειραματικό Σχολείο. Εφόσον η πρόθεση του υπουργείου είναι να παρέμβει με τομείς στην εκπαιδευτική διαδικασία και να αφήσει έργο, θα έπρεπε να εστιάσει στις ενέργειες εκείνες που θα ενισχύσουν το ρόλο και την προσφορά των Πειραματικών Σχολείων, στοχεύοντας σε ενέργειες που θα αναβαθμίσουν τη σύνδεση και αλληλεπίδραση με το Πανεπιστήμιο, στην περεταίρω ενίσχυση των εκπαιδευτικών με πρόσβαση και συμμετοχή σε καινοτόμα προγράμματα εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής διαδικασίας και ουσιαστική παροχή σε νέα υλικό (ψηφιακό, πληροφορικής, ρομποτικής κλπ.).